Baseny kąpielowe

Po zakończeniu pompowania wody gruntowej i po wyjęciu studni rurowych, na które uprzednio przy wykonywaniu izolacji zostały luźno nałożone urządzenia korkujące, należy urządzenia te szybko zamknąć ślepym kołnierzem. Pomiędzy kołnierzem stałym i ślepym umieszcza się uszczelkę ołowiano-azbestową lub ołowianą. Następnie dobetonowuje się część konstrukcji płyty nad urządzeniem korkującym, przy czym należytą jakość połączenia zapewnia się przez wypuszczenie wkładek ze starego betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Trwałość izolacji budynku zależy przede wszystkim od jakości izolacji szczelin dylatacyjnych. Dlatego już przy projektowaniu konstrukcji należy opracować szczegóły konstrukcyjne izolacji szczelin dylatacyjnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Budowle takie jak zbiorniki na wodę, osadniki, baseny kąpielowe na wolnym powietrzu itp. są wykonane na ogół ze szczelnego betonu bez dodatkowej izolacji. Niekiedy tylko do takich obiektów stosuje się lekką izolację w postaci powłok bitumicznych, których zadaniem oprócz uszczelnienia powierzchniowego betonu jest zabezpieczenie go przed wpływami chemicznymi (agresywną wodą gruntową, ściekami, materiałami szkodliwymi dla betonu i przechowywanymi w zbiornikach itp.) (uprawnienia budowlane).

Zapewnienie wodoszczelności zbiorników na wodę i ścieki, basenów kąpielowych, osadników na ścieki, rurociągów, tuneli, szybów górniczych itp. jest szczególnie trudne w miejscach przerw w betonowaniu.

Takie miejsca są nieuniknione między dnem i ścianami zbiorników. Po zabetonowaniu dna beton powinien dostatecznie stwardnieć, aby można było przystąpić do deskowania ścian i następnie do montażu zbrojenia. Bardzo często zachodzi konieczność dodatkowego uszczelniania styku starego betonu (dna) z nowym betonem (ścian) wyprawą wodoszczelną (program egzamin ustny).

Złe wyniki otrzymuje się również, jeśli konieczne jest zastosowanie przerw betonowania w płaszczyznach pionowych, dzielących obiekt w kierunku jego długości i szerokości. Wówczas pod wpływem skurczu betonu i zmian temperatury w miejscach przerw betonowania powstają rysy tworzące szczeliny dylatacyjne.

W celu uniknięcia pęknięć od skurczu betonu, wahań termicznych, drgań, nierównomiernego osiadania itp. powierzchnie o dużych wymiarach w rzucie poziomym, jak posadzki, nawierzchnie itp. powinny być dzielone spoinami dylatacyjnymi na tafle o wymiarach dostosowanych do zmian temperatury oraz do rodzaju i przeznaczenia powierzchni (opinie o programie).

Uszczelnianie szczelin dylatacyjnych

Taflom należy zapewnić możliwość swobodnego wydłużania się i kurczenia. Z tego względu podłoże, na którym leżą tafle, jeżeli nie ma ono spoin dylatacyjnych w tym samym miejscu co tafle, powinno być możliwie równe, gładkie i nie się z betonem tafli, spoiny zaś między taflami powinny być wypełnione materiałem trwałym i odpowiednio elastycznym (segregator aktów prawnych). Gdy zależy na tym, aby tafle tworzyły możliwie jednolitą i równą powierzchnię, materiał wypełniający spoiny powinien mieć ponadto dobrą przyczepność do ścianek spoiny.

Jako materiał wypełniający szczeliny dylatacyjne stosuje się masy asfaltowe taśmy z tworzyw sztucznych. Uszczelnianie szczelin dylatacyjnych masami asfaltowymi. Do szczelin w warstwach poziomych lub o nieznacznej pochyłości (tarasy, posadzki, drogi betonowe) stosuje się masy sporządzone z asfaltów zmieszanych z różnego rodzaju wypełniaczami. Jako wypełniacze stosowane są mączki mineralne, najczęściej wapienne, materiały włókniste, jak azbest, czasem kauczuk itp. Wymagania stawiane masom asfaltowym zależą od warunków, w jakich znajdują się szczeliny dylatacyjne.

Najwyższe wymagania dotyczą mas zalewowych do jezdni betonowych, przy czym najważniejszą właściwością, na jaką należy zwracać uwagę, jest różnica między temperaturą topliwości masy a temperaturą jej łamliwości przy mrozie. Im bardziej szczeliny są narażone na działanie atmosferyczne, tym różnica ta powinna być większa (promocja 3 w 1).

Szczeliny można wypełniać dopiero po należytym wyschnięciu betonu, przy czym należy je starannie wyczyścić, np. przez przedmuchanie sprężonym powietrzem. Ścianki szczeliny należy uprzednio powlec roztworem asfaltowym gruntującym, a po całkowitym wyschnięciu roztworu zapełnić masą płynną (zalewową) lub o konsystencji kitu.