Linia pionowa

Wielokrotnie podkreślano już, że nie istnieje uziemienie idealne, lecz powinno się dobrać proporcje będącego do dyspozycji materiału w ten sposób, aby uziarnienie uzyskanego kruszywa było podobne do jednej z krzywych uziarnienia. Dokonać tego można na podstawie obliczenia lub graficznie wykorzystując metodę. W omawianym przypadku (50-24) = 26 części kruszywa grubszego niż */₁₆" ma przejść przez sito */₄“, podczas gdy 50 części ma być zatrzymane. Stosunek jest więc 26 : (50 + 26) lub 34% całkowitego wynikowego kruszywa (program uprawnienia budowlane na komputer). Stąd linię poziomą prowadzi się na wysokości 34% i przecina ona linię dla */₄" w punkcie A. Linia pionowa przeprowadzona przez p. A podaje ilość materiału frakcji ^s/₄-^^s/₁₆" jako procent wynikowego kruszywa.

Wartość ta wynosi 24% (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Linia pionowa podaje także uziarnienie wynikowego kruszywa grubego, które jest następnie dodawane do kruszywa drobnego wyżej opisanego. Znajduje się, że 22 części kruszywa drobnego muszą być dodane do 78 części kruszywa grubszego niż przechodzące przez sito Stąd kruszywo należy dobrać w następujących proporcjach 22 : (24/100)X78 : (76/ /100)X78 lub 1 : 0,85 : 2,69. Linia pionowa przeprowadzona przez punkt B podaje zbiorcze uziarnienie kruszywa uzyskanego przez dodanie trzech frakcji w proporcjach 1: 0,85 : 2,69 (uprawnienia budowlane). Jest to zgodne z uziarnieniem, jakie uzyskano uprzednio na podstawie obliczenia, lecz obie metody stanowią jedynie przybliżenie oparte o ilości przechodzące przez dwa określone wymiary sita. Opracowana została także metoda doboru kruszywa złożonego z czterech frakcji (program egzamin ustny).

Przykłady metody graficznej

Można narysować obwiednię dla uziemienia normowego, ponieważ każda linia pionowa przedstawia możliwe uziarnienie, jest natychmiast oczywiste, czy można uzyskać uziarnienie wewnątrz obwiedni; zakres proporcji jest wtedy wyznaczany przez punkt podobny do p. B, odpowiadający każdej, wybranej linii pionowej (opinie o programie).

Wymagana jest mieszanka o wytrzymałości 28-dniowej 4200 lb/in* (29 MN/m*) do produkcji płyt drogowych. Zagęszczanie ma być uzyskane przez wibrowanie, przy czym zakłada się dobrą kontrolę. Do mieszanki stosowany będzie cement portlandzki zwykły i nieregularne kruszywo o uziarnieniu podanym w przykładzie w p. 10.5.

Ponieważ nie ma żadnych danych doświadczalnych odnośnie do różnicy między wytrzymałością minimalną i wytrzymałością średnią, przyjmuje się jako zależność między nimi stosunek podany w tabl. 10-2, równy 0,75. Stąd średnia wytrzymałość wynosi 4200/0,75 = = 5600 lb/in (segregator aktów prawnych).

Właściwości betonu o wysokiej wytrzymałości, np. o wytrzymałości 28-dniowej powyżej 40 lub 50 MN/m², zależą od innych dodatkowych czynników niż rozpatrzone na rys. 10-1, przeto projektowanie mieszanki przedstawione w p. 10.6 musi ulec pewnej modyfikacji. Rozważania niniejsze dotyczą betonu, którego wysoką wytrzymałość uzyskuje się przez odpowiedni dobór proporcji składników, a nie przez pielęgnację w parze lub zastosowanie ciśnienia (p. 1.8); uzyskiwane najwyższe wytrzymałości sięgają 110 MN/m².

Główna różnica polega na tym, że urabialność mieszanki, rodzaj oraz maksymalny wymiar ziaren kruszywa (przy założeniu że ma ono dostatecznie wysoką wytrzymałość), jak- również wymagania wytrzymałościowe, wpływają na wybór stosunku wodno-cementowego (promocja 3 w 1). Wpływ ilości cementu w mieszance na wytrzymałość betonu o wysokiej wytrzymałości wspomniano. Wynika stąd, że poza rodzajem kruszywa, musi być znany stosunek kruszywa do cementu lub urabialność, aby dla wymaganej wytrzymałości można było dobrać odpowiedni stosunek wodno-cementowy. W tym celu Erntroy i Shacklock opracowali doświadczalne wykresy uzależniające wytrzymałość na ściskanie betonów, wykonanych z nieregularnego żwiru lub granitowego kruszywa łamanego, od dowolnie dobranych ,,liczb odniesienia”.