Beton silikatowy

Beton silikatowy ma współczynnik rozszerzalności liniowej zbliżony do stali, a przyczepność do zbrojenia jest taka sama jak betonu cementowego (30-50 kG/cm² ze zbrojeniem o gładkiej powierzchni i 50-100 kG/cm² ze zbrojeniem o profilu zmiennym). W betonie silikatowym o dużej szczelności i dostatecznej grubości warstwy ochronnej zbrojenie stalowe dobrze przechowuje się i nie ulega korozji (program uprawnienia budowlane na komputer). Jednakże w konstrukcjach wewnętrznych pomieszczeń o wilgotności powietrza powyżej 75% i w konstrukcjach, które są narażone na systematyczne oddziaływanie wody lub opadów atmosferycznych, konieczne jest zabezpieczenie zbrojenia przed korozją za pomocą różnych powłok (gęstej masy cementowo-kazeinowej, cementowo-polistyrenowej i in.). Wadą drobnoziarnistych betonów silikatowych jest ich duża skłonność do deformacji i, co za tym idzie, niższy (1,5-2,5 raza) współczynnik sprężystości w porównaniu z betonem cementowym na kruszywie grubym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jednocześnie dzięki znacznej zdolności do krystalizacji nowo powstałych związków cementujących, trwałej ich więzi z ziarnami piasku i nieobecności dużych wytrąceń udział deformacji pełzania i deformacji* plastycznych okazuje się znacznie mniejszy niż w betonie cementowym. Przy tym deformacje ogólne, sumujące sprężyste i długotrwałe plastyczne, różnią się w betonie silikatowym mało od odpowiednich deformacji w zwykłym betonie cementowym. Wodochłonność betonów silikatowych zależy w znacznym stopniu od sposobu ich zagęszczania przy formowaniu wyrobów (wibrowanie, wibroprasowanie) i waha się w granicach 10-18% (uprawnienia budowlane).

Mrozoodporność betonu silikatowego

Mrozoodporność betonu silikatowego jest nieco niższa niż cementowego. Dla betonów o dużej wytrzymałości osiąga ona 50-P100 i więcej cyklów, a dla betonów marek 150-P200, stosowanych do wykonywania elementów budynków użyteczności publicznej i przemysłowych, wynosi 15-P25 cyklów. W celu zwiększenia mrozoodporności wyrobów silikatowych, znajdujących się w warunkach systematycznego oddziaływania zmiennych temperatur i wilgotności, należy w skład betonu wprowadzić zamiast części wapna cement portlandzki w ilości 60-P90 kg na 1 m⁸ betonu (program egzamin ustny).

Odporność korozyjna szczelnego betonu silikatowego (ciężar objętościowy 1900 kG/m³ i więcej) na działanie środowiska agresywnego praktycznie mało różni się od odporności korozyjnej zwykłego cementu portlandzkiego. Podobieństwo właściwości ciężkiego betonu silikatowego i betonu cementowego zwykłego pozwala na stosowanie ich do wykonywania konstrukcji o identycznym przeznaczeniu (opinie o programie).

Spoiwa. Jako główny składnik spoiwa do wykonywania betonu silikatowego stosuje się wapno suchogaszone albo drobno mielone gaszone. Zgodnie z obowiązującą normą GOST na wapno budowlane, zawartość aktywnych CaO+MgO w wapnie suchogaszonym powinna być nie mniejsza niż 67% dla 1 gatunku i nie mniej niż 55% dla 2 gatunku, w wapnie mielonym niegaszonym odpowiednio - nie mniej niż 85 i 70%. Jednak w wapnie dla betonów silikatowych zawartość MgO powinna być ograniczona do 5%. Ograniczenie to uwarunkowane jest opóźnionymi czasami gaszenia wapna magnezjowego i pojawieniem się rys w wyrobach z tego wapna (segregator aktów prawnych).

Miałkość wapna powinna odpowiadać pozostałości na sicie nr 063 nie większej niż 2%, a na sicie nr 009 - nie większej niż 10%. Przy wykonywaniu betonu silikatowego z użyciem wapna palonego należy regulować czas wiązania wapna mielonego i intensyfikować przebieg tego procesu z tym, aby proces hydratacji wapna zachodził możliwie całkowicie i równomiernie na całym przekroju wyrobu i kończył się przed utratą właściwości plastycznych przez mieszankę. W przeciwnym razie, w przypadku zapoczątkowania wiązania mieszanki przed ułożeniem w formy, rozgrzewa się ona szybko do temperatury 100°C na skutek burzliwego wydzielania się ciepła i odwadnia się (promocja 3 w 1). Przy znacznym natomiast opóźnianiu się początku wiązania i powolnym jego przebiegu nie udaje się w dostatecznym stopniu wykorzystać wydzielającego się ciepła hydratacji dla przyspieszenia twardnienia betonu.