Bloki pionowe

Mogą być one stosowane do budynków lekkich montowanych z elementów prefabrykowanych, dla których wymiary fundamentów są nieznaczne (lekkie hale przemysłowe, niskie budynki biurowe i mieszkalne) (program uprawnienia budowlane na komputer). W wielu przypadkach przynoszą oszczędności w stosunku do fundamentów wykonywanych metodami tradycyjnymi, a to z powodu:

a) skrócenia czasu wykonania robót fundamentowych,

b) możliwości łatwego wykonywania w okresie zimy,

c) zmniejszenia zużycia betonu i drewna na deskowanie,

d) skrócenia czasu usuwania wody z wykopu w przypadku jej obecności w gruncie,

e) większego uprzemysłowienia budowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pod słupy żelbetowe stosuje się stopy tzw. szklankowe. Przy większych siłach w słupach pod częścią „szklankową” fundamentu daje się podstawę z prefabrykowanych płyt łączonych na zaprawę cementową pierwsza dolna warstwa płyt ułożona jest na warstwie chudego betonu.

Pod budynki wielokondygnocjowe stosuje się fundamenty prefabrykowane składające się z dwóch elementów:

1) prefabrykowanych zbrojonych dołem bloków płytowych, spoczywających na warstwie chudego betonu położonego na dnie wykopu fundamentowego,

2) betonowych bloków pionowych (uprawnienia budowlane).

Bloki pionowe wykonuje się jako pełne lub z wydrążeniami. Bloków pionowych z wydrążeniami nie powinno się stosować w gruntach nawodnionych powyżej granicy przemarzania oraz gdy przez ich zastosowanie nie można uzyskać oszczędności w betonie powyżej 25%, a wykonawstwo tych bloków będzie zbyt skomplikowane (program egzamin ustny). Przy posadowieniu omawianych fundamentów na gruntach słabych, bardziej ściśliwych, mogących wywołać nierównomierne osiadanie, stosuje się zbrojone pasy zakładane w szwach poziomych.

Podziemne części budynku

Przy wykonywaniu robót fundamentowych w gruntach o wysokim poziomie wód gruntowych zachodzi potrzeba odwodnienia wykopu. Podziemne części budynku położone poniżej zwierciadła wody gruntowej wymagają albo wykonania izolacji wodoszczelnej, albo trwałego obniżenia poziomu wody gruntowej przez zastosowanie drenażu drenaż układać przy obniżonym zwierciadle wody gruntowej (opinie o programie).

Stosuje się:

a) pompowanie wody bezpośrednio z dna wykopu,

b) obniżenie poziomu wody za pomocą studni depresyjnych lub igłofiltrów.

O wyborze sposobu decydują przede wszystkim warunki wodno-gruntowe podłoża, a poza tym warunki ekonomiczne, sprzęt, jakim się dysponuje, szybkość wykonywania i inne. W dnie wykopu wykonuje się rowki odprowadzające wodę do studzienek zbiorczych, z których wodę odpompowuje się na zewnątrz wykopu. Rowki należy wypełnić tłuczniem lub żwirem, otrzymując dreny zbierające i odprowadzające wodę do studzienek. W przypadku znacznych ilości wody stosuje się pod fundamentami płytowymi i skrzyniowymi 20-30 cm podsypkę filtracyjną z tłucznia lub żwiru na całej powierzchni dna wykopu (segregator aktów prawnych).

Warstwę filtracyjną na gruntach spoistych układa się na warstwie piasku w celu zabezpieczenia przed wciskaniem się uplastycznionego na powierzchni dna wykopu gruntu między ziarna tłucznia czy żwiru. Warstwa filtracyjna osusza ułożone na niej podłoże z chudego betonu, co umożliwia ułożenie izolacji wodoszczelnej. W przypadku szerokich wykopów (np. pod zbiorniki ropy) zaleca się dno wykopu projektować ze spadkiem podłużnym ku krawędziom, co ułatwia odpływ wody (promocja 3 w 1).

Ścianki szczelne są to ściany z pionowo wbijanych elementów (tzw. brusów lub bali) szczelnie dopasowanych do siebie i tworzących zamknięty obwód. Są one stosowane:

a) w celu odcięcia lub zmniejszenia dopływu wody do wykopu,

b) jako rozparcie głębokich wykopów w gruntach nawodnionych,

c) jako podparcie pionowej skarpy gruntu (nabrzeża portowe),

d) jako element konstrukcyjny zwiększający stateczność skarp w przypadku grożących osuwisk.