Belki ciągłe

Obecnie, gdy płyty przekrycia są. wyrabiane jako prefabrykaty o rozpiętości 12-15 m i większych, belki ciągle na słupach projektuje się w kierunku podłużnym hali.
Hale słupowo-belkowe stosuje się przy mniejszych rozpiętościach przekrycia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Hale słupowo-belkowe można podzielić:
1) ze względu na układ dźwigarów niosących przekrycie dachowe na poprzeczne i podłużne,
2) ze względu na schemat statyczny dźwigara na jednoprzęsłowe i wielo- przęsłowe,
3) ze względu na konstrukcję dźwigara na pełnościenne, kratowe i łukowe,
4) ze względu na sposób wykonania na monolityczne i prefabrykowane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Monolityczne hale żelbetowe o poprzecznym układzie dźwigarów mają w większości przypadków przekrycia płytowo-żebrowe, w których dźwigary stanowiące podciągi mają kształt dostosowany do spadku połaci. Dzięki monolitycznemu zespoleniu płyty z żebrami otrzymuje się przekrój teowy. Rozpiętości dźwigarów sięgają IO-T-15 m.
Analogiczne układy z pełnościennymi belkami prefabrykowanymi z betonu zwykłego lub sprężonego są obecnie najbardziej rozpowszechnione w budownictwie przemysłowym. Prefabrykowane belki żelbetowe stosuje się w halach przy rozpiętościach nawy w granicach 15-18 m, a belki sprężone nawet przy rozpiętościach 20-30 m. W Polsce produkowane są belki stypizowane od 9-18 m (uprawnienia budowlane).

Przekrój prostokątny lub teowy ma zastosowanie w zwykłym żelbecie, przekrój dwuteowy zaś w betonie sprężonym.
Jako belki kratowe do układów słupowo-belkowych stosuje się z zasady kratownice prefabrykowane. Bardzo korzystną formę dla żelbetu mają kratownice z pasem górnym parabolicznym lub zbliżonym do linii ciśnień oraz kratownice dwuspadowe z pasem dolnym obniżonym.

Rozpiętości kratownic

Rozpiętości kratownic z pasem górnym parabolicznym, a dolnym w poziomie podpór lub obniżonym wynoszą od 20-60 m, rozpiętości kratownic samostatecznych od 12-M8 m, kratownic zaś ze świetlikami umieszczonymi w wysokości konstrukcyjnej od 12-15 m (program egzamin ustny).
Ze względu na trudności monolityczne połączenia elementów konstrukcji prefabrykowanych, stateczność większości układów uzyskuje się przez sztywne ramownice słupów w fundamentach.
Słupy wykonywane są najczęściej jako prefabrykowane. W halach z urządzeniami transportowymi podwieszonymi stosuje się zwykle słupy bez wsporników o stałym przekroju. W przypadku zastosowania suwnic do transportu wewnętrznego przyjmuje się słupy ze wspornikami lub z uskokiem często dwugałęziowe.

Obciążenia od suwnic wywołują wówczas mniejsze momenty zginające w słupie. Dla hal o małych rozpiętościach, niskich i obciążonych lekkimi suwnicami stosuje się słupy jednogałęziowe o przekroju prostokątnym lub dwuteowym (opinie o programie).
Slupy dwugałęziowe stosuje się w tych przypadkach, gdy wymagana jest ich znaczna sztywność przy dużej wysokości oraz istnieje potrzeba zmniejszenia ciężaru ze względu na nośność urządzeń montażowych.
Konstrukcja hal słupowo- -belkowych składa się z dźwigarów opartych przegubowo na słupach utwierdzonych w fundamencie. Dźwigary układane są najczęściej w poprzek hali, rzadziej wzdłuż. W kierunku podłużnym słupy są usztywnione przez podciągi, belki podsuwnicowe, ściany wypełniające i elementy wieńczące.

Układy złożone z różnego rodzaju dźwigarów opartych przegubowo i słupów zamocowanych w stopach fundamentowych są geometrycznie niezmienne na działanie sił pionowych i poziomych (segregator aktów prawnych).
Dźwigary traktujemy jako elementy podparte na jednym końcu (słupie) przegubowo nieprzesuwnie, na drugim zaś przegubowo przesuwnie.
Ciężar pionowy wywołuje momenty zginające w przekrojach poprzecznych słupa wyłącznie w przypadku mimośrodowego działania reakcji dźwigara.
Zakładamy niezmienność długości dźwigara na działanie sił poziomych. Dotyczy to zarówno dźwigarów pełnych, jak i kratowych oraz łukowych (promocja 3 w 1).

Przy takim założeniu, przy obliczaniu hali na działanie sił poziomych przyjmuje się dla obu podpór jednakowe reakcje, równe połowie wypadkowej siły poziomej, oczywiście w przypadku, gdy słupy mają jednakową sztywność. Jeżeli sztywność słupów jest niejednakowa, wówczas wartości sił są proporcjonalne do sztywności słupów (Jj, J2).