Pokrycia bezspoinowe

Pokrycia bezspoinowe oparte są na kationowej emulsji asfaltowej typu NT. Są pokryciami wielowarstwowymi o różnym układzie warstw. Jest to układ wzajemny, którego poszczególne warstwy spełniają rolę konstrukcyjną i uszczelniającą (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do wykonywania pokryć natryskowych stosowany jest następujący sprzęt:

1. rozpylacz iniektorowy służący do nanoszenia emulsji asfaltowej i lateksu (konstrukcja rozpylacza dostosowana jest do nanoszenia każdego składnika oddzielnie, jak również umożliwia równoczesny natrysk obu materiałów. Rozpylacz zasilany jest sprężonym powietrzem o ciśnieniu 5-7 atn),
2. agregat do natryskowego nanoszenia piasku oraz posypki zasilany sprężonym powietrzem o ciśnieniu 5-7 atn.

Dokładne wymagania dotyczące sposobu wykonania powłok natryskowych zawarte są w świadectwie Instytutu Techniki Budowlanej nr 226/ /75 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przykładowe zestawy warstw dla dachów o pochyłościach od 5 ~ 10%, dla których przewiduje się całkowitą wymianę pokrycia Zestaw 1:

• zagruntowanie podłoża betonowego roztworem lub emulsją asfaltową,
• położenie trzech warstw Plastpapy PP lub PW o gramaturze 400 na lepiku asfaltowym bez wypełniacza na gorąco.

Powyższy zestaw należy traktować jako zestaw o najniższych kosztach inwestycyjnych, wymagający jednak stosunkowo większych nakładów przy konserwacji i remontach bieżących (uprawnienia budowlane).

• zagruntowanie podłoża betonowego roztworem lub emulsją asfaltową,
• ułożenie pierwszej warstwy pokrycia z Plastpapy PP lub PW o gramaturze 320 na lepiku asfaltowym bez wypełniacza na gorąco,
• ułożenie drugiej warstwy z papy na tkaninie technicznej,
• ułożenie trzeciej warstwy z Plastpapy 400 na lepiku jw (program egzamin ustny).

Papa bezosnowawa

Przyjęcie powyższego trój warstwowego układu zostało podyktowane następującymi czynnikami:

• papy na tkaninie technicznej ulegają łatwemu uszkodzeniu w trakcie wykonywania robót pokrywczych w przypadku układania ich bezpośrednio na betonie (szczególnie w okresie wysokich temperatur),
• stosowanie pap na tkaninie technicznej jako warstwy zewnętrznej powoduje poważne jej odkształcenia w trakcie eksploatacji (opinie o programie).
• położenie dwóch warstw papy na osnowie z włókien szklanych na lepiku asfaltowym bez wypełniacza na gorąco. Przyjęcie tego zestawu jest możliwe w przypadku rozpoczęcia seryjnej produkcji papy o gwarantowanej jakości na welonie francuskim typu Velimat.
• zagruntowanie podłoża roztworem lub emulsją asfaltową papy perforowanej,
• położenie warstwy papy perforowanej klejonej punktowo do podłoża lepikiem asfaltowym bez wypełniacza na gorąco,
• położenie dwóch warstw Plastpapy PP lub PW o gramaturze tektury 400 na lepiku asfaltowym bez wypełniacza na gorąco,
• położenie trzeciej warstwy papy bezosnowowej z folii aluminiowej o symbolu 9/800 na lepiku o zwiększonej kohezji w podwyższonych temperaturach (segregator aktów prawnych).

Przyjęcie proponowanego zestawu zostało podyktowane następującymi czynnikami:

1. papy o nośniku aluminiowym mają duży opór dyfuzyjny wymagający zapewnienia wentylacji pokrycia. Można to uzyskać przez punktowe przylepienie papy perforowanej. W przypadku braku na rynku papy perforowanej zbliżony efekt można uzyskać przez punktowe przylepienie (ok. 20°/o powierzchni) papy powłokowej (np. Plastpapy PW), klejąc ją posypką od dołu,
2. duża rozszerzalność termiczna folii aluminiowej wymaga cięcia papy na odcinki nie przekraczające 3 m (również z tego powodu proponuje się zastosowanie odmiany papy o najcieńszej folii ulegającej znacznie mniejszym odkształceniom termicznym w porównaniu do pap produkowanych z grubszych folii),
3. zwiększenie ilości zakładów przy cięciu papy na odcinki trzymetrowe wymaga stosowania trzykrotnego pokrycia, mimo teoretycznego uzyskania powierzchni dachu bardziej odpornego na wpływy atmosferyczne,
4. jak wykazują dotychczasowe obserwacje, temperatury w warstwie lepiku pod papą bezosnowową są wyższe od temperatur uzyskiwanych pod papą o wkładce tekturowej (promocja 3 w 1).