Brak wartości stałych parametrów

Wobec braku wartości stałych parametrów liczbowych występujących w poszczególnych metodach, wykonano próbne zaroby betonu, określono wytrzymałość po 28 dniach, a następnie dopiero obliczano wartość szukanych parametrów. Ponieważ w ten sposób obliczano wartości „stałych” dla różnych marek betonu, zgodność wyników okazała się bardzo dobra (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stwierdzono jednak przy tym bardzo istotny fakt, że wartości „stałych” są zmienne. Na
Istotnym również momentem jest czynnik pracochłonności obliczeń stosowanych w poszczególnych metodach. Zdaniem Gieżyńskiego i Pietrasa czynnik ten kształtuje się w różnych granicach zależnych od subiektywnego opanowania danej metody. Stosunkowo najkorzystniej kształtował się on dla metody Popowa (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przy wykonywaniu betonów lekkich jak i betonów zwykłych obowiązują te same podstawowe wymagania. Specyficzne własności kruszyw porowatych wymagają jednak przestrzegania pewnych dodatkowych zaleceń. W zależności od struktury betonu rozróżnić należy oddzielnie wykonywanie betonów jamistych i betonów zwartych.
Wykonywanie masy i układanie betonów jamistych (uprawnienia budowlane).

Dozowanie składników do betoniarki powinno odbywać się zgodnie z receptą roboczą uwzględniającą aktualne zawilgocenie kruszywa. Stosunkowo największą dokładność zapewnia dozowanie ciężarowe. W odniesieniu do kruszywa dopuszczane jest również dozowanie objętościowe za pomocą odpowiednio wyskalowanych naczyń. Wymagana dokładność dozowania składników betonu przy dozowaniu ciężarowym wynosi 3% w odniesieniu do kruszywa i 2% w odniesieniu do spoiwa, przy dozowaniu objętościowym kruszywa - 5%. Osobnym problemem jest zagadnienie dozowania wody. Idealnym rozwiązaniem byłoby stosowanie dozowania automatycznego. W praktyce nieunikniona - zmienna wilgotność kruszywa powoduje zbyt duże różnice konsystencji betonu. Jak dotąd wszelkie próby w tym kierunku nie dały zadowalających wyników.

Nadmiar wody

Zalecana kolejność dozowania jest następująca: kruszywo, ok. 2/3 ilości wody zarobowej, cement, a następnie reszta wody zarobowej. Bardzo dyskusyjny, tak w odniesieniu do betonów jamistych jak i zwartych, jest problem wilgotności dozowanego kruszywa (program egzamin ustny).
Według Białoruskiego Instytutu Naukowo-Badawczego Materiałów Budowlanych charakterystyczną cechą betonów z kruszyw lekkich (z agloporytu) jest czynne współdziałanie wypełniacza porowatego z zaczynem. Polega ono na wchłanianiu wody przez kruszywo z masy betonowej, co zmniejsza stosunek wodno-cementowy, zwiększając w ten sposób wytrzymałość stwardniałego cementu. W okresie późniejszym natomiast zakumulowana woda jest oddawana, ułatwiając przebieg twardnienia betonu.

Gaca, opierając się na badaniach przeprowadzonych z kruszywem spiekanym z łupków przywęglowych, uważa uprzednie nasycanie kruszywa wodą za niecelowe. Mikośnatomiast badając pumeksopyłobetony uważa za wskazane wstępne nawilżanie kruszywa (opinie o programie). Podobne zdanie reprezentują Riess i Kiersztyn. Ogólnie przeważa pogląd celowości stosowania kruszywa wilgotnego. Według ostatnich badań Kowalenki i Pietrasa nawilżać należy kruszywa do pewnej granicy, która wynosi dla pumeksu ok. 9% (ciężarowo), a dla’ spiekanych łupków przywęglowych ok. 10%. Granica ta odpowiada tej ilości wody, która pozostaje w kruszywie niezależnie od wilgotności zaczynu cementowego (segregator aktów prawnych).

Nadmiar wody powyżej tej granicy tworzy tzw. „wodę wymienną” uzależnioną od wilgotności zaczynu, której ilość stabilizuje się bardzo szybko w wymianie z zaczynem. Konsystencja betonów jamistych jest praktycznie ograniczona do bardzo wąskiego zakresu. Beton o właściwej konsystencji powinien mieć równomiernie otulone zaczynem ziarna kruszywa, których powierzchnia powinna być lekko błyszcząca, a nie matowa. Matowy wygląd betonu świadczy o zbyt małej ilości wody.

Beton jamisty o właściwej konsystencji z pumeksu o uziarnieniu 10-20 i 20-40 mm.
Nadmiar wody powoduje, że zaczyn wycieka z kruszywa, tworząc miejscowe zacieki (promocja 3 w 1). Struktura betonu staje się niejednorodna, własności wytrzymałościowe i ciepłotechniczne ulegają pogorszeniu.