Beton sprężony

Nie należy w budowlach morskich, stykających się z wodą zasoloną, używać do betonu ani cementów siarczano- -żużlowych, tym bardziej że dają beton o mniejszej mrozoodporności, ani cementów glinowych.
Beton sprężony powinien być używany jedynie do konstrukcji stykających się z wodą słodką (np. w naszych portach w ujściach rzek), a w wodzie słonej tylko w odmianach z armaturą o większych średnicach wkładek (np. nie strunobeton w cienkościennych elementach) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Bez zastrzeżeń może być stosowany w częściach budowli wysoko położonych, niedostępnych dla największych w danym akwenie fal (np. podesty i belkowania pomostów lub nadbudowy nabrzeży w basenach chronionych od fali), a równocześnie osłoniętych od rozkurzu szkodliwych towarów, takich jak saletra.
Beton sprężony znajduje coraz szersze zastosowanie w różnych dziedzinach budownictwa. Wyszedł już ze stadiów prób i doświadczeń i stosowany jest nie tylko w formie stosunkowo drobnych elementów prefabrykowanych, stanowiących części składowe stropów czy dachów, ale również do konstrukcji mostów, zapór, a także do budowli morskich (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jakkolwiek w skład konstrukcji z betonu sprężonego wchodzą te same materiały, które stanowią tworzywo żelbetu, mianowicie: beton i stal, jakkolwiek beton sprężony „wyrósł’’ niejako z żelbetu, przejął niektóre jego cechy i szczegóły konstrukcyjne, a w niektórych swoich postaciach zdaje się być tylko jakby pomocniczym, uzupełniającym żelbet środkiem, mimo to jest on czymś zupełnie różnym od żelbetu i to zarówno pod względem zasad statycznych, na których się opiera, jak i pod względem konstrukcji. względu na swoje własności, jak i koszt, jest materiałem najodpowiedniejszym do zastosowania na większą skalę w praktyce budowlanej (uprawnienia budowlane).

Armatura

Zasada sprężenia polega, jak wiadomo, na tym, że element lub całą konstrukcję z materiału, który nie jest wytrzymały na naprężenia rozciągające, poddaje się trwałym naprężeniom ściskającym tak dobranym, aby zrównoważyły lub przewyższyły ciągnienia, jakie w danej konstrukcji mogą wystąpić pod wpływem obciążeń. Najprostszym znanym z życia codziennego prymitywnym przykładem “konstrukcji” sprężonej jest kilkunasto tomowy rząd książek, które można przenieść nie naruszając ich porządku, jeżeli rząd ten mocno się ściśnie z obu stron rękami. Można na nich położyć wtedy jeszcze ‘kilka książek bez obawy, że rząd się załamie (program egzamin ustny).

Sprężenia dokonuje się za pomocą odpowiedniej armatury stalowej (uzbrojenia), którą poddaje się wstępnemu działaniu sił rozciągających. Sprężając się, armatura przenosi potem te siły na beton (opinie o programie).
Z uwagi na sposób, w jakim armatura przenosi naprężenia ściskające na beton, konstrukcje z betonu sprężonego można podzielić na takie, w których:
- naprężenia ściskające ze stali przenoszą się na beton mocą jej przyczepności do tego materiału oraz, w których
- naprężenia ściskające z armatury przechodzącej swobodnie przez beton (lub obok niego) przenoszą się nań za pomocą odpowiednich zakotwień, opierającj^ch się najczęściej o zewnętrzne ściany elementów (segregator aktów prawnych).

W wypadku pierwszym armatura jest, podobnie jak w żelbecie, wtopiona w beton, z tym tylko, że przed zabetonowaniem poddawana jest naprężeniom rozciągającym.
W wypadku drugim możliwe są różne rozwiązania:
a) armaturę powleka się lub otula plastyczną powłoką, która po zabetonowaniu zapobiega przyczepianiu się armatury do betonu, a równocześnie chroni ją przed korozją;
b) armaturę umieszcza się w specjalnych szczelnych pochwach metalowych, tak że po zabetonowaniu może się w nich swobodnie przesuwać;
c) armaturę wprowadza się w elementy betonowe już stwardniałe, w odpowiednie, pozostawione w tym celu, kanały;
d) armaturę prowadzi się na zewnątrz elementów (promocja 3 w 1).

Istnieją również sposoby mieszane, na przykład gdy armaturę ułożoną początkowo luźno w kanałach (rozwiązanie 2c) w betonie stwardniałym poddaje się wstępnemu naprężeniu, a potem za pomocą zastrzyków wypełnia się kanały zaprawą cementową, dzięki której armatura uzyskuje przyczepność do betonu.