Betony plastyczne

Betony plastyczne mogą być zrzucane bez obawy rozsegregowania z wysokości nie większej niż 3,0 m (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wyjątek stanowi układanie masy betonowej w deskowaniach słupów o przekroju co najmniej 40×40 cm bez krzyżujących się strzemion, gdzie wysokość zrzucania masy można zwiększyć do 5,0 m. W innych przypadkach zaleca się wykonywanie mniej więcej w połowie wysokości słupów okienek w deskowaniu bocznym dla dostarczenia przez nie masy betonowej do betonowania ich dolnych części (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Masy o tych konsystencjach stosowane są w budownictwie tradycyjnym stosunkowo rzadko, natomiast znajdują powszechne zastosowanie w zakładach prefabrykacji oraz przy wykonywaniu nawierzchni dróg i lotnisk.
Rozprowadzenie betonu może być ręczne za pomocą łopat, grabi lub drążków stalowych (w wysokich belkach o gęstym uzbrojeniu) oraz mechaniczne, stosowane w zakładach prefabrykacji i przy betonowaniu nawierzchni.

Zasady rozprowadzania masy betonowej w deskowaniach są analogiczne jak dla betonów o konsystencji plastycznej, przy czym jako dodatkowy czynnik występuje tu duże spulchnienie masy przed zagęszczeniem, dochodzące do 10-20% (uprawnienia budowlane). Wymaga ono albo odpowiednio podwyższonych deskowań, albo ciągłego uzupełniania ilości betonu w formie w trakcie procesu zagęszczania.
Do rozprowadzania mechanicznego w zakładach prefabrykacji używane są tzw. zapełniacze podające mieszankę betonową do formy i regulujące jej rozkład (grubość i równomierność warstwy) oraz tzw. wibropojemniki, których opróżnianie regulowane jest pracą przymocowanego do rynny opróżniającej wibratora elektrycznego.
Przy betonowaniu nawierzchni stosuje się powszechnie rozgarnianie mechaniczne, przy czym rozgarniacz jest zwykle połączony we wspólny agregat z maszynami do zagęszczania i wygładzania betonu. Najlepsze wyniki daje zastosowanie agregatów wibracyjnych (program egzamin ustny).

Kolejność betonowania

Kolejność układania masy betonowej jest ze stanowiska technologii betonu najczęściej dowolna; z reguły powinna ona być taka, aby zapewniła zachowanie ciągłości betonowania, gdyż w tym przypadku unika się słabych miejsc łączenia betonu stwardniałego z masą betonową (opinie o programie).

W wielu praktycznych przypadkach kolejność betonowania jest z góry ustalona względami wytrzymałości deskowania i rusztowań, przenoszących ciężar konstrukcji do czasu stwardnienia. Sprawa ta jest szczególnie ważna w przypadku betonowania łuków, gdzie trzeba brać pod uwagę możliwą deformację deskowania oraz najkorzystniejszy układ obciążeń podczas robót. Właściwą kolejność betonowania luku przy użyciu masy o konsystencji wilgotnej.
W przypadku gęstego zbrojenia można betonować łuk masą o konsystencji plastycznej począwszy od wezgłowi. Wymaga to zastosowania odpowiednio mocnego deskowania. Przy sztywnym zbrojeniu można do podwieszenia deskowania wykorzystać armaturę. W tym przypadku zaleca się obciążenie całego elementu balastem o ciężarze równym ciężarowi betonu i zdejmowanie tego balastu w miarę postępu betonowania (segregator aktów prawnych). Dopuszczając określone deformacje sztywnego zbrojenia można uzyskać istotne zmniejszenie balastu.

Zastosowanie ciągłego betonowania w belkach o dużej rozpiętości może wywołać niekorzystne efekty z powodu odkształcania się deskowania obciążonego betonem. Zjawisko to zaobserwowano przy ciągłym betonowaniu statycznie niewyznaczalnych belek mostowych, gdzie w wyniku odkształceń deskowania w przęsłach następowało rysowanie się i pękanie betonu górą nad podporami. Szczególnie może to być groźne, gdy ułożony nad podporą beton zbyt szybko zwiąże i utraci plastyczność formowania.

Poprawne formowanie powinno być tu prowadzone odcinkami przy założeniu, że najpierw betonuje się przęsła, a następnie układa się masę betonową na podporach. Zastosowanie ciągłego Sposobu betonowania wymaga w tym przypadku użycia domieszek opóźniających wiązanie na podporach (promocja 3 w 1).
W pewnych przypadkach zastosowanie odpowiedniej kolejności betonowania może ograniczyć ilość koniecznych rusztowań.