Betonowanie pod wodą

W płycie betonowej pozostawia się studzienkę w postaci rury zamkniętej lub wyprowadzonej ponad poziom wody gruntowej. Po stwardnieniu betonu do potrzebnej wytrzymałości, wodę z wanny można wypompować. Jeżeli opróżnienie wanny z jakichkolwiek powodów ma nastąpić przed dostatecznym stwardnieniem betonu, można dodatkowo pompować wodę ze studzienki, ażeby obniżyć ciśnienie (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przy wznoszeniu budowli pod wodą mieszankę betonową układa się za pomocą przesuwnej rury metalowej lub drewnianej obitej wewnątrz blachą. Jeżeli stosowane jest zagęszczenie mechaniczne, wibratory przytwierdza się również do rury. Rurę przesuwa się w miarę układania betonu.

Dla usprawnienia robót rurę można ustawić na specjalnym wózku, przesuwanym po pomoście. Zawieszenie rury powinno pozwalać na jej unoszenie po ułożeniu warstwy betonu. Rura jest zaopatrzona w lej, przez który podaje się mieszankę betonową. Rurę z lejem wypełnia się całkowicie mieszanką, podnosi się do poziomu warstwy i przesuwa zygzakami wzdłuż i w poprzek deskowania, nie przerywając dodawania mieszanki do leja.
Betonowanie dna studni lub wanny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Opuszczanie skrzyń lub studzien żelbetowych jest zazwyczaj związane z sukcesywnym odpompowywaniem wód gruntowych. Po opuszczeniu studni do potrzebnego poziomu przystępuje się do betonowania dna. Jeżeli woda gruntowa jest obniżona za pomocą studni depresyjnych, betonowanie dna odbywa się „na sucho”. W przypadku trudności utrzymania na stałe obniżonego poziomu wody po zabetonowaniu, studnie zatapia się lub w wyjątkowo trudnych warunkach betonuje się dno pod wodą (uprawnienia budowlane).
Przy odpompowywaniu wody wprost ze studni pozostawia się w dnie czerpalny otwór. Zabetonowanie jego musi odbyć się przy naporze, bez możności odprowadzenia wody spod dennej warstwy betonu. W celu obniżenia wody wstawia się w dno szereg rurek, którymi woda napływa do studni, skąd można ją pompować. Dno studni betonuje się warstwami, a po stwardnieniu betonu przystępuje się do korkowania rurek (program egzamin ustny).

Mocowanie metalowych prętów

Układanie warstw betonu przy ścianach przesączających wodę. Układanie betonowej warstwy wodoszczelnej na ściany przesączające wodę przedstawia znaczną trudność, jeżeli nie ma możności obniżenia zwierciadła wód gruntowych poza obudową. Kiedy przecieki mają charakter lokalny, w miejsca przecieków wstawia się rurki odsączające, po czym betonuje się ochronną warstwą betonu. Po stwardnieniu betonu rurki ucina się przy licu ścianki ochronnej i korkuje. Rurki mogą również służyć do późniejszych zastrzyków cementowych (opinie o programie).
Rurki muszą mieć przekrój zapewniający całkowity odpływ wody z przecieku (100 mm2 i większy). Rurkę po założeniu dokładnie obrabia się dookoła zaprawą.

Mocowanie metalowych prętów i śrub w warstwie betonu. Trwałe zamocowanie uchwytów, kotwi, śrub kotwicznych, łączników itp. elementów metalowych w przegrodach betonowych pracujących pod naporem wody wymaga odprowadzenia wody z przyległych warstw betonu. Jeżeli płyta betonowa jest o małej grubości, przewierca się otwór do gruntu i pompuje się wodę z gruntu za obudową (segregator aktów prawnych). W płytach o większych grubościach (np. w budowlach wodnych) wierci się studnie drenażowe w masie betonowej.

Do wywierconej studni wstawia się rurę do odprowadzenia wody obok elementu kotwiącego (np. śruby) i po wypompowaniu wody studnie wypełnia się betonem. Wskazane jest użycie cementu ekspansywnego.
Przy większych miąższościach płyty betonowej można obniżyć poziom wody w masie betonowej za pomocą studni depresyjnych podobnie jak w warstwie gruntu. Wtedy betonowanie otworu nie przedstawia widocznych trudności (promocja 3 w 1).

Do wypełnienia otworu zaprawą można stosować wstrzykiwanie pod ciśnieniem.
Analogicznie do uszczelniania gruntów są obecnie stosowane metody dogłębnego uszczelniania masywnych konstrukcji z betonu, cegieł i kamienia.