Budynki mieszkalne wiejskie

Budynki mieszkalne wiejskie stanowią oddzielne zagadnienie (program uprawnienia budowlane na komputer). Pomimo stypizowanych rozwiązań elementów funkcjonalnie są one różnie rozwiązywane. Kładzie się główny nacisk na wyposażenie i standard użytkowy, a nie na kapitalność budowy, wychodząc z założenia, że w zakresie przydatności użytkowej następuje szybki postęp, który zmienia „modę” i styl życia farmera.

Budynków mieszkalnych (jak również i produkcyjnych) w USA przeważnie nie remontuje się, gdyż jest to nieopłacalne.
Wszystkie rozwiązania projektowe opierają się na typizacji i przyjętym module wymiarowym, wynoszącym 4 cale = ok. 10 cm.
Zagadnienia występujące w uprzemysłowionym budownictwie wiejskim należy zawsze rozpatrywać kompleksowo, tj. przy jednoczesnym uwzględnieniu projektowania, wykonawstwa i warunków eksploatacji zarówno pod względem budowlanym, jak i technologiczno-użytkowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wynika stąd konieczność określenia odpowiednich kryteriów precyzujących pojęcia kompleksowości, określających metody typizacji i procesu inwestycyjnego.

Występująca różnorodność tematyczna w budownictwie wiejskim pociąga za sobą różnorodność układów funkcjonalnych wymagających skoordynowania. Koordynacja ta powinna odbywać się dwufazowo. Pierwsza faza to ujednolicenie programów funkcjonalnych w poszczególnych grupach tematycznych, np. w budynkach dla bydła, trzody chlewnej, owiec, koni, drobiu, budynkach gospodarczych i składowych oraz określenie niezbędnych powierzchni i kubatury budynków (uprawnienia budowlane). Druga faza to wzajemne skoordynowanie programów użytkowych poszczególnych grup tematycznych i na tej drodze kreślenie jednolitych optymalnych wymiarów liniowych, powierzchniowych i przestrzennych budynków. Tym samym pozostawia się pewną elastyczność w ukształtowaniu i rozplanowaniu rozwiązań funkcjonalnych oraz sposobie użytkowania lub przeznaczenia budynków.

Kryterium typizacji

Jest to kryterium typizacji programów użytkowych.

a) Zakładając, że typizacja programów użytkowych została określona i sprawdzona na możliwie dużej serii projektów oraz w praktyce na prototypach, w dalszej kolejności powinno się dokonać ustalenia przebiegu teoretycznych osi konstrukcyjnych (modularnych) w układzie przestrzennym, które w punktach wzajemnego przecięcia się wyznaczą miejsca usytuowania elementów i węzłów konstrukcyjnych (program egzamin ustny). Wyznaczenie osi konstrukcyjnych oraz ich przecięć nie może odbywać się w oderwaniu od układów funkcjonalnych. Nie można bowiem rozpatrywać wyłącznie układu konstrukcji bez jej wpływu na późniejszą funkcję, czyli sposób użytkowania budynku. W punkcie styczności zagadnień ekonomiki konstrukcji z zagadnieniami funkcjonalnymi powinien koniecznie nastąpić logiczny kompromis. Pomostem ustalającym wspólną platformę w tym zakresie jest moduł podstawowy, a wraz z nim cała problematyka koordynacji modularnej, sprowadzająca się w ostateczności do ustalenia optymalnej i ekonomicznej modularnej siatki konstrukcyjnej.
Jest to kryterium ustalenia modułu podstawowego (opinie o programie).

b) Następnym czynnikiem odnoszącym się do pojęcia kompleksowości jest wybór odpowiednich materiałów budowlanych, spełniających określone wymagania techniczne i środowiskowe. Jeśli idzie o warunki środowiskowe, koniecznością jest zastosowanie takich materiałów, które przyczynią się do polepszenia zdrowotności oraz higieny zwierząt. Asortyment materiałów powinien być w zasadzie ograniczony w danym obiekcie (lub grupie obiektów), czyli należy unikać zbyt dużej ich rozmaitości, utrudniającej typizację.
Jest to kryterium materiałowe (segregator aktów prawnych).

c) Po przeprowadzeniu wymienionych wyżej ustaleń zachodzi konieczność określenia obciążeń użytkowych, ciężarów jednostkowych elementów budowlanych, dostosowanych do określnego systemu montażu itp. W tym celu konieczna jest analiza poszczególnych ustrojów, tzn. fundamentów, elementów nośnych, przekrywczych, wypełniających, elementów pokrycia dachowego, wyposażenia itp. Analiza ta jest bardzo istotna dla warunków budownictwa wiejskiego, bowiem umożliwia podjęcie decyzji dotyczących konkretnych rozwiązań technicznych poszczególnych elementów i ustrojów (promocja 3 w 1).