Budowa krążyn

Do budowy krążyn należy używać drewna dostatecznie suchego, aby uniknąć odkształceń wywołanych wysychaniem drewna. Należy też zwracać uwagę na to, aby krążyny były wykonane w całości z jednego gatunku drewna pochodzącego z tych samych okolic i mającego podobne własności odkształceniowe (program uprawnienia budowlane na komputer). Stosując drewno z niejednakowych gatunków drzew można doprowadzić do przeciążenia jednych elementów i niedociążenia innych.

Stwierdzono, że nieprzestrzeganie jednorodności materiału drzewnego było przyczyną zawalenia się krążyn podczas budowy jednego z mostów.
Stal jest materiałem zbyt drogim, aby wykonanie z niej krążyn mogło się opłacać przy użyciu jej tylko do budowy jednego mostu. Krążyny stalowe są natomiast opłacalne przy wielokrotnym użyciu, to jest wtedy, gdy są tak skonstruowane, aby mogły służyć do betonowania łuków i sklepień różnych kształtów i rozpiętości. W Związku Radzieckim używano krążyn składanych z elementów powtarzalnych, dających się wiązać w konstrukcje o różnej krzywiźnie i rozpiętości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Beton jest stosowany do wyrównywania nacisków w stykach między elementami ściskanymi. Elementy drewniane złączone na styk nie są zdolne do przenoszenia tak dużej siły ściskającej, jaką może przenieść każdy z nich oddzielnie, a to wskutek niedokładności ich przecięcia, nierównomiernego docisku i wgniatania się warstw twardszych jednego elementu w miększe warstwy drugiego.
Połączenie przez warstwę betonu umożliwia wyrównanie powierzchni docisków i zabezpiecza je od wzajemnego wgniatania się słojów obu elementów (uprawnienia budowlane).
W Polsce pierwszym konstruktorem, który zastosował łączenie prętów drewnianych wkładkami i klockami betonowymi, był Stanisław Rechniewski posiadający w latach 1920-1939 liczne patenty na tego rodzaju konstrukcje. We Francji tę samą myśl podjął Harel de la Noe. Konstruktorzy francuscy stosują tego rodzaju połączenia we wszystkich drewnianych krążynach dużych rozpiętości.

Konstrukcje krążyn drewnianych

Konstrukcje krążyn drewnianych powinny być dostosowane do szczególnych cech układów sił występujących w tych krążynach (program egzamin ustny).
Po pierwsze, ponieważ krążyny podlegają dużym siłom ściskającym, przeto przekroje ich pasów powinny być dostatecznie duże, aby siły te przenieść.

Po drugie siły styczne w krążynach są niewielkie i dlatego - w przeciwieństwie do belek - krzyżulce krążyn mogą być rozstawione znacznie rzadziej i mieć mniejsze przekroje. Ponieważ w krzyżulcach występują siły ściskające i rozciągające, przeto pożądane jest zmniejszenie swobodnie odkształcalnej długości krzyżulców przez przynajmniej jednokrotne ich skrzyżowanie. Prowadzi to do ustroju o schemacie kratownicy Dietza (opinie o programie).
Poprzeczna dylina pomostu leżąca na pasie górnym krążyn wywołuje w nim zginania; dla zmniejszenia ich wielkości wskazane jest, aby odcinki pasa górnego między sąsiednimi węzłami były dostatecznie krótkie. To trzecie wymaganie prowadzi do dużej liczby węzłów między pasami i krzyżulcami.

Jest rzeczą istotną, aby węzły te były jak najprostsze a w szczególności, aby dyle zbiegające się w nich były łączone bezpośrednio na śruby lub gwoździe bez użycia jakichkolwiek dodatkowych łączników. Połączenia takie są możliwe ze względu na stosunkowo nieduże siły występujące w węzłach (segregator aktów prawnych).
W kratownicy Dietza, wobec braku słupów, siły ściskające pasy nie wpływają na siły w krzyżulcach. Ta cecha jest szczególnie ważna, gdyż zmniejsza siły ściskające w krzyżulcach i zwiększa ich bezpieczeństwo na wyboczenie.
W krążynach- łączonych na śruby pasy każdego układu składają się z czterech dyli obejmujących symetrycznie krzyżulce. Dla uzyskania sztywności poprzecznej każdą krążynę przyjęto wykonywać z dwóch układów równoległych krzyżulców i pasów rozstawionych dostatecznie szeroko.

Dyle pasów mogą być wyginane aż do promieni 400-krotnie większych od ich grubości bez przekroczenia wytrzymałości drewna. Krzywizna wygiętych dyli jest utrzymywana przez zbicie ich gwoździami.
Wskazane jest, aby dyle pasów były możliwie długie. Złącza na styk wypełnione zaprawą cementową należy rozkładać schodkowe (promocja 3 w 1).
Krążyny kratownicowe należy dzielić na odcinki o dostatecznie dużej długości dostosowanej do sprzętu montażowego i do programu montażu.