Ścianki ochronne

Ażeby zapobiec ponownemu wyparciu płyty, należy wzmocnić konstrukcję przez ułożenie na wierzchu płyty dodatkowej obliczonej na spodziewane parcie wód gruntowych. Awarie tego rodzaju zdarzają się częściej po ułożeniu warstwy ochronnej zaprawy lub betonu, lecz przed ułożeniem płyty dociskowej, kiedy występują przerwy w pompowaniu. Kiedy warstwa ochronna nie jest uzbrojona, zlikwidowanie stożka powstałego wskutek parcia wody jest znacznie łatwiejsze (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dopuszczalne odkształcenia mniejsze, które obejmują większe przestrzenie konstrukcji lub są one bardzo liczne, stosowanie spoin jest zbyt pracochłonne, a nawet ze względów konstrukcyjnych czasami niemożliwe. W przypadkach tych zniszczeniu ulegają przede wszystkim przepony klejone twardymi lepikami. Można uniknąć tych usterek stosując grubsze przepony klejone z warstw papy i juty na masach wolnoschnących. Najlepsze wyniki uzyskuje się przez ułożenie w zagrożonych miejscach pomiędzy warstwy papy, wkładki z folii igelitowej.
Do częściej spotykanych usterek przy wykonywaniu spoin należy brak przecięcia płyt i ścianek ochronnych w miejscach w których biegną spoiny dylatacyjne ochranianej konstrukcji.
Ścianki ochronne pękają przy odkształceniach konstrukcji w miejscach często oddalonych od szczeliny dylatacyjnej i w postaci nieregularnej, powodując niebezpieczne uszkodzenia przepony izolacyjnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przenikanie wody nad górną krawędzią przepony jest dość trudne do spostrzeżenia w okresie eksploatacji i jest zazwyczaj przypisywane nieszczelności przepony. Zacieki nie zawsze ujawniają się w miejscach przelewu, lecz czasami w pewnej odległości. Rozróżnić można dwa podstawowe przypadki przelewu wody przez krawędź: kiedy poziom wód gruntowych podnosi się powyżej poziomu krawędzi izolacji i kiedy za warstwę przenikają wody z opadów atmosferycznych.
Przykład, kiedy podniesienie się zwierciadła wód gruntowych powoduje przelew wody przez górną krawędź przepony (uprawnienia budowlane).

Skrzynia żelbetowa

Jeżeli skrzynia żelbetowa nie jest wykonana z betonu szczelnego lub ma w dennej płycie umieszczone kanały, woda przedostająca się do nich może przeniknąć na dalsze odległości, wypływając z posadzki i wywołując fałszywe zacieki płyty dennej (program egzamin ustny). Jednakże przelew pozostawia dość silne ślady zawilgocenia na ścianach, wskazujące na wspomniane usterki. Ostatecznie sprawdzić można szczelność przepony przez obniżenie wód gruntowych do dopuszczalnego poziomu i obserwację wycieków z dna.
której górna krawędź nie jest odpowiednio zabezpieczona. Przypadek ten jeszcze bardziej może wprowadzić w błąd, a podejrzenie na nieszczelność przepony ma większe widoki z tego powodu, że obserwowany poziom wód gruntowych jest poniżej górnej krawędzi przepony. Trudności tych można uniknąć stosując odpowiednie zabezpieczenie krawędzi górnej przepony (opinie o programie).

Jeżeli rozwiązanie takie jest z jakichkolwiek względów niemożliwe, można zastosować wpuszczenie ścianki ochronnej w bruzdę. Jednakże w przypadkach, kiedy grozi różnica w osiadaniu konstrukcji i ścianki ochronnej, następuje czasami pęknięcie zamocowania czopowego i utworzenie się szczeliny. Kiedy ścianka ochronna jest żelbetowa, to odpowiednio zbrojąc zamocowanie czopowe można tego pęknięcia uniknąć (segregator aktów prawnych).
W przypadku, kiedy izolacji poziomej w murach nie założono lub wskutek niewłaściwego materiału nie spełnia ona swego zadania, zachodzi konieczność ułożenia nowej przepony izolacyjnej.

Szczególnie mury zabytkowe, które były wykonane bez poziomych przepon izolacyjnych, wymagają zabezpieczenia przed wilgocią gruntową. Przepony poziome zakłada się podcinając mur partiami i podkładając sklejony z kilku warstw papy element przepony. Po zamurowaniu otworów i po stężeniu zaprawy podcina się pozostawione filarki i izoluje w ten sam sposób. Ten sposób układania izolacji jest najłatwiejszy do zastosowania w murach ceglanych (promocja 3 w 1).