Bakterie anaerobowe

Bakterie anaerobowe są odmianą bakterii bardzo rozpowszechnioną (w glebach, mułach, rzek, jezior, mórz i słonych zbiorników wodnych). Bakterie te w warunkach dogodnych przez rozkład siarczków wytwarzają duże ilości siarkowodoru. Istnieje szereg dowodów niszczącego działania tych bakterii na konstrukcje stalowe. Rozwój ich sprzyja niszczeniu izolacyjnych warstw asfaltowych, co ma miejsce szczególnie w gruntach zasolonych, a zwłaszcza zawierających gips. W tych przypadkach następuje korozja metalu przy udziale bakterii, przy jednoczesnym tworzeniu się siarczku żelazowego FeS (w obecności kwasu węglowego) i siarkowodoru H2S. Korozja metalu przebiega szybciej jeszcze z tego powodu, że następuje ciągłe niszczenie błonki ochronnej metalu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kamienie naturalne mają na ogół dużą odporność chemiczną dzięki małej porowatości; okoliczność ta sprawia, że kamienie na ogół są odporne na wody agresywne. Zależnie od składu chemicznego jedne z nich są odporniejsze na kwasy, inne na zasady (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wadą kamieni naturalnych jest mała odporność na zmiany temperatury. Wietrzenie niektórych kamieni bywa tak znaczne, że unika się stosowania ich w budownictwie.
Rodzaje kamieni określić można przede wszystkim przez badania makroskopowe. Służą do tego pomocą odpowiednie tablice, w których materiały są scharakteryzowane pod względem ich wyglądu zewnętrznego (zwłaszcza barwy), składu mineralnego, struktury oraz masy objętościowej i wytrzymałości na ściskanie.

Zawartość w poszczególnych minerałach grupy węglanowej ustala się przez działanie 10-procentowym roztworem kwasu solnego. Spotykane bowiem w przyrodzie węglany reagują z kwasem solnym według reakcji (uprawnienia budowlane).
Na podstawie składu mineralnego można określić w przybliżeniu właściwości kamieni.

Krzemionka

Skały zawierające ponad 55% związanego lub wolnego dwutlenku krzemu charakteryzują się odpornością na kwasy. Skały te są bądź słabo odporne bądź też nieodporne na działanie alkaliów (program egzamin ustny).
W zasadzie uznaje się regułę, że skały, których chemiczny charakter jest kwaśny, są odporne na kwasy, natomiast skały zawierające przeważającą ilość tlenków zasadowych są odporne na alkalia. Mówi się o takich skałach, że są kwaśne, chociaż to określenie nie zawsze jest pod względem chemicznym ścisłe (opinie o programie).
Krzemionka jest uważana za zupełnie nierozpuszczalną w kwasach. Rozcieńczone kwasy rozpuszczają wprawdzie nieco krzemionkę, lecz w praktyce można ją przyjąć za materiał całkowicie odporny na działanie kwasów. Krzemionka może być o budowie krystalicznej (ziarna piasku) lub bezpostaciowej (jak np. ziemia okrzemkowa).

Krzemionka o budowie krystalicznej jest odporniejsza na rozpuszczanie w wodzie od krzemionki bezpostaciowej. Niektóre kwasy rozpuszczają krzemionkę. Należy do nich: kwas fluorowodorowy H2F2,
kwas ortofosforowy H3P04, kwas wolframowy H2W04 (w temperaturze 300°C) i molibdenowy H2Mo04.
Istnieją wyjątki, że skały zawierające poniżej 50% krzemionki są odporne na kwasy (segregator aktów prawnych).
Przy wyborze kamieni, mających pracować w środowisku agresywnym, należy kierować się nie tylko ich składem chemicznym, lecz również własnościami mechanicznymi. Ze względu na różne współczynniki rozszerzalności cieplnej substancji składowych tworzywa skalnego (jak to bywa w przypadku granitów) może następować spękanie skały, a ponadto obniżenie wytrzymałości mechanicznej może nastąpić przez przenikanie roztworów w głąb skały i ich oddziaływanie chemiczne.

Poniżej wymienione są najczęściej stosowane kamienie naturalne z przeważającą zawartością krzemionki (kwaśne) oraz wielkopiecowe żużle kwaśne.
Andezyt jest odporny w 96% na działanie roztworów kwasu siarkowego i solnego, w 99% na kwas azotowy (promocja 3 w 1).

Andezyt stosuje się często w postaci wypełniaczy do zapraw i betonów kwasoodpornych. W Polsce spotykamy andezyty o mniejszej odporności chemicznej, w związku z tym materiał powinien być każdorazowo zbadany, jeżeli ma mieć zastosowanie do bardziej odpowiedzialnych antykorozyjnych zabezpieczeń.