Betony lekkie

Przy produkcji prefabrykatów zaleca się stosowanie lekkich kruszyw sztucznych. Bardzo dobre wyniki techniczno-ekonomiczne uzyskuje się stosując zamiast piasku popioły elektrowniane lub hutnicze (program uprawnienia budowlane na komputer).

Betony lekkie mają określony zakres efektywnych zastosowań, a mianowicie pumeksopopiolobetony są odpowiednie do wszystkich elementów konstrukcji nośnej budynków mieszkalnych, betony keramzytowe stosuje się głównie do jednorodnych ścian zewnętrznych, natomiast łupkoporytobetony znajdują swe efektywne zastosowanie w konstrukcjach obiektów przemysłowych i mostowych, szczególnie w elementach sprężanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Produkcja lekkich betonów kruszywowych z mikrowypełniaczem popiołowym jest możliwa również w warunkach budowy. Konieczne jest wówczas uzupełnienie betonowni dodatkowym zasobnikiem na popiół, stosowanie dozowników wagowych do cementu i popiołu oraz dozowników objętościowych do kruszywa. Bardzo istotne jest tu dokładne dozowanie wody (uprawnienia budowlane).

Przy wytwarzaniu betonów lekkich należy stosować dwuetapowe mieszanie składników.
1) w pierwszym etapie miesza się tylko kruszywo z popiołem i niewielką ilością wody (25-35% ogólnej jej ilości według receptury),
2) w drugim etapie - po dodaniu cementu i pozostałej ilości wody - miesza się wszystkie składniki.
Cykl mieszania wydłuża się w ten sposób dwukrotnie w stosunku do cyklu mieszania mas betonowych na kruszywach naturalnych, nie mamy bowiem dotychczas betoniarek przystosowanych do dwuetapowego mieszania (program egzamin ustny).

Transport, układanie i zagęszczanie masy betonowej

Transport masy betonowej powinien być tak organizowany, aby nie występowała potrzeba jej pośrednich przeładunków, wyrzucania przy stanowiskach form, wrzucanie łopatami do wnętrza formy itp.
Najwłaściwsze jest stosowanie przy transporcie pojemników napełnianych z zasobników betonowni i opróżnianych bezpośrednio do wnętrza formy produkowanych prefabrykatów (opinie o programie). Przy produkcji elementów w formach bateryjnych i gdy występuje duże zapotrzebowanie masy betonowej stosuje się za granicą, z dobrymi wynikami techniczno-ekonomicznymi, transport pneumatyczny lub pompowy.

W tym drugim przypadku masę betonową dowozi się przeważnie z centralnych betonowni i za pośrednictwem zasobnika podaje do leja wsypowego pompy dwucylindrowej systemu olejowo-hydraulicznego1), zainstalowanej na stałe przy linii formowania w formach bateryjnych.
Układanie betonu wewnątrz form powinno być przeprowadzane warstwami. Przy betonach wibrowanych grubości warstw należą do cech technicznych wibratorów, np. z płytą roboczą wibratora. Przy formowaniu na stołach wibracyjnych wibruje się całą masę betonu prefabrykatu wraz z formą zamocowaną na stole (segregator aktów prawnych).

Cieplno-wilgotnościowa obróbka betonu prefabrykatów parą niskoprężną. Jest to obecnie najszerzej stosowana w prefabrykacji metoda przyspieszania twardnienia betonu. Na beton prefabrykatu działa się ciepłem pary wodnej w sposób bezpośredni lub w sposób mieszany. Sposób mieszany polega na podgrzewaniu podłoża, na którym spoczywa prefabrykat, a ponadto wokół niego wytwarza się wilgotną atmosferę przez wprowadzenie do niej pary.

Wilgotna atmosfera jest konieczna po to. aby nie przesuszyć betonu i nie odebrać z niego wody, nieodzownej do procesów wiązania i twardnienia cementu.
Procesy naparzania niskoprężnego przeprowadza się w specjalnie do tych celów budowanych komorach. Przy poligonowej produkcji prefabrykatów są to płytko zagłębione
komory otwarte wyposażone w posadzki formowania - podgrzewane lub niepodgrzewane (promocja 3 w 1).

Cale elementy lub wielowarstwowo uformowane poszczególne prefabrykaty, po ich ułożeniu w komorze, przykrywa się przykrywami termoizolacyjnymi i poddaje obróbce cieplnej. Regulację temperatury wewnątrz takiej komory uzyskuje się przez odpowiednie doprowadzanie doń gorącej pary.