Budownictwo mieszkaniowe

W budownictwie mieszkaniowym rozróżnia się średnie (q_śr) i maksymalne (q_mai) dobowe wskaźniki zużycia ciepłej wody użytkowej. Wartości qj_r służą do obliczania wielkości zużycia ciepłej wody w przekroju roku, natomiast wartości q_max są wielkościami wyjściowymi do obliczania węzłów cieplnych bądź źródeł ciepła w instalacjach centralnego zaopatrzenia budynków w ciepłą wodę (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przytoczone wartości odniesiono do normatywnego mieszkańca, przy czym liczba tych mieszkańców wynika z powierzchni mieszkalnych projektowanego obiektu oraz obowiązujących normatywów ustalających wielkość powierzchni mieszkalnej przypadającej na jednego mieszkańca. Ponadto podane wskaźniki dotyczą wyłącznie centralnych instalacji nie wyposażonych w indywidualne liczniki ciepłej wody użytkowej, a więc instalacji ze zryczałtowaną opłatą za zużywaną wodę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy projektowaniu urządzeń podgrzewających ciepłą wodę w budynkach mieszkalnych, w których znajdują się niewielkie lokale usługowe, należy pominąć w obliczeniach zużycie ciepłej wody w tych pomieszczeniach (sklepach spożywczych, przemysłowych, punktach krawieckich, szewskich itp.), jeżeli używana” jest ona wyłącznie do potrzeb higienicznych personelu. Zużycie wody i ciepła w tych pomieszczeniach należy uwzględniać jedynie w bilansach rocznych. Uwaga ta wynika z faktu, że w okresach pracy zakładów usługowych urządzenia przygotowujące wodę dla budynków mieszkalnych nie są w pełni wykorzystywane, ponieważ maksymalny rozbiór ciepłej wody w obiektach tego typu występuje w godzinach wieczornych(uprawnienia budowlane).

Jeżeli w pomieszczeniach usługowych oprócz wody do celów higienicznych pobierana jest również woda do celów technologicznych (np. w pralniach, restauracjach, barach czy kawiarniach), w bilansie wody i ciepła należy zapotrzebowanie to uwzględnić. W tych przypadkach pomieszczenia takie powinny być zaopatrywane z osobnej instalacji ciepłej wody (program egzamin ustny).

Maksymalne wydajności cieplne

Obliczając zapotrzebowanie wody oraz średnie i maksymalne wydajności cieplne urządzeń ją podgrzewających w hotelach, pensjonatach, domach wypoczynkowych, szpitalach oraz sanatoriach korzysta się również z zależności. W tych przypadkach jednak q_max jest jednostkowym zużyciem ciepłej wody odniesionym do jednego łóżka i doby, K_h współczynnikiem nierównomierności rozbioru wody w tego typu obiektach, a liczbą łóżek (opinie o programie).

Obliczanie wydajności cieplnych urządzeń podgrzewających wodę w łaźniach i umywalniach zakładów przemysłowych, szkół, internatów i domów studenckich przeprowadza się przy założeniu jednoczesnej pracy wszystkich punktów czerpalnych: natrysków czy umywalek (segregator aktów prawnych).

W budynkach specjalnego przeznaczenia, np. w zakładach przyrodoleczniczych, przy projektowaniu instalacji ciepłej wody należy w oparciu o wydajność poszczególnych punktów czerpalnych oraz harmonogram ich pracy zbudować dobowy wykres rozbioru ciepłej wody, na którego podstawie zostanie ustalona maksymalna i średnia dobowa wydajność instalacji. Należy pamiętać, że w podanych w przykładach o maksymalnych.

Instalacje ciepłej wody użytkowej można podzielić na:

• lokalne, zaopatrujące w ciepłą wodę jedno mieszkanie lub jeden bądź parę punktów czerpalnych,
• centralne, zaopatrujące w ciepłą wodę większą liczbę mieszkań lub punktów czerpalnych.

Woda zimna w instalacjach ciepłej wody użytkowej może być podgrzewana w urządzeniach opalanych paliwem stałym, ciepłym, gazowym lub energią elektryczną (promocja 3 w 1).

Centralne instalacje ciepłej wody mogą być zasilane w energię cieplną z:

• kotłowni lokalnych,
• ciepłowni osiedlowych,
• miejskich sieci cieplnych,
• sieci elektrycznych.

Instalacje te mogą być zasilane bezpośrednio pod ciśnieniem wodociągowym lub gdy ciśnienie to jest niewystarczające, za pośrednictwem hydroforów lub pomp uzupełniających zbiorniki usytuowane nad najwyższą kondygnacją budynku.