Budowle portowe

Budowle portowe w portach śródlądowych są analogiczne do podobnych budowli w portach morskich, lecz mają wymiary przeważnie mniejsze, co wynika zarówno z mniejszych głębokości basenów portowych, jak i braku dynamicznych zjawisk falowych charakterystycznych dla budownictwa morskiego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Budowle portowe obejmują więc różnego typu nabrzeża, pomosty wyładunkowe, kierownice i dalby - wykonywane najczęściej z betonu lub żelbetu, niekiedy kombinowane ze ściankami stalowymi, czasem z palisadami drewnianymi. Zasady ich projektowania, obliczania i konstrukcji nie odbiegają na ogół od zasad.

Opisane wyżej rodzaje budowli wodnych obejmują szeroki wachlarz zastosowania betonu i żelbetu w skali masowej, gdzie na jednym placu budowy produkuje się od kilkunastu tysięcy do kilku milionów m:i betonu przy zmechanizowaniu jego produkcji, transportu i układania. W budownictwie wodnym spotyka się oprócz tego szereg niewielkich obiektów i urządzeń, w których beton także znajduje zastosowanie, aczkolwiek w skali znacznie mniejszej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
I tak przy regulacji rzek oraz zabudowie potoków górskich spotyka się beton przy obudowie koryt, jako okładzinę budowli regulacyjnych, w postaci pali żelbetowych i ścian palisadowych, jako materiał do budowy progów - bądź masywnych, bądź w postaci kaszyc wypełnionych kamieniem. W budownictwie wodno-melioracyjnym beton jest materiałem na sączki i zbieracze przy drenażach lub w rurociągach rozprowadzających wodę dla nawodnień (uprawnienia budowlane).

Wykonuje się też z betonu małe ujęcia wody i urządzenia wlotowe, czasem w postaci małych jazów, najczęściej z zastawkami drewnianymi, lub w postaci mnichów. Również z reguły z betonu wykonuje się budowle stacji pomp, służących do odwadniania depresyjnych części dolin, a także różnego rodzaju studnie, osadniki, komory oczyszczania ścieków itp. budowle, stojące na pograniczu budownictwa wodnego i zaliczane raczej do budownictwa sanitarnego.
Proces twardnienia prawidłowo wykonanego betonu przebiega w środowisku wody czystej na ogół sprawniej niż w środowisku powietrznym wystawionym na większą zmienność temperatur oraz na okresowe działanie wilgoci, par i gazów (program egzamin ustny).

Proces twardnienia

Słuszność podanej wyżej zasady stwierdzona była niejednokrotnie i jest często cytowana w literaturze światowej, przeto ograniczymy się na tym miejscu do przytoczenia tylko jednego przykładu. Oto przy budowie zapory w Rożnowie sporządzono pewną liczbę próbek betonowych i pozostawiono je w zbiorniku na półeczkach zmontowanych na różnych wysokościach na ścianie odwodnej zapory. Gdy przeciętne wytrzymałości znormalizowanych walców betonowych wynosiły po 28 dniach od 150 do 250 kG/cm2, to kontrolne badania przechowanych w zbiorniku próbek wykazały po 20 latach wytrzymałość rzędu 400-600 kG/cm2, a poza tym struktura betonu nie wykazywała żadnych znamion rozpadu.

Jeśli zauważyć, że w budowlach wodnych powierzchnie betonowe są w znacznej części w stałym, a niekiedy w częstym kontakcie z wodą, to na podstawie powyżej podanego stwierdzenia należałoby dojść do wniosku, że warunki konserwacji i twardnienia betonu są w takich okolicznościach korzystne (opinie o programie).
Jednakże bliższa analiza zjawisk zachodzących w styku betonu z wodą wskazuje na to, że powyższy optymistyczny osąd nie zawsze jest słuszny, a nawet odwrotnie, że istnieją okoliczności, gdy kontakt ten działa szkodliwie na trwałość betonu. Podczas gdy opisane przez nas próbki zanurzone były w wodzie stojącej i poddane wszechstronnemu ściskaniu bez przepływu wody, to rzecz będzie się miała inaczej, gdy woda płynie obok betonu, gdy na skutek różnicy ciśnień przesącza się przez beton i wreszcie gdy na skutek wahań zwierciadła wody pewne partie betonów znajdują się na zmianę pod wodą i nad zwierciadłem wody (segregator aktów prawnych).

Czysto mechaniczne działanie płynącej wody na zanurzone w niej powierzchnie betonowe jest w gruncie rzeczy niewielkie, lecz potęguje się ze wzrostem prędkości wody. Wzmaga się ono wielokrotnie, gdy woda jest silnie obciążona drobinami mineralnymi, które ocierając się o beton szybko prowadzą do powstawania wżerów i odprysków na jego powierzchni zewnętrznej, określanych najczęściej jako erozja betonu. Na tego rodzaju działanie narażone są zwłaszcza powierzchnie płyt i ścian urządzeń do rozpraszania energii poniżej jazów i zapór, szczególnie gdy na danym stopniu występuje duży spad i gdy rzeka należy do cieków prowadzących większe ilości rumowiska (promocja 3 w 1).