Betoniarki wolnospadowe

W Polsce mają szerokie zastosowanie dwa zasadnicze typy betoniarek:
- betoniarki wolnospadowe,
- betoniarki przeciwbieżne (program uprawnienia budowlane na komputer).
Betoniarka wolnospadowa składa się z kilku zasadniczych części.

W betoniarkach wolnospadowych mieszalnik obraca się dookoła osi poziomej, w przeciwieństwie do betoniarek przeciwbieżnych, w których mieszalnik obraca się dookoła osi pionowej.
Betoniarki wolnospadowe znajdują się na podwoziach, wskutek czego mogą być łatwo przemieszczane z jednego miejsca na drugie.

Mieszanie masy betonowej w betoniarce wolnospadowej odbywa się w ten sposób, że umieszczone wewnątrz bębna metalowe skrzydełka w czasie ruchu bębna unoszą część masy betonowej ku górze, która opadając łączy się z pozostałą masą będącą na dnie betoniarki. W ten sposób następuje mieszanie się sypkich składników masy betonowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Najczęściej spotykaną tego typu betoniarką jest maszyna polskiej produkcji typu „Zafama 400”, która ma następujące cechy charakterystyczne:
- teoretyczna pojemność mieszalnika (bębna) wynosi 400 litrów, to jest 0,4 m3,
- ilość obrotów mieszalnika wynosi 16 obrotów na minutę,
- czas mieszania jednego zarobu - 1 min.,
- całkowity czas trwania jednego zarobu z zasypaniem materiału i opróżnienie ok. 2-3 min.,
- wydajność mieszalnika w ciągu jednej godziny - około 10 m3 masy betonowej,
- użyteczna pojemność zbiornika wodnego (odmierzacza) wynosi 52 litry (uprawnienia budowlane),
- wymiary mieszalnika (wewnętrzne): 0 1250, szerokość 960 mm,
- silnik elektryczny trójfazowy, krótko zwarty, na napięcie 220/380 V, N - 110 kW, n - 1460,
- ciężar maszyny = 2000 kG,
- najmniejsza długość (z podniesionym cięglem) = 2700 mm.

Betoniarki przeciwbieżne

Betoniarki przeciwbieżne ustawia się przeważnie na stałym fundamencie. Ten typ betoniarki (typ Gustaw Eirich) jest najczęściej u nas spotykany. Spotyka się również betoniarki przeciwbieżne montowane na podwoziu, a więc ruchome, lecz ten typ jest rzadziej używany (program egzamin ustny).
Mieszanie składników masy betonowej w betoniarce przeciwbieżnej (porównaj rys. 38 i 22) odbywa się w ten sposób, że mieszalnik (bęben) w kształcie miski o prostopadłych ścianach lub w kształcie talerza o ścianach lekko pochyłych obraca się w płaszczyźnie poziomej. Wewnątrz mieszalnika osadzone są łopatki (mieszadła), które obracając się jednocześnie z bębnem, lecz w przeciwnych kierunkach, mają możność dokładnego wymieszania masy betonowej.

Zasypywanie do mieszalnika sypkich składników betonu odbywa się w taki sam sposób jak w betoniarce wolnospadowej. Sposób zaś opróżnienia mieszalnika jest zupełnie inny; polega on na otwarciu klapy opróżniacza umieszczonego w dnie betoniarki (opinie o programie).
Wadą zasadniczą tego typu betoniarki jest to, że będąc bez podwozia jest ona związana całkowicie z miejscem zainstalowania.
Zagęszczanie betonu sposobem mechanicznym jest korzystniejsze w porównaniu z zagęszczaniem ręcznym (ubijanie ręczne).

W ostatnich czasach rozpowszechnił się sposób zagęszczania za pomocą wibrowania, który daje szereg zalet, a mianowicie:
- wyższą wytrzymałość betonu,
- łatwiejsze formowanie elementów,
- lepszą przyczepność betonu do stali,
- większą szczelność betonu,
- zwiększenie odporności na wpływy atmosferyczne (segregator aktów prawnych).

Wibratory są to aparaty służące do wywoływania drgań o wysokiej częstotliwości: 1500 do 10 000 a nawet do 21 C00 drgań na minutę.
Drgania wibratora powodują w świeżej masie betonowej przesuwanie się względem siebie ziarn kruszywa. Na skutek tego działania masa zagęszcza się, struktura betonu staje się bardziej jednorodna i uzyskuje wyżej wymienione zalety. Wytrzymałość betonu wibrowanego w stosunku do ubijanego jest wyższa o 15%.
Wibrowanie jest konieczne przy produkcji betonu zbrojonego, ubijanie bowiem może spowodować zniekształcenie zbrojenia. Wibrowanie ponadto pozwala na doprowadzenie cząstek betonu do każdego miejsca w formie (promocja 3 w 1).