Belki i dźwigary kratowe

Belki i dźwigary kratowe muszą być przemieszczane w położeniu analogicznym do położenia ich po wbudowaniu (program uprawnienia budowlane na komputer). W momencie układania należy tak nakierowywać element, ażeby nie było potrzeby późniejszej jego rektyfikacji. Do tego celu służą drążki montażowe ustawione tak, ażeby w ostatnim momencie belka - jak po prowadnicach - została opuszczona dokładnie na miejsce wbudowania.
Niskie belki, których wysokość nie przekracza ich 5-krotnej szerokości, nic wymagają stężeń montażowych. Przy elementach wyższych, szczególnie dźwigarach dachowych, do czasu połączenia ich ze słupami należy utrzymywać dźwigar za pomocą urządzeń utrzymująco-rektyfikacyjnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przy montażu dźwigarów kratowych pierwszy z nich należy utrzymywać za pomocą 4 lin odciągowych umocowanych do slupów lub kotwionych w gruncie. Po ustawieniu drugiego dźwigara stęża się go za pomocą stężeń podłużnych (płatwi) lub stężeń montażowych (rozpór).

To samo czyni się z trzecim dźwigarem i wówczas można usunąć liny odciągowe, podłużne stężenia montażowe mogą być usunięte po wykonaniu wszystkich połączeń elementów realizowanej konstrukcji. Przy montażu belek podsuwnicowych. podobnie jak i dźwigarów dachowych, stanowiska pracy żurawi wytycza się dokładnie w środku przedziałów pomiędzy słupami. Podnosi się element na wysokość 0,5-0,7 m ponad miejsce jego wbudowania, dokonuje obrotu i opuszczając ustawia na podporach (uprawnienia budowlane).
Odczepianie haków zawiesi może być dokonywane najdogodniej z pomostów osadzonych na ramieniu sterowanym hydraulicznie, zainstalowanym na podwoziu samochodowym. Przy odczepianiu zawiesi belek podsuwnicowych może być praktykowany sposób zilustrowany.

Montaż elementów ściennych

Przeprowadzone muszą być na każdej kolejnej kondygnacji i obejmują następujące czynności:
- wyznaczenie śladów osi i krawędzi wbudowania ścian niwelację (za pomocą niwelatora) powierzchni stropu w miejscach ustawienia elementów ściennych;

- pomiaru niwelacji dokonuje się w dwóch miejscach na powierzchni ustawienia każdego bloku lub płyty ściennej;

- zgodnie z pomiarem niwelacyjnym układa się odcinki stali prętowej odpowiedniej średnicy i okłada je zaprawą, uzyskując jeden poziom pod wszystkie elementy ścienne przygotowanie miejsca połączenia elementu ściennego ze stropem polegające na polaniu go wodą bezpośrednio przed podaniem elementu i rozłożeniu na nim warstwy zaprawy gęstoplastycznej na wysokość przewyższającą wysokość podkładek stalowych o ok. 3 mm;

- podkładek nie pokrywa się zaprawą (program egzamin ustny).
Kolejność wbudowania. Kolejność tę ustala projekt technologii i organizacji montażu, przy czym nie powinna być ona przy montażu zmieniana. Na każdej działce montażowej wyznacza się tzw. element węzłowy. Powinien znajdować się on w pobliżu środka działki i charakteryzować się łatwym dostępem co najmniej z czterech stron (opinie o programie).

Element ten należy ustawiać i rektyfikować bardzo dokładnie, bowiem do niego nawiązuje się następne, kolejne elementy ścienne. Przy montażu prefabrykatów ściennych wymaga się spełnienia następujących warunków:
- w pierwszej kolejności montuje się elementy dalej usytuowane od żurawia, następnie coraz bliższe.
- musi być zapewniona stateczność zmontowanych fragmentów konstrukcji, montaż ścian powinien być prowadzony z wyprzedzeniem montażu stropów o co najmniej jedną działkę (segregator aktów prawnych).
Rektyfikacja ustawienia elementów ściennych. Może być ona dokonywana po uchwyceniu części górnej elementu za pomocą zastrzału lub łącznika imadłowego zamocowanych w sposób pewny na uprzednio wbudowanych i stężonych elementach.
Element naprowadza się na jego krawędź wbudowania za pomocą drążków montażowych przy czym rektyfikacja ustawienia pionowego odbywa się za pomocą pionu montażowego przez pokręcanie śrubą rzymską zastrzału lub łącznika imadłowego (promocja 3 w 1).