Cel pomiarów

Dla celów utrzymania dróg i ustalenia okresów międzyremontowych wyrażamy zazwyczaj obciążenie ruchem w tonach na rok, tzn. podajemy sumę ciężarów pojazdów przejeżdżających podanym odcinku w ciągu roku. Doświadczenia wykazały jednak, że zużycie nawierzchni wzrasta w stopniu kilkakrotnie większym, niż wzrost nacisku na oś samochodu (program uprawnienia budowlane na komputer). Dlatego też dla celów projektowania konstrukcji nawierzchni przyjmuje się za pojazd porównawczy samochód ciężarowy trzytonowy. Nie jest to pojazd umowny stosowany w przeliczeniach wyników pomiarów ruchu drogowego.

Celem pomiarów jest:

• zebranie materiałów pozwalających na określenie wielkości natężenia ruchu oraz jego zmian w ciągu dnia i roku,
• uzyskanie danych dla określenia struktury ruchu (składu potoków ruchu i rodzaju pojazdów),
• określenie obciążenia nawierzchni.

Przy pomiarach ruchu miejskiego badamy również relacje ruchu oraz warunki ruchu. Relacja ruchu określa miejsce rozpoczęcia podróży i jej zakończenia, a więc pozwala na ustalenie międzydzielnicowej więź- by ruchu, tzn. wzajemnego powiązania dzielnic miasta wyrażonego liczbą pojazdów udających się z jednej dzielnicy do drugiej w określonym czasie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pomiar warunków ruchu wykonujemy tylko na określonych trasach o dużym natężeniu ruchu. Pozwala on na określenie czasu i średniej szybkości przejazdu oraz wszelkich utrudnień ruchu, jak przymusowe postoje, ich przyczyny i czas trwania itp.

Analiza pomiarów ruchu umożliwia:

• określenie wymiarów przekroju poprzecznego o wymaganej przepustowości,
• wybór typu nawierzchni,
• ustalenie danych potrzebnych do projektowania węzłów drogowych, a więc natężenia i struktury ruchu na poszczególnych kierunkach.

Pomiar całodobowy

Dla celów projektowania węzłów podstawowych pomiarem jest określenie natężenia ruchu przez wyznaczonych obserwatorów lub za pomocą automatycznych maszyn liczących. Najpełniejsze dane odnośnie natężenia i struktury ruchu daje pomiar całodobowy. Pomiary takie przeprowadza raz na kilka lat Centralny Zarząd Dróg Publicznych na wszystkich drogach państwowych. Pomiary dokonywane są w ciągu 14 dni w roku, tak dobranych, aby każdy pomiar wypadał w innym dniu tygodnia (uprawnienia budowlane). Ostatni pomiar tego rodzaju w Polsce był przeprowadzony w 1963 r.

W warunkach miejskich przy dużej liczbie punktów obserwacyjnych pomiary całodobowe byłyby zbyt pracochłonne i kosztowne, toteż ograniczamy się zazwyczaj do pomiarów 18-godzinnych (godz. 5.00-J-23.00) lub 16-godzinnych (godz. 6.00-22.00). W celu zmniejszenia liczby obserwatorów zatrudnionych przy pomiarach można prowadzić pomiary w dwóch seriach: I - przez 7 dni pomiary 8-godzinne w czasie 6.00-14.00; II - przez 7 dni pomiary 8-godzinne w czasie 14.00-4-6.00 z tym zastrzeżeniem, żeby każda seria obejmowała wszystkie dni tygodnia (program egzamin ustny).

Pomiary prowadzone w USA wykazały, że określone tą metodą średnie roczne potoki ruchu w porównaniu z pomiarami długofalowymi wykazują różnice rzędu 3 %. Szczytowe natężenie ruchu kołowego przypada zazwyczaj na godziny popołudniowe; pozwala to na skrócenie czasu pomiarów do 5 godzin (15.00-20.00) (opinie o programie). Pomiary prowadzone w Holandii wykazały zadziwiająco dokładną zależność między wynikami pomiarów 5-godzinnych (15.00-20.00) i 18-godzinnych (6.00-24.00) (segregator aktów prawnych).

Po ustaleniu godziny szczytu wystarczy prowadzenie dla specjalnie charakterystycznych punktów sieci ulicznej pomiarów kontrolnych 2-godzinnych. Na drogach pozamiejskich pomiary ruchu prowadzi się przez cały rok w tych samych wyznaczonych punktach charakterystycznych drogi(promocja 3 w 1). Odległość między punktami pomiarowymi wynosi 5,00-J-7,00 km. Pomiary ruchu miejskiego prowadzimy z reguły na skrzyżowaniach ważniejszych ciągów ulicznych, gdyż, jak wiadomo, natężenie ruchu na odcinkach międzywęzłowych waha się w niewielkich granicach.