Budynki inwentarskie

Budynki inwentarskie służą do produkcji zwierzęcej i powinny odpowiadać dwom zasadniczym wymaganiom, a mianowicie stwarzać odpowiednie warunki środowiskowe dla zwierząt i obsługujących je ludzi (program uprawnienia budowlane na komputer).
Budynki składowe służą do magazynowania lub przechowywania produktów roślinnych, np. owoców, warzyw, ziemniaków.

Budynki gospodarcze przeznaczone są do przechowywania sprzętu i maszyn rolniczych, chroniąc je przed szkodliwym wpływem czynników atmosferycznych i przed dostępem niepowołanych osób.
Budynki mieszkalne i użyteczności społecznej na wsi powinny odpowiadać w zasadzie tym samym standardom użytkowym i środowiskowym, jak w miastach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Budynki i obiekty stanowiące zaplecze techniczne rolnictwa odpowiadać powinny wymaganiom specjalnym w zależności od przeznaczenia użytkowego. Wymagania te są bardzo zróżnicowane. I tak na przykład budynki lecznictwa weterynaryjnego muszą być dostosowane pod względem programowym i środowiskowym do potrzeb tego lecznictwa, budynki stanowiące zaplecze dla mechanizacji rolnictwa odpowiadać powinny wymaganiom dla budynków przemysłowych.
Współczesne wymagania ekonomiczne w odniesieniu do budynków polegają na zwiększaniu udziału nakładów inwestycyjnych na wyposażenie wnętrz i urządzenia podnoszące wydajność produkcyjną, jak również na instalacje - przy równoczesnym zmniejszaniu nakładów przeznaczonych na samą konstrukcję budynku.

Z ekonomicznego punktu widzenia wyniki produkcji rolno-hodowlanej nie są wcale uzależnione od masywności, trwałości oraz kosztu budownictwa. Przeciwnie, budynki jako element w kompleksowym łańcuchu produkcji rolnej powinny być dostosowane do nowoczesnych wymagań, a zatem spełniać postulat ekonomiki.
wysokości kondygnacji użytkowej nadziemnej pod względem zużytego materiału. Fundamenty te najczęściej stosowane są na wsi z betonu, ponieważ są najtańsze, lecz pochłaniają bardzo dużo materiału (uprawnienia budowlane).

Projektowane obiekty wiejskie

Obecnie zarysowują się dwie generalne tendencje zastosowania betonu w budownictwie wiejskim, całkowicie oparte na procesach uprzemysłowionych, a mianowicie:
a) w elementach konstrukcji szkieletowych, w postaci żelbetu lub betonu sprężonego, przy czym ten ostatni wykazuje znaczną przewagę nad żelbetem,
b) w elementach ściennych i wypełniających - w postaci lekkich betonów komórkowych.
Dążność do specjalizacji produkcji i osiągnięcia możliwie najwyższych efektów produkcyjnych upodabnia współczesne gospodarstwo rolne do zakładu przemysłowego, zajmującego się produkcją żywności o zróżnicowanym stopniu uszlachetnienia końcowego produktu (program egzamin ustny).

Projektowane obiekty budowlane nie mogą narzucać, a tym samym przesądzać metod produkcji, lecz powinny stwarzać warunki do wykonywania produkcji ustaloną metodą. Ogólnie biorąc, zagadnienie to nie jest nowe, lecz wymaga zapewnienia mu odpowiedniej rangi w rolnictwie. Wiadomo, że żadnego zakładu produkcyjnego nie projektuje się bez ustalonej technologii. Najpierw bowiem jest opracowywany proces technologiczny, następnie dopiero projektuje się budynki, instalacje, maszyny i wyposażenie.
Projektowane obiekty wiejskie, zwłaszcza przeznaczone do produkcji rolnej lub przetwórstwa rolno-spożywczego, powinna cechować nowoczesność rozwiązań w zakresie metod produkcji. Nieprawidłowe jest stosowanie projektów opartych na przestarzałych metodach produkcyjnych (opinie o programie).

Oddzielne zagadnienie stanowi udział technologa w procesie projektowania: urządzeń i gospodarstw rolnych, obiektów przetwórstwa surowców rolniczych, obiektów składowych, magazynów zboża i nasion, przechowalni owoców, ziemniaków, warzyw lub budynków inwentarskich. Szczególnego znaczenia nabiera udział technologa w opracowaniu projektów przestrzennego zagospodarowania regionów rolnych (segregator aktów prawnych).
Technolog powinien brać udział w opracowaniu zamierzenia inwestycyjnego w formie założeń projektowych, w których należy określić dostępne metody produkcji, potrzeby terenu pod realizację obiektu, urządzeń i wyposażenia.

W dalszej fazie opracowania powinien on wskazać najwłaściwszą dla określonych warunków metodę produkcji lub alternatywne rozwiązania z podaniem czynników dodatnich lub ujemnych. Następnie technolog uczestniczy w koncepcjach zagospodarowania przestrzennego oraz opracowuje projekty technologii produkcji w poszczególnych budynkach, określając stopień powiązań i zależności produkcji w tych obiektach (promocja 3 w 1).