Całość prac spawalniczych

Niezależnie od klamer montażowych, na blachach płaszcza przewiduje się klamry do zawieszania rusztowań lub urządzeń spawalniczych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Całość prac spawalniczych w tej metodzie jest wykonywana na montażu z rusztowań na całej wysokości zbiornika.

Do podnoszenia i ustawiania blach stosowane są żurawie o dużym wysięgniku.
W celu wyeliminowania prac spawalniczych na wysokości i stosowania rusztowań wprowadzono montaż zbiorników metodą „śrubową”. Na uprzednio wykonanym dnie zbiornika montuje się zespawany pierwszy pas blach płaszcza. Na górnej krawędzi tego pasa, tworzącej zwój linii śrubowej, przymocowane są rolki toczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na rolkach montuje się górny (najwyższy) pas blach płaszcza ze stężeniem, który ma dolną krawędź ukształtowaną również według linii śrubowej. Po zespawaniu blach pasa górnego obraca się go na rolkach o długość typowego arkusza blachy następnego pasa, zwykle o ok. 8 m. W powstałe w ten sposób okienka wstawia się kolejno wszystkie następne arkusze blach, które mają formę prostokąta wygiętego na promień zbiornika. Po osiągnięciu wymaganej wysokości zbiornika zakłada się w miejsce rolek tocznych uchwyty ze śrubami, przejmującymi obciążenie górnej zmontowanej części zbiornika.

Za pomocą tych śrub opuszcza się górną część do styku z pierwszym pasem płaszcza i wykonuje spoiny na obwodzie zbiornika (uprawnienia budowlane). Przy tej metodzie montażu większość prac spawalniczych odbywa się w jednym miejscu i na wysokości terenu, z zastosowaniem sprzętu montażowego o małym udźwigu.
Zmniejszenie ilości robót spawalniczych na montażu w budowie zbiorników o pojemności do 20 000 m3 uzyskuje się przez zastosowanie „rulonowej” metody wytwarzania. Płaszcz i dno zbiornika wykonuje się w wytwórni w całości na całą wysokość zbiornika na specjalnym stanowisku scalania, na którym blachy są spawane z obu stron. Następnie blachy zwija się w rulon na walcowym ruszcie i rulon transportuje na budowę. Masę rulonu dostosowuje się do środków transportowych (program egzamin ustny).

Metoda rulonowa

Na budowie, na przygotowanym fundamencie, rozwija się wpierw rulon dna, a następnie ustawia się rulon płaszcza. Dla większych zbiorników płaszcz może być wykonany z kilku części, łączonych stykami doczołowymi pionowymi w jednym przekroju. Dach zbiornika wykonuje się w formie wycinków z użebrowanych blach. Rozwijania blach z rulonu dokonuje się wciągarkami lub ciągnikami. W miarę rozwijania rulonu łączy się spoinami blachy płaszcza z dnem. Metoda rulonowa może być stosowana dla zbiorników o grubości blach do 14 mm (opinie o programie).

Pracochłonność wykonania zmniejsza się w stosunku do metody klasycznej o 30%, a prac montażowych o 50%.
W przypadku ciśnieniowych zbiorników kulistych odmienność technologii montażu wynika z kształtu zbiornika i kształtu wytłoczek z blach. Na blachy stosuje się również stale o podwyższonej wytrzymałości, co przy większej grubości blach wymaga wprowadzenia odmiennej technologii spawania i zabezpieczenia stanowiska pracy przed wpływami atmosferycznymi i niską temperaturą.
Przy stosowaniu „arkuszowej” metody montażu zbiorników kulistych składanie uprzednio przygotowanych wytłoczek z blach odbywa się pasami (segregator aktów prawnych).

Zachowanie krzywizny kulistej płaszcza wymaga pomocniczej konstrukcji wewnątrz zbiornika, w stosunku do której są montowane blachy i kontrolowane wymiary płaszcza. Wszystkie spoiny łączące blachy są wykonywane w pozycjach przymusowych, według kolejności ustalonej w planach technologicznych spawania.
Przy montażu większej liczby jednakowych zbiorników stosuje się metodę prefabrykacji płaszcza w połówkach (promocja 3 w 1).

Stanowisko do montażu blach połowy zbiornika składa się z szeregu żeber powiązanych w przestrzenny zespół. Wewnętrzny promień krzywizny utworzonej przez krawędzie żeber równy jest promieniowi zewnętrznemu zbiornika.