Belki główne

Belki główne, o wydatnie zwiększonej wysokości w partii momentów ujemnych, są belkami trójprzęsłowemi, o świetle środkowym 24 m, światłach skrajnych po 18 m. Ciśnienia podporowe przenoszą się na przyczółki i filary za pośrednictwem łożysk żelaznych kołyskowych i kołyskowo-wałkowych. Belki główne obliczono z uwzględnieniem zmienności przekrojów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ustrój belek głównych wykazuje charakterystyczne przekroje dla momentów dodatnich i ujemnych. Szczególnie znaczne wymiary ma przekrój nad filarami, wzmocniony w strefie ciągnionej wkładkami 18 <J> 36 mm, w strefie ciśnionej 6-36 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Większa ilość wkładek ciągnionych byłaby tu już niemożliwa ze względu na niewygodę wykonania, zatem należy uważać wysokość i szerokość belki w partii momentów ujemnych za racjonalnie ustaloną. Natomiast nie bez zarzutu skonstruowane są strefy ciśnione nad filarami. Stosowniej byłoby bowiem zmniejszyć ilość wkładek ciśnionych i użyć naturalnego wzmocnienia strefy ciśnionej w postaci płyty dolnej na długości, jakiej wymagałyby momenty ujemne, wskutek czego, przy mniejszej ilości wkładek ciśnionych, odpadłoby niewygodne wyginanie końców wkładek ciśnionych w płaszczyznach poziomych, co przy wymijaniu wkładek dolnych, biegnących ze strefy momentów dodatnich, było, w przedstawionej na rysunkach konstrukcji, nieuniknione. Możnaby też było, przy zastosowaniu płyty dolnej, uniknąć rozszerzania przekroju z szerokości normalnej 0,50 m na szerokość podporową 0,70 m (uprawnienia budowlane).

Styki wkładek ciśnionych

Poza tern racjonalniej byłoby wkładek ciśnionych w partiach momentów ujemnych nie wyginać w dół w przekrojach, od których wysokość belki jest stała, lecz należało wkładki te przeprowadzić prosto i zakotwić je odpowiednio w strefie ciśnionej (program egzamin ustny). Podobnie nie należało, zwłaszcza w przęśle środkowym, wyginać w dół wkładek dolnych w partiach zwiększającej się wysokości, bo można było je przeprowadzić prosto i zakończyć hakami w stosownych miejscach strefy ciśnionej. Wogóle styki wkładek ciśnionych w poprawnej konstrukcji nie są w takich ustrojach potrzebne. Odstępy strzemion w partiach momentów dodatnich są, z uwagi na wytrzymałość zbyt wielkie. Odpowiedniej byłoby w pobliżu filarów zastosować strzemiona ukośne, o kierunku prostopadłym do połowiącej kąt między wkładkami ciągnionymi a ciśnionymi (opinie o programie).

Poprzecznice, usztywniające belki główne, mają wkładki proste obustronne, wkładki górne pomocne są przy zestawianiu szkieletu żelaznego belek głównych. Brak strzemion w poprzecznicach jest wadą konstrukcyjną. Odmienny typ mostu o belce ciągłej, przedstawiających most z pomostem dołem, spowodowanym ograniczoną wysokością konstrukcyjną. Ustrój taki jest pod względem statycznym korzystny, bo ze względu na to, że strefa ciśniona w pobliżu podpór środkowych ma wzmocnienie naturalne, uniknąć można zmiennej wysokości belek głównych. Przęsła skrajne skonstruowano jako belki wolnopodparte. Podparcie belek stanowią silne luźne filary żelbetowe, o przekroju ośmiobocznym. Belki spoczywają na filarach wprost na podkładkach z blachy kilkunastomilimetrowej grubości, a miejsca oparcia wzmocniono za pomocą betonu uzwojonego (segregator aktów prawnych). Prawy filar przybrzeżny wykształcono jako filar wahadłowy z półprzegubem uzwojonym w stopie.

Belki główne ciągłe, o przekroju nieregularnym, wzmocnione są obustronnie: dla momentów dodatnich posiada strefa ciągniona 19 0 32 mm, Most, przy pomocy którego pokonano znaczne rozpiętości, stosując ustrój statycznie wyznaczalny z przegubami’). Silne obciążenie (most I klasy) i rozpiętości przęseł środkowych około 37 m wywołały np. w partii między podporami przęsła środkowego moment dodatni Af+ 749 tm, moment ujemny M = - 254 tm, na podporze przęsła środkowego moment ujemny M 1932 tm. Przekroje, odpowiadające tym momentom. Szerokość belek głównych zwiększa się z normalnej 0,60 m na 1,20 m nad filarami (promocja 3 w 1).