Blachy panwiowe

Blachy panwiowe mocuje się podobnie, bez łączenia, bezpośrednio na panwiach ułożonych na dźwigarach o rozstawie co 5 m. Podkładem może być również, zabezpieczona przed korozją warstwą papy, płyta betonowa. Do płatwi lub kołków zabetonowanych w płycie mocuje się gwoździami lub wkrętami podtrzymywacze (izolowane od innych metali i od betonu). Na podtrzymywacz nakłada się blachy. Pokrycie stosowane jest przy spadku dachu 0°40′ gdy taśmy biegną od okapu do kalenicy oraz przy 5° przy szwach poziomych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tradycyjne pokrycie dachówką może być stosowane do dachów stosunkowo stromych, aby woda opadowa spływała możliwie szybko, a śnieg sam opadał z dachu. Pokrycie to jest bardzo trwałe (do 100 lat), ognioodporne i estetyczne. Absolutnie nie wolno po nim chodzić (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wadami jego jest natomiast: duża masa własna (wymagająca dużego zużycia materiałów na konstrukcję nośną), duża powierzchnia do pokrycia, ze względu na duże spadki oraz trudne i skomplikowane wykonanie koszy, obróbek elementów przechodzących przez połać itp., co wymaga wykonania prac przez wysoko kwalifikowanych rzemieślników. Spadki i masę 1 m² pokrycia, licząc po pochyłej powierzchni dachu oraz liczbę znormalizowanych dachówek na 1 m² (uprawnienia budowlane).

Do pokryć stosuje się dachówki ceramiczne (ciągnione: karpiówka, zakładkowa i holenderska; tłoczone: marsylska, holenderska, klasztorna, mnich-mniszka) oraz cementowe (karpiówka podwójna i zakładkowa). Do pokrycia naroży i kalenic służą gąsiory dachowe ceramiczne o przekroju półkolistym i kształcie zbieżnym (długość 32 i 40 cm, średnica w połowie długości 14-18 cm) z małym otworem na gwóźdź w części górnej (uprawnienia budowlane).

Podkładem są łaty, najczęściej o wymiarach 38 x 50 mm, przybijane do każdej krokwi jednym gwoździem. W celu uzyskania jednakowego spadku dachówek należy dać na okapie deskę grubszą od łaty podkładu o grubość dachówki. Dachówkę można układać w zasadzie o każdej porze roku. Jedynie w przypadku, gdy uszczelnia się ją zaprawą, należy robić to w czasie, gdy przez 36 h od wykonania spodziewana temperatura nie spadnie poniżej 8°C (opinie o programie).

Układanie dachówek

Układanie dachówek rozpoczyna się po wyprowadzeniu kominów i wentylacji ponad dach oraz po wykończeniu obróbek blacharskich. Pokrycie pojedyncze może być stosowane jedynie do budynków o charakterze tymczasowym, gdyż jest nieszczelne (uszczelnia się je podkładając pod styki cienkie darnice lub paski papy). Wykonuje się je na łatach rozstawionych co 25 cm. Dachówki układa się rzędami od okapu tak, aby każdy rząd leżący wyżej zachodził na niższy na ok. 1 /3 długości dachówki (na kalenicy i okapie nawet na 1/2 długości dachówki). Styki kolejnych rzędów prostopadłe do okapu powinny być usytuowane mijankowo i przesunięte o 1/2 szerokości dachówki w każdym rzędzie (segregator aktów prawnych).

Pokrycie podwójne stosuje się w budynkach stałych o stromych dachach (spadek 35 - 45°). Dachówka układana jest w łuskę lub w koronkę. Bardzo estetyczne pokrycie w łuskę (gotowe wygląda jak łuska karpia - stąd nazwa karpiówka) wymaga osiowego rozstawu łat co 14 cm. O każdą łatę (bardzo duże zużycie łat) opiera się tylko jeden rząd dachówek. Na łatach przy okapie i przy kalenicy wiesza się dwa rzędy dachówek, tak żeby zachodziły one na siebie prawie

całkowicie. Każdy prąd dachówek znajdujący się wyżej nałożony jest na rząd niższy na długość nieco większą od 1/2 wymiaru dachówki, wskutek czego w dowolnym przekroju poprzecznym znajdują się 2 rzędy dachówek (promocja 3 w 1).

Ekonomiczniejsze (przy takim samym zużyciu dachówek o połowę mniejsze zużycie łat) jest zużycie podwójne w koronkę. Rozstaw osiowy łat jest dwukrotnie większy (ok. 28 cm). Na każdej łacie wiesza się po dwa rzędy dachówek. Dachówki dolnej warstwy zaczepia się wystającymi zaczepami o łaty. Warstwę wierzchnią układa się opierając zaczepy o górne krawędzie dachówek pierwszej warstwy. Poszczególne rzędy przesunięte są do styku prostopadłego do okapu o pół szerokości dachówki.