Betony pełne

Wpływ piasków łamanych badał również R. Dutron i znalazł, że dodawanie do tłucznia porfirowego piasku łamanego (z porfiru) w miejsce piasta, rzecznego obniżało przy tej samej konsystencji w każdym przypadku wytrzymałość betonu. Ze starszych badań E. Mórscha3) również wynika niższość piasku łamanego w stosunku do piasku otoczakowego, tak, że możemy ten rezultat przyjąć jako pewny. Przyczyną jest niewątpliwie to, że piasek łamany jako blaszkowaty i drzazgowaty jest bardziej jamisty, bardziej wodożądny, a ponadto trudnie; daje się zagęścić (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jednak mieszanie piasku otoczakowego i łamanego może da: wyniki korzystne. Wytrzymałość ciał próbnych na ściskanie jest jak wiadomo uwarunkowana wytrzymałością na rozciąganie (poprzeczne) lub ścinanie (ukośne). Stąd o wytrzymałości Rs powinna decydować w dużym stopniu przyczepność kamieniwa do zaprawy lub zaczynu, albo inaczej jego tekstura (profilowanie powierzchni ziarn). Jak wiadomo ziarna żwiru są z reguły gładkie, tłuczeń zaś zawsze jest szorstki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla uchwycenia tego wpływu przyczepności już przed laty liczne badania wykonał R. Feret, pokrywając ziarna gładkiego żwiru krzemianoweg: i chropowatego tłucznia marmurowego powłoką wazeliny o grubości 5 p i porównując betony na tych kamieniwach z kamieniwami czystymi. Wł. Kuczyński wykonał badania porównawcze. Betony były pełne, wibrowane. Tu interesują nas w pierwszym rzędzie betony ze żwirem (uprawnienia budowlane). Żwir był kulisty gładki, zaś grubość warstwy parafiny wynosiła 40 p, więc była 8 razy większa niż u Fereta.

Toteż ubytek wytrzymałości jest znaczny i wynosi średnio 39%, przełam betonu zaś omijał ziarna parafinowane. Istotnym również rezultatem doświadczeń jest porównanie wytrzymałości betonu tłuczniowego w stosunku do przyrostu wytrzymałości dla dwóch pozostałych betonów oraz każdorazowy stosunek tych wytrzymałości.Dla wszystkich c/w początkowy przyrost wytrzymałości dla zaczynu jest największy, następnie jednak tj. w 28 dniu dla wysokich co wytrzymałość betonu tłuczniowego osiąga wartości obliczone w odniesieniu do wytrzymałości zaczynu (program egzamin ustny). Dla niskich wskaźników cementowo-wodnych wpływ kruszywa tłuczniowego jest coraz mniejszy o tyle, że już przy co = 1,5 wszystkie trzy rodzaje betonów mają wytrzymałości zbliżone i znacznie mniejsze od wytrzymałości zaczynowej. Charakterystyczne jest, że najsłabszy beton o Rs = 144 kG/cm2 nie wykazuje prawie żadnego ubytku (a przy tłuczniu granitowym przyrasta), z czego autor wnioskuje, że w betonach Rs ^ 150 rola przyczepności schodzi całkowicie na drugi plan (opinie o programie).

Pytania testowe

Przyczepność, a zatem i Rs zostają obniżone oczywiście przez każdą warstwę substancji obcej oblepiającej ziarna kamieniwa. Tak np. znalazł R. Feret dla otoczek gliniastych na ziarnach krzemienia, tufu, kwarcytu, marmuru - obniżkę Rs (i Rr) o 28,5%. Zaś A. Faury znalazł dla podobnych otoczek gliniastych na żwirze, piasku rzecznym, wapieniu - obniżki Rs o 35% (Rr o 45%).
Według P. F. Szubienkina wstępne moczenie nawet ścisłego kamieniwa obniża Rs o > 10%.

W tym kontekście warto przytoczyć jeszcze badania W. Gacy nad wpływem mycia kruszywa (segregator aktów prawnych). Autor ten badał wapień łamany, dość miękki, w postaci piasku i tłucznia. Oba składniki oblepione były silnie pyłem wapiennym, a zapewne i gliną. Kruszywo zostało zmieszane w proporcjach 30% (wagowo) piasku i 70% tłucznia, przy czym kruszywa były użyte w stanie zanieczyszczonym (T, P) i mytym (Tm, P"1). Konsystencja betonów plastyczna.
Widać stąd, że mycie piasku było w każdym razie konieczne, ale mycie tłucznia w chudym betonie II było zbędne; widocznie zaszedł tu już efekt pyłowy.

Z powyższych przykładów wynika, że przyczepność kruszywa do zaczynu jest istotnym czynnikiem wytrzymałościowym, szczególnie w mocniejszych betonach. W każdym bądź razie kruszywo musi być czyste.

Ustalony wyżej wpływ przyczepności ziarn kamieniwa do zaprawy wskazuje, że na ogół należy spodziewać się wyższego Rs (i Rr) z kruszywem łamanym niż otoczakowym. Do tego wniosku doszli liczni badacze, choć nie brak i doświadczeń o wynikach odmiennych. Zacznijmy od badań dowodzących wyższość tłucznia nad żwirem (promocja 3 w 1).