Badanie stopnia białości

Badanie stopnia białości cementu portlandzkiego białego. W specjalnym przezroczystym płaskim naczyniu umieszcza się warstwę badanego cementu. Do badania potrzebny jest fotometr Pulfricha, kula II- brichta i wzorcowa płytka barytowa (program uprawnienia budowlane na komputer).

W otworze promieniowym kuli Ilbrichta umieszcza się płytkę wzorcową. Następnie należy zmierzyć współczynnik odbicia światła płytki wzorcowej w porównaniu do współczynnika odbicia światła określonego miejsca wewnątrz kuli. Po wyjęciu płytki wzorcowej w tym samym miejscu umieszcza się próbkę cementu. Mierzy się współczynnik odbicia światła w stosunku do tego samego punktu na wewnętrznej ścianie kuli (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na podstawie pomierzonego współczynnika odbicia światła płytki wzorcowej i próbki cementu określa się stopień białości cementu.
Ukoronowaniem formalnym badań prowadzonych przez laboratoria jest orzeczenie o jakości.

Jest to dokument mający duże znaczenie przy dochodzeniach technicznych i prawnych. Często na placu budowy lub w zakładzie prefabrykacji, kiedy przebieg procesu twardnienia betonu lub zachowania się budowli betonowej nasuwa zastrzeżenie, zwraca się uwagę na jakość materiałów składowych. Szukając przyczyn awarii lub przyczyn zjawisk niepożądanych zwraca się pierwszą myśl na jakość cementu, z którego element został wyprodukowany. Wówczas posiadanie atestu o jakości cementu jest sprawą wielkiej wagi (uprawnienia budowlane). Atest ten, zwany orzeczeniem o jakości cementu, stał się przedmiotem normalizacji. Wzór orzeczenia ujęty został w postaci formularza do wypełnienia i przedstawiony w tablicy.

Badania petrograficzne

W poszczególnych pozycjach orzeczenia o jakości cementu należy wpisać:
- nazwę cementu w pełnym brzmieniu wg właściwej normy,
- numer odpowiedniej normy,
- liczbę kilogramów cementu otrzymanego do badania,
- nazwę cementowni,
- datę pobrania próbki,
- nazwę magazynu lub miejsca pobrania próbki; w przypadku próby odbiorczej - nazwę i adres odbiorcy oraz numery wagonów,
- nazwę instytucji wysyłającej cement do badania,
- wielkość partii, którą reprezentuje próbka,
- rodzaj i stan opakowania próbki,
- rodzaj i treść pieczęci lub innego zabezpieczenia,
- datę dostarczenia próbki do badania,
- stan i wygląd zewnętrzny cementu; należy np. określić stopień zbrylenia, zanieczyszczenia itd. (program egzamin ustny),
- w odpowiednich rubrykach tablicy należy wpisać wyniki przeprowadzonych badań oraz wymagania odpowiedniej normy, a w tablicy wyników badania wytrzymałości również terminy (w dniach), w których przeprowadzono badania; w przypadku gdy badany cement nie wykaże normalnej zmiany objętości, w uwagach należy opisać stwierdzone rysy, pęknięcia i wypaczenia na plackach oraz podać, po jakich kąpielach wystąpiły,
- numer normy, wg której przeprowadzono badanie,
- wszystkie ujęte w poprzednich rubrykach wyniki i spostrzeżenia, które nasunęły się podczas przeprowadzania badania,
- stosowanie do otrzymanych wyników: „czyni” lub „nie czyni”,
- numer odpowiedniej normy (opinie o programie).

W przypadkach spornych między stronami (np. dostawca a przedsiębiorstwo, przedsiębiorstwo a inwestor, projektant a wykonawca itd.) pożądane jest, by orzeczenie było wydawane przez laboratorium niezależne organizacyjnie, jak np. politechnika czy instytut (segregator aktów prawnych).
Badania petrograficzne i mineralogiczne obejmują: określenie rodzaju skały na podstawie oględzin makroskopowych, stwierdzenie stanu zwietrzenia oraz w niektórych przypadkach składu chemicznego. Badania zaś własności fizycznych i technicznych skał, jak ciężar właściwy, ciężar objętościowy, wytrzymałość na ściskanie i rozciąganie, porowatość, nasiąkliwość, ścieralność i twardość, umożliwiają ustalenie zakresu stosowania skały do robót betonowych. Badania chemiczne rzadko są stosowane w odniesieniu do kruszywa przeznaczonego do betonów. Odnoszą się one do skał jako do budulca (promocja 3 w 1).

Przy badaniu petrograficznym samych skał należy przede wszystkim ustalić, czy w danym złożu występuje jeden, czy też kilka rodzajów skał. Przy badaniu całego złoża należy pobrać próbki wszystkich rozpoznanych rodzajów skał. Na planie, szkicu lub fotografii złoża zaznacza się wszystkie punkty, z których próbki te zostały pobrane.