Błędy konstrukcyjne

Błędy konstrukcyjne popełniane w trakcie wykonywania konstrukcji polegają na niezgodności rzeczywistego kształtu konstrukcji z zaprojektowanym, lub na przekroczeniu dopuszczalnych odchyłek wymiarów rzeczywistych od wymiarów projektowanych. Szczególnie groźne są tu grube błędy polegające np. na zmianie położenia wkładek w konstrukcji (np. odgięcie w dół zbrojenia płyt balkonowych), zmianie liczby wkładek, pomyłkach w profilu prętów stalowych, pominięciu wykonania części spoin itp.

Błędy te w przeważającej większości przypadków są przyczynami awarii nagłych i pociągających ofiary w ludziach, a przy tym, wobec przypadkowości występowania, są trudne do wykrycia, szczególnie jeśli chodzi o niewłaściwe zbrojenie (program uprawnienia budowlane na komputer). Niedokładności w wymiarach elementów wpływają oczywiście na rzeczywistą nośność konstrukcji i mogą prowadzić do istotnych zagrożeń, np. w przypadku odchyleń elementów ściskanych z pionu (ściany nośne, stropy w budynkach prefabrykowanych) do zmniejszenia powierzchni podparcia belek itp. (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Granicę między rozwiązaniem błędnym a poprawnym jest w wielu przypadkach trudno ustalić, szczególnie w nowych rozwiązaniach konstrukcyjnych, w których zasady prawidłowego konstruowania nie są ugruntowane doświadczeniami praktycznymi (uprawnienia budowlane).

Niewłaściwa praca podłoża budowlanego jest jedną z częściej spotykanych przyczyn uszkodzeń i awarii budynków, przy czym bezpośrednią przyczyną uszkodzeń są nierównomierne przemieszczenia podłoża pod obiektem budowlanym. Pominięte zostaną tu zagadnienia specjalnych rodzajów posadowiania głębokiego, a także zagadnienia dotyczące posadowienia obiektów inżynierskich, związane z parciem gruntu, rozmywaniem podłoża itp. (program egzamin ustny).

Równomierne osiadanie gruntu

Równomierne osiadanie gruntu pod budynkiem nie wprowadza do konstrukcji dodatkowych sił wewnętrznych, nie może być więc nawet przy znacznych osiadaniach niebezpieczne. Znane są przypadki, gdy osiadania rozwijają się w ciągu dziesiątek i setek lat, nie powodując żadnych uszkodzeń mimo, że całkowite osiadania są rzędu metra i więcej. Natomiast osiadania nierównomierne zawsze wprowadzają do konstrukcji dodatkowe siły, których wartość zależy od różnicy osiadań, jak i od układu konstrukcyjnego budowli. Zachodzi przy tym zjawisko sprzężenia zwrotnego między osiadaniami a siłami wewnętrznymi w konstrukcji. Na ogół bowiem, w związku z nierównomiernym osiadaniem, następuje taka zmiana sił w konstrukcji, że naciski na bardziej osiadające odcinki fundamentów maleją, a na mniej osiadające wzrastają, co z kolei wpływa na dążenie do wyrównania osiadań (opinie o programie).

Siły wewnętrzne w konstrukcji od nierównomiernego osiadania zależą od rodzaju konstrukcji. W ustrojach statycznie wyznaczanych ruchy podpór nie wywołują, teoretycznie, dodatkowych sił wewnętrznych, w praktyce zaś prowadzić mogą do uszkodzeń miejscowych związanych np. ze zmniejszeniem płaszczyzny podparcia elementów konstrukcji, wystąpieniem sił tarcia na podporach, uszkodzeniem elementów wykończenia itp. Z drugiej strony również bardzo sztywne konstrukcje monolityczne tarczowe (żelbetowe silosy, chłodnie kominowe, budynki o ścianach monolitycznych) znoszą bez uszkodzeń znaczne różnice osiadań, przy czym sztywność ich wymusza liniowy rozkład osiadań fundamentów. Uszkodzenia od nierównomiernych osiadań występują natomiast najczęściej w konstrukcjach szkieletowych, a także w budynkach murowanych, gdyż ściany ceglane nie mają odpowiedniej wytrzymałości na rozciąganie występujące przy nierównomiernych osiadaniach (segregator aktów prawnych).

W pierwszym przybliżeniu przyjmuje się, że osiadania gruntu są proporcjonalne do jednostkowych nacisków na grunt. W przypadku więc gruntu jednorodnego (lub równomiernie uwarstwionego) pod budynkiem, nierównomierne obciążenie poszczególnych odcinków fundamentu (stóp fundamentowych, ław itp.) wywołuje przegrupowanie sił wewnętrznych w ustroju, prowadzące do takich rozluźnień powiązań konstrukcyjnych dla umożliwienia niezależnego osiadania poszczególnych elementów konstrukcji, jak np. zarysowania ścian nośnych murowanych, zmiażdżenie ścian działowych w piwnicach, zarysowania szkieletów żelbetowych, zarysowania monolitycznych ścian piwnicznych itp. (promocja 3 w 1).