Budynek mieszkalny

Budynek mieszkalny o trzech kondygnacjach z płyt pianobetonowych został wykonany w roku 1953 w Związku Radzieckim (Bereźniki na Uralu) przy ścisłej współpracy inżynierów zatrudnionych w wykonawstwie i pracowników naukowych instytutu naukowo-badawczego (program uprawnienia budowlane na komputer). Projekt budynku oparto na założeniu wykorzystania betonu komórkowego, jako materiału nośnego, w przeciwieństwie do rozpowszechnionego uprzednio mniemania, że jest to jedynie materiał wypełniający. W wielu bowiem wznoszonych wówczas budynkach z elementów wielkowymiarowych stosowano beton komórkowy albo jako ocieplenie żelbetowych płyt żebrowych stanowiących konstrukcję ścian zewnętrznych, albo jako wypełnienie żelbetowych ram, lub też w postaci bloków ułożonych między żelbetowymi żebrami.

W zaproponowanym projekcie zerwano z dotychczasową tradycją, stosując beton komórkowy do wszystkich elementów zaprojektowanych jako jednolite (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Elementy te są łączone za pomocą spawania zakotwionych w nich kształtowników stalowych.
Konstrukcja omawianego budynku jest dostosowana do najbardziej rozpowszechnionych domów mieszkalnych o 2-5 kondygnacjach. Konstrukcję ścian zewnętrznych z niewielkimi zmianami
można również stosować w budynkach o większej liczbie kondygnacji (uprawnienia budowlane).

Stropy. Płyty stropowe są wykonane z pianobetonu o ciężarze objętościowym ok. 1200 kG/m3 i wytrzymałości na ściskanie 120-150 kG/cm2. Opierają się one na wewnętrznych ścianach nośnych i dlatego ściany zewnętrzne dźwigają tylko ciężar własny i ciężar gzymsu. Dzięki temu odpada potrzeba wykonywania w nich wycięć czy wsporników do podparcia płyt stropowych. Upraszcza to konstrukcję ściennych płyt zewnętrznych.
Naroża płyt stropowych są ścięte pod kątem 45° i zaopatrzone w narożniki z kątownika stalowego (program egzamin ustny).
Szerokości płyt stropowych, wynoszące l,45-=-2,00 m, równają się szerokościom wewnętrznych płyt ściennych nośnych. Grubość płyt stropowych wynosi 16 cm. Płyty stropowe układa się na zaprawie, a narożniki przyspawa (rys. 5-28) do odcinków ceownika, umocowanych do płyt ściennych.

Płyty stropowe

Płyty stropowe przekrywają rozpiętości osiowe 3,60 m.
Wewnętrzne ściany nośne. Płyty wewnętrznych ścian nośnych powinny być dostatecznie wytrzymałe i ciężkie
(w celu uzyskania należytej izolacji akustycznej). Wykonuje się je z piano- betonu o ciężarze objętościowym ck. 1000 kG/m3 i wytrzymałości 100-120 kG/cm2. Płyty, ścienne w stanie wykończonym ustawia się pionowo, w poprzek budynku. Łączy się je ze sobą za pomocą stalowych nakładek, przy- spawanych do odcinków ceownika umocowanych do płyt (opinie o programie).

Płyty ścian wewnętrznych wyższej kondygnacji przekazują obciążenie na niższe płyty ścienne poprzez płyty stropowe, na których są ustawiane na zaprawie.
Grubość płyt ścian wewnętrznych nośnych wynosi 12-=-14 cm.
Dla oparcia płyt stropowych w ścianach szczytowych budynku ustawia się wewnętrzne płyty ścienne, cieńsze od płyt w nośnych ścianach poprzecznych. Zewnętrzna ściana szczytowa budynku spełnia rolę izolacji cieplnej budynku.

Ściany zewnętrzne. Płyty ścian zewnętrznych o wysokich własnościach ciepłochronnych wykonuje się z piano- betonu o ciężarze objętościowym 800 kG/m3 i wytrzymałości 40- 50 kG/cm2 (segregator aktów prawnych).
Ściany zewnętrzne składają się z elementów ułożonych dłuższym bokiem poziomo (między otworami okiennymi sąsiednich kondygnacji) oraz z elementów ustawionych dłuższym bokiem pionowo (płyty po obu stronach otworu oraz płyty połączone ze ścianą poprzeczną). Płyty ścienne mają wówczas wymiary umożliwiające naparzanie płyt w autoklawach o średnicy 2 m.

Maksymalny ciężar zewnętrznej płyty ściennej o wymiarach 3590 x 1590 x 350 mm wynosi 1800-1960 kG. Przy omówionym podziale ścian zewnętrznych na płyty otrzymuje się stosunkowo niewielkie długości poszczególnych spoin i niewielką długość ogólną spoin pionowych. Długość spoiny pionowej wynosi 1,6 m (promocja 3 w 1).
Wypełnienie spoiny o tej długości jest znacznie łatwiejsze niż spoin o długości 3 m i więcej, co często się zdarza w innych znanych konstrukcjach budynków wielkopłytowych.
Spoiny pionowe utworzone są przez pozostawienie bruzd w płytach ścian zewnętrznych.