Norma dla kołków drewnianych

Po sprawdzeniu średnic kołków drewnianych, krytycznej ocenie poddano także ich długość. Pomimo takiej samej głębokości otworów końce dybli nie leżą na jednej płaszczyźnie. Wyniki wymiaru zaobserwowanego dostępnych kołków o WIELKOŚCI ZNORMALIZOWANEJ 08×40 mieszczą się w przedziale 39-41 mm!
W praktyce zawsze mamy do czynienia z niedokładnościami, które tolerujemy (program uprawnienia budowlane na komputer). Te dopuszczalne odchyłki wymiaru określa się mianem TOLERANCJI.

Norma dla kołków drewnianych wyznacza dopuszczalne odchyłki wymiarów ±1 MM względnie ±0,2 MM (tab. 5). jako DOLNY I GÓRNY ROZMIAR dopuszcza się każdorazowo 0,2 mm od- chyłu, a przy długości - 1 mm w górę i w dół. WYMIARY ZAOBSERWOWANE KOŁKA POZBAWIONEGO WAD „0 8 x 40″ winny więc zawierać się w przedziale 0 8,2 mm (G) i 0 7,8 mm (K). Dla długości kołków dopuszcza się tolerancję 41 mm (G) oraz 39 mm (K). Dla wiertła o wymiarze znamionowym 8 mm dopuszczalny jest tylko GÓRNY wymiar - zgodnie z tab. 5 („+ 0,1 MM"). Jest to więc wymiar rzeczywisty w przedziale pomiędzy 0 8,1 mm (G) 0 8,00 mm (K) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Tolerancja wymiaru T to różnica pomiędzy dopuszczalnym wymiarem największym G i dopuszczalnym wymiarem najmniejszym K (T = G - K). TOLERANCJA WYMIARU tych kołków wynosi 2 mm dla długości i 0,4 mm dla średnicy. Dla wierteł do kołków ryflowanych wartość T wynosi jednak tylko 0,1 mm.

Tolerancje wymiaru należy zaplanować uwzględniając proces wykonania (uprawnienia budowlane). W krótkich otworach wierconych trzeba dodatkowo zostawić około 1 mm luzu, aby dybie nie „przeświecały". Za dużo luzu zmniejsza jednak wytrzymałość złącza!
Czy wielkość, rodzaj, dobór gwoździ tudzież rodzaj drewna, kierunek jego słojowania wpływa na wytrzymałość i rodzaj połączenia?
Wytrzymałość połączenia gwoździowego zależy od drewna.

Gruby gwóźdź

Gruby gwóźdź trudniej wbić niż cienki, trudnie wbija się w drewno twarde, niż w miękkie, lepie; w kierunku słojów niż w poprzek. Podobne różnice obserwuje się przy wyciąganiu gwoździ (program egzamin ustny).
Słoje elastyczne, rozchodzące się, obejmują gwóźdź tworząc złącze zamknięte siłowo!
Wytrzymałość połączenia gwoździowego maleje, kiedy słoje drewna zostają przebite - przy wbijaniu - przez ostrze gwoździa. Uzyskana przez odsądzanie mniejsza skłonność do rozwarstwiania się kompensowana jest niestety poprzez niższą wytrzymałość.

Przy budce dla ptaków największe niebezpieczeństwo pęknięcia występuje na tylnej (łączonej) krawędzi pokrywy, ponieważ odstęp między gwoździami w kierunku słojowania odpowiada tylko połowie (dlaczego?) grubości drewna tylnej ściany (opinie o programie). Oprócz odstępów od krawędzi skłonność do rozwarstwiania się drewna zależy także od rodzaju, doboru, wilgotności drewna. Minimalne odstępy od krawędzi można zmniejszyć poprzez nawiercenie wiertłem o przekroju 0,9 przekroju gwoździa dn.

Okrągły gwóźdź (druciak) wymaga odstępu od krawędzi około 22 mm (=10dn). Ponieważ miejsce wbicia zostanie wcześniej nawiercone, wystarczy 3 dn do 5 dn. Dla gwoździ o grubszym trzpieniu poleca się nawiercanie, aby zmniejszyć napięcia w drewnie (segregator aktów prawnych).
Tab. 4 jest przeglądem najczęściej używanych gwoździ o różnych kształtach główek. Dla budki dla ptaków użyto główek zgniatanych. Wbijanie gwoździ ręcznie jest czasochłonne i wymaga zręczności, dlatego też używa się klamrownic elektrycznych i pneumatycznych. Llamrownicę, za pomocą której - w odróżnieniu od druciaków - wbija się klamry o różnej długości i szerokości.

Używa się ich przede wszystkim przy opakowaniach jak również w meblarstwie, wykańczaniu wnętrz przy np. tylnych ściankach i deskowaniach. Dobór klamer uzależniony jest od każdorazowego ich zastosowania. Dla sztywnych podstaw FU nadają się cienkie klamry. Dla tworzyw wyściełających byłyby to klamry szerokie. Dla drewna miękkiego poleca się długie trzpienie, a dla twardego - krótkie (promocja 3 w 1).