Cechy technologiczne spoiw mineralnych

Praktyczną granicę między spoiwami hydraulicznymi i powietrznymi wyznacza s za pomocą modułu hydraulicznego, oznaczającego stosunek masy tlenków zasadowyc do hydraulicznych MH = (CaO + MgO): (Si02 + Al203 + Fe203) (program uprawnienia budowlane na komputer). Spoiwa, które maj MH > 4,5, zalicza się do powietrznych, a spoiwa o MH < 4,5 do hydraulicznych. Dl przykładu wapno hydrauliczne ma MH = 2,0-4,5, a cement portlandzki MH = 1,7-2,’.
Spoiwa hydrotermalnc są to mieszaniny wapna palonego, mielonego piasku (kwarci i wody, utwardzane w podwyższonej temperaturze i podwyższonym ciśnieniu w autoktewach.
Spoiwa chomoutwardzalne są to jedno- lub wieloskładnikowe chemo-reaktywne żywic z grupy:
- poliaddycyjnych (epoksydowe, poliuretanowe),
- polimeryzacyjnych (poliestrowe, akrylowe),
- poi i kondensacyjnych (furanowe, fenolowe).

Wiązanie i twardnienie tych spoiw odbywa się w środowisku powietrznym, lecz stwardniałe charakteryzują się dużo wyższą odpornością na działanie wody i ciekłych środowisl agresywnych w stosunku do spoiw hydraulicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Charakterystyczną cechą podstawowych typów spoiw jest ich skłonność do reakcji z wodą i wytwarzanie twardniejących wodzianów. Z ciekłych, sypkich lub plastycznych postaci spoiwa po połączeniu z wodą powstaje zwarty system wykrystalizowanych pro duktów hydratacji. Hydratacja spoiw powietrznych przebiega dość prosto, ponieważ uczestniczy w nim przeważnie jedna tylko faza (spoiwo monomineralne) (uprawnienia budowlane). Dla spoiw hydraulicznych (np. cementu) hydratacja staje się skomplikowana (udział wielu faz specyficznych dla danego spoiwa).

Wszystkie spoiwa reagują wolniej lub szybciej z wodą; specjalnie skłonne są spoiwa wysoko aktywne (wapno palone, cement szybkotwardniejący). Nawet pochłanianie wilgoci z powietrza w czasie składowania prowadzi do ich przedwczesnego uwodnienia i spadku jakości. Z tego względu dla większości spoiw dopuszcza się krótki okres składowania. Spadek jakości spoiwa może również występować przy niewłaściwym mieszaniu (program egzamin ustny).

Początkowe stadium hydratacji

Przy zarabianiu zapraw i betonów wodą dla uzyskania odpowiedniej plastyczności ma miejsce różne zużycie wody, zależne od uziarnienia kruszywa i aktywności cząstek spoiwa. Im większe jest zużycie, czyli wodożądność, tym większa przestrzeń porów powietrznych w utwardzonej mieszance po odparowaniu wody. Zjawisko to może być pożądane (zwiększenie termoizolacyjności tworzywa) lub szkodliwe (zwiększona przesiąkliwość wody, rysy skurczowe na tynkach, ogólny spadek wytrzymałości) (opinie o programie).
Po zarobieniu spoiwa wodą, z zasady natychmiast rozpoczyna się hydratacja. Początkowe stadium hydratacji, proces wiązania, trwa krótko i wynosi, zależnie od rodzaju spoiwa, od kilkunastu minut (gipsy) do kilku godzin (cementy). Twardnienie przebiega bardzo różnie i trwa od kilku godzin (gipsy) do kilkudziesięciu dni (cementy), a nawet kilku lat (wapno).

Jako podstawę obliczeń statycznych przyjęto wytrzymałość miarodajną, wytrzymałości na ściskanie znormalizowanych próbek po umownym twardnienia spoiwa (segregator aktów prawnych).
Podczas hydratacji, będącej procesem egzotermicznym, wytwarzają się znaczne ilości np. przy hydratacji 1 g cementu - 500 J. Ponieważ ciepło to wyzwala się szybko, rodność cieplna cementu jest niska, może nastąpić lokalny wzrost temperatury do naprężeń termicznych kamienia cementowego, a nawet do spękań. Z tego większość spoiw musi być „schudzana” odpowiednimi wypełniaczami. Ciepło przy hydratacji może być również korzystne, np. podczas mrozów może :gać zamarzaniu wody w kapilarach betonu.

Wyjątek stanowią gipsy i spoiwo, które stosuje się najczęściej w czystej postaci, bez wypełniaczy (promocja 3 w 1).
We wszystkich spoiwach występuje mniejszy lub większy nieodwracalny skurcz i odwracalny skurcz wilgotnościowy. Skurcz jest tym większy, im większa spoiwa i wody, np. skurcz cementów wynosi 0,4-0,6 mm/m.