Barwniki szeregu cyrkonowego

Barwniki szeregu cyrkonowego dają dużo odcieni brązowych, turkusowych, zielonkawych, żółtych. Barwniki te uzyskano przez zastąpienie w sieci krystalicznej cyrkonu części kationów jonami żelaza, wanadu, cynku, chromu i in. (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeden z najczęściej stosowanych sposobów przygotowania ciekłego preparatu lustry polega na strącaniu (przy słabym nagrzewaniu) z wodnego roztworu azotynów, chlorków lub octanów miedzi, chromu, złota, platyny, manganu, żelaza, tytanu, ołowiu przy zastosowaniu mydeł (kalafoniowych lub podstawowych) albo kwasu benzoesowego. Otrzymaną „pastę” metalu, po przemyciu i wysuszeniu, rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych mieszaninie benzenu, nitrobenzenu, terpentyny. Po naniesieniu pędzlem lub pistoletem takiego roztworu pasty na powierzchnię wyrobu wypalonego po poszkliwieniu i po ponownym redukcyjnym wypaleniu w temperaturze 600-^700°C otrzymuje się iryzującą, podobną do masy perłowej, powlokę bardzo efektownie tonującą rysunek; sposób ten znany był już w dawnych czasach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Bardzo różnorodne i ładne jest wykończenie wyrobów porcelanowych i fajansowych szkliwami barwnymi, zaciekowymi i krystalicznymi. Rozróżnia się również szkliwa matowe i craquele. Szkliwa barwne stosuje się zwykle na fajansie ze względu na niewysoką temperaturę jego wypalania. Otrzymuje się je przez uprzednie stopienie przezroczystego szkliwa z zabarwionymi frytami, do których przy stapianiu dodano CuO, CoO, Fe₂0₃, NiO i in. (uprawnienia budowlane).

Zaciekowe szkliwa barwne przy nanoszeniu ich na powierzchnię szkliwa przezroczystego tworzą (dzięki swej łatwej topliwości) zacieki. Szkliwa matowe otrzymuje się przez „odszklenie” ich przy wstrzymaniu studzenia. Szkliwa krystaliczne wydzielają na powierzchni wyrobu, podczas powolnego stygnięcia, ładne, drobne lub duże kryształy niektórych krzemianów bądź tlenków, w szczególności krzemianów cynku, rutylu oraz blaszki metalicznego żelaza (awanturyn) i in. (program egzamin ustny).

Wydajność linii

Szkliwa craquele mają wygląd sztucznie wywołanych spękań włoskowa tych, które po pojawieniu się mogą być dodatkowo zabarwione przez zanurzenie wyrobu w roztworze jakiejkolwiek zabarwionej soli, np. w pięciowodnym siarczanie miedziowym, siarczanie kobaltowym i in.

W naszym stuleciu weszły do techniki zdobienia nowe sposoby: fotoreprodukcja, stalodruk z rysunku rytowanego na płycie metalowej lub na walcu, kalkomania („dekol”), przeniesienie rysunku z papieru na wyrób, druk przez siatkę (sitodruk), druk natryskowy (opinie o programie). Trzy ostatnie sposoby z zastosowaniem transportu przenośnikowego zapewniają masowość oraz względną taniość obróbki zdobienia wyrobów ceramicznych. Rozpatrzmy niektóre linie obróbki zdobienia.

Linia nanoszenia kalkomanii według projektu czechoslowackiego lewa DL-3 i prawa DL-4 (rozmieszczone jak w odbiciu lustrzanym). Jest to przenośnik taśmowy długości 13 240 mm i szerokości 1400 mm. Wysokość, uwzględniając elastyczne przewody przenoszące ciepło, wynosi 2300 mm (segregator aktów prawnych). Obsługuje linię 6 robotnic i 1 lub 2 robotników przy przestawianiu koszy z wyrobami. Na linii znajdują się 2 urządzenia suszące: jedno do wyrobów podawanych, drugie do wyrobów przemytych i płuczka w postaci komory z dyszą rozpylającą wodę. Temperatura w suszarni wynosi 604-70°C, zużycie pary 4000 m³/h, ciśnienie pary 0,4 MPa (4 at).

Płuczka zużywa 180 dm³/h wody o temperaturze 25-30°C; zużycie mocy dla pompy 0,5 kW. Przenośnik przemieszcza się (1,2 m/min) za pomocą napędu hydraulicznego przy ciśnieniu roboczym 0,64-1,0 MPa (64-10 at); zapotrzebowanie na energię elektryczną 0,75 kW (promocja 3 w 1). Wydajność linii wynosi 4800 szt./h lub 600 wyrobów na jednego operatora w ciągu godziny. Wydajność półautomatu do nanoszenia kalkomanii osiąga 900 wyrobów na jednego operatora w ciągu 1 godziny.