Bilans handlowy

Trynidad i Tobago jest jednym z najbogatszych państw regionu Ameryki Środkowej. Złożyły się na to zwł. odkrycie i eksploatacja złóż ropy naftowej i gazu ziemnego oraz wpływy z turystyki. Okresem kryzysowym dla gospodarki wysp były lata 80. (spadek cen ropy naftowej, 22% bezrobocia w 1988). Dzięki polityce oszczędnościowej i pomocy Międzynarodowego Funduszu Walutowego, lata 90. przynoszą stopniową poprawę sytuacji. Proces len postępuje jednak powoli z powodu ograniczania wydobycia ubożejących złóż ropy naftowej. Słabo rozwinięte jest rolnic two kraju. Pomimo wysokic h subwencji i prób przestawienia rolnictwa na produkcję eksportową, wciąż jeszcze przynosi ono jedynie 3% PKB (przy 11% zatrudnieniu) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ważnym bogactwem naturalnym są największe na świecie złoża asfaltu, eksploatowane w okolicy Jeziora Asfaltowego. Bazując w dużej mierze na miejscowym wydobyciu, rozwinęło się przetwórstwo nafty i gazu. Na Trynidadzie funkcjonują 3 duże rafinerie, zakłady chemiczne i farmaceutyczne oraz elektrownie naftowe i gazowe. Spośród innych gałęzi przemysłu wymienić należy: spożywczy, tekstylny i papierniczy oraz montownie samochodów osobowych i sprzętu elektronicznego. Większość zakładów zlokalizowana jest w zespole Port-of-Spain oraz San Fernando. Ważny dział gospodarki stanowią usługi (51% PKB, 63% zatrudnionych) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Duże znaczenie odgrywa sektor finansowy oraz turystyka (zwł. luksusowa). Bilans handlowy kraju jest dodatni. Gł. towarami eksportowymi pozostają ropa naftowa i produkty jej przetwórstwa (ok. 80% wartości), nawozy azotowe, produkty stalowe, cukier, kakao, kawa i cytrusy; najważniejsze kierunki eksportu to: Stany Zjednoczone (54%), państwa Karaibskiej Wspólnoty i Wspólnego Rynku - CARICOM (16%) oraz Unia Europejska 0 0%) (uprawnienia budowlane).

Znaczenie ma transport drogowy (ok. 8000 km dróg, w tym 4600 km utwardzonych). Sieć transportową kraju uzupełniają rurociągi ropy naftowej (ponad 1000 km) i gazu ziemnego (904 km). Rolę centrum komunikacyjnego spełnia Port-of-Spain (gł. port morski i jeden z największych w regionie portów lotniczych). Inne ważniejsze porty morskie znajdują się w San Fernando i Point Fortin. Oprócz lotniska stołecznego funkcjonuje lokalny port lotniczy na Tobago (program egzamin ustny).

Walory krajobrazowe

Wyspy są bardzo atrakcyjne turystycznie. Ich walory krajobrazowe uzupełnia kolonialna zabudowa miast, zwłaszcza liczne forty wzniesione w XVII i XVIII w. (np. Fort Gregor, Milford, James Fort, Fort King George). Zainteresowaniem turystów cieszy się barwny folklor, prezentowany m.in. podczas karnawału w Port-of-Spain (opinie o programie).

Dogodne warunki do wypoczynku mają tereny nadmorskie. Większość kąpielisk i ośrodków sportów wodnych zlokalizowano w rejonie zatoki Paria na Trynidadzie (Brighton, Port-of- -Spain, San Fernando, Waterloo) oraz na pd.- -zach. wybrzeżu Tobago (Sandy Point, Bacolet Point). Unikatową atrakcję stanowi Jezioro Asfaltowe. W bazie hotelowej Trynidadu i Tobago (3,9 tys. pokoi) w 1995 zarejestrowano 260 tys. obcokrajowców. Byli to gł. obywatele Stanów Zjednoczonych (35%), a także mieszkańcy innych krajów basenu Morza Karaibskiego (18%), Kanady (13%) i Wielkiej Brytanii (10%). Wpływ\ z turystyki zagranicznej wyniosły 73 min USD (segregator aktów prawnych).

Rdzennymi mieszkańcami Trynidadu byli Arawakowie, a Tobago - Karaibowie. Pierwszą z wysp odkrył w 1498 Krzysztof Kolumb, drugą w 2 lata później Vincente Ynanez Pinzón. W 1532 przybyli na nie hiszpańscy kolonizatorzy, którzy rozpoczęli uprawę tytoniu i kakao. Po wyniszczeniu ludności indiańskiej sprowadzać zaczęto niewolników z Afryki. W XVIII w. został zapoczątkowany proces wypierania Hiszpanów przez rywalizujących zwierzchnictwo nad wyspami Francuzów (od 1781 kolonia na Tobago) i Anglików (od 1797kolonianaTrynidadzie). W 1802 całość terytorium przejęli Anglicy, którzy chcieli prowadzić tu uprawę trzciny cukrowej. Po 1833 (zniesienie niewolnictwa) zmuszeni zostali do sprowadzania robotników najemnych z Indii. W 1888 nastąpiło administracyjne połączenie Trynidadu z Tobago. W 1925 Trynidad i Tobago uzyskały ograniczony samorząd, a po zakończeniu II wojny światowej nastąpiło rozszerzenie autonomii i rozpoczął się proces uprzemysławiania kraju. W latach 1958-1962 Trynidad (promocja 3 w 1).