Betony zwykłe

Spośród betonów nagrzewanych do wysokich temperatur specjalną grupę stanowią betony zwykłe, tzn. nie uodpornione na nagrzewania. Dla betonów zwykłych ustalenie cech obliczeniowych jest o wiele bardziej skomplikowane, niż dla betonów żaroodpornych. Te ostatnie wykazują bowiem, po długotrwałym nagrzewaniu, stabilizację a nawet podwyższenie cech wytrzymałościowych. Występuje to skutkiem rozwoju wiązania ceramicznego, który pełnię swą osiąga dopiero po długotrwałym nagrzaniu. Mechanizm tego zjawiska został opisany niniejszej książki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Betony zwykłe natomiast nie wykazują tych własności. Ich cechy wytrzymałościowe, skutkiem nagrzewania, ulegają stałemu obniżaniu. Dlatego też wymagana jest dla tych betonów znacznie większa ostrożność. W związku z tym ograniczony został termiczny zakres ich stosowania a cechy obliczeniowe podano z większą ostrożnością niż dla betonów żaroodpornych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ustalenie cech obliczeniowych betonów zwykłych, nieuodpornionych na wpływy termiczne, wymagało oddzielnego potraktowania. Dlatego też zostały one wyodrębnione w osobnym punkcie niniejszego rozdziału, nałoży przyjąć zasadę, że nie powinno się nigdy stosować mikrokruszywa o niższej ogniotrwałości, niż ogniotrwałość kruszywa (uprawnienia budowlane).

W zasadzie można nie uwzględniać rodzaju mikrokruszywa, a cechy mechaniczne podawać dla grup betonów żaroodpornych, zależnych jedynie od rodzaju kruszywa. W zależności od rodzaju kruszywa rozróżnia się betony: szamotowe, chromitowe, magmowe, żużlowe, ceramiczne, izolacyjne. Przy bardziej szczegółowym podziale uwzględnia się rodzaj mikrokruszywa. Tabelaryczny przegląd rodzajów betonów żaroodpornych w zależności od zastosowanego typu kruszywa i mikrokruszywa (program egzamin ustny).

Dopuszczalne temperatury nagrzania betonu

Dopuszczalne temperatury nagrzania betonu zwykłego są zależne od togo czy ma być stosowany do konstrukcji betonowych czy też żelbetowych. Dla konstrukcji żelbetowych mogą być one nieco wyższe, ponieważ powstające przy nagrzewaniu naprężenia są częściowo przenoszone przez wkładki zbrojeniowe. Spostrzeżenie to było podstawą, zróżnicowania dopuszczalnych temperatur nagrzania przez normę PN-55/B-03250, omawiającą konstrukcje betonowe oraz przez normę PN-56/B-03200, omawiającą konstrukcje żelbetowe. Obliczeniowe wartości betonu zwykłego są w dużej mierze zależne od rodzaju kruszywa i są w zasadzie przedmiotem zaleceń normy PN-56/B-03260 (opinie o programie).

Stosowanie petrograficzne jednorodnych kruszyw, o małych współczynnikach liniowej rozszerzalności cieplnej, pozwala nieco przesunąć dopuszczalną temperaturę zakresu stosowalności betonu zwykłego. Założenie takie jest w zasadzie zgodne z normą projektowania konstrukcji żelbetowych. Są to już bowiem pewne ograniczenia, stanowiące dodatkowe, specjalne zabezpieczenia konstrukcji (segregator aktów prawnych).

Przyjmując takie założenia można następująco przyjmować obliczeniowe cechy betonów zwykłych, nagrzewanych do wysokich temperatur. Konstrukcje betonowe niezbrojone, bez stosowania specjalnych zabezpieczeń, wykonane na dowolnym kruszywie. Zgodnie z p. 3.2 normy PN-55 B-03250: ..Konstrukcje betonowe nie powinny być poddane nagrzewaniu ponad 100 C”. Norma nie przewiduje przy tym obniżenia wytrzymałości obliczeniowych betonu. Należy jednak uwzględnić przy projektowaniu naprężenia termiczne, powstające* w elementach skutkiem nierównomiernego nagrzania (promocja 3 w 1).

Konstrukcje betonowe, wykonane na kruszywie z cegły zwykłej lub na petrograficznie jednorodnych kruszywach magmowych, bez- krzemionkowych, mikrokrystalicznych, wykazujących niskie wartości współczynników rozszerzalności liniowej. Konstrukcje takie można nagrzewać do temperatury nie przekraczającej 200°C, stosując obniżenie obliczeniowych wartości wytrzymałościowych na ściskanie w temperaturze 150°C o 15%, natomiast w temperaturze 200°C o 25%. Wytrzymałość na rozciąganie i ściskanie winna być w tym przypadku obniżona w temperaturze 150°C o 20%, natomiast w temp. 200°C - o 400%.