Cement biały
Cement biały posiada podobne właściwości, jak i normalny cement portlandzki. Służy specjalnie do wyrobu sztucznego kamienia i wypraw szlachetnych (program uprawnienia budowlane na komputer). Sprowadza się go na razie z zagranicy. Czynione są już przygotowania do rozpoczęcia produkcji krajowej. Przy stosowaniu tego cementu uzyskujemy o wiele korzystniejsze wyniki barwienia, niż przy szarym cemencie portlandzkim. Zagranicą stosowane są również cementy kolorowe. W sprzedaży znajdują się w bębnach blaszanych. Produkcja cementów kolorowych rozpocznie się u nas niebawem, gdyż wyrób ich na skalę półtechniczną dał już dobre wyniki.
W Polsce stosowane są 3 rodzaje wapna w budownictwie:
1) wapno powietrzne, używane po gaszeniu jako ciasto wapienne,
2) wapno hydratyzowane, tj. wapno powietrzne, zgaszone małą ilością wody do postaci sproszkowanej,
3) wapno hydrauliczne. Gdy dwa poprzednie rodzaje wapna twardnieją na skutek dostępu powietrza, zaprawa z wapna hydraulicznego twardnieje w sposób zbliżony do zaprawy cementowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
4) Wapno palone. Przez wypalenie możliwie czystych wapieni w piecach szybowych lub pierścieniowych w temperaturze 1000 do 1100° otrzymujemy wapno palone, występujące w postaci brył wielkości pięści, lub większych.
Im wapno palone ma mniej domieszek, tym jest bielsze. Wapno to, wchłaniając z powietrza wilgoć i dwutlenek węgla, rozpada się i traci swe własności.
Dlatego też wapno palone ładujemy do zamkniętych wagonów i przewozimy wozami w czasie pogody, po czym składamy je w szopach pod dachem. Ciężar lm3 luźno usypanego wapna niegaszonego wynosi 800 do 1080 kg/m3 (uprawnienia budowlane).
Własności wapna palonego
Własności wapna palonego określa norma PN/B-240. Według tej normy do wypalenia wapna niegaszonego stosuje się kamień wapienny, zawierający najwyżej 10% obcych przymieszek (program egzamin ustny).
Zawartość składników wapna niegaszonego, pozostających po zgaszeniu nie powinna przekraczać 5% ciężaru wapna. Według tejże normy wapno niegaszone nie powinno zawierać mniej, niż 85% tlenku wapnia i posiadać wydajność nie mniejszą, niż 2,2 m3 ciasta wapiennego z 1 tony wapna niegaszonego. Jest to tzw. wydajność wapna.
W praktyce rozróżnia się 3 gatunki wapna:
1. tłuste - zawierające od 94% tlenku wapnia wzwyż i o wydajności co najmniej 2,8 m3 ciasta z 1 tony wapna;
2. średniotłuste - o zawartości 94 do 89% tlenku wapnia i o wydajności najmniej 2,4 m3;
3. chude - o zawartości 89 do 85% tlenku wapnia i o wydajności co najmniej 2,2 m3 ciasta wapiennego (opinie o programie).
Wymieniana wyżej norma podaje szczegółowo sposób pobierania próbek, określenia składu chemicznego i badania wydajności wapna przy gaszeniu.
5) Wapno gaszone powstaje na skutek procesu chemicznego pomiędzy wapnem palonym a wodą, w ilościach podanych w poprzednim rozdziale. Gaszenie wapna wykonywać należy zaraz po zwiezieniu, w skrzyni drewnianej, mieszając wapno palone z wodą za pomocą grac (stąd także nazwa „gracowanie“). Praca gaszenia trwa:
przy wapnie tłustym - 10 do 20 minut, przy wapnie chudym - powyżej 30 minut.
Przy wapnie tłustym można jego kawałki wrzucić od razu do wody, wypełniając nim 1/2 objętości skrzyni (segregator aktów prawnych).
Wapno takie, gasząc się, burzy się i wydziela duże ilości ciepła. Przy wapnie średnio tłustym wrzucamy najpierw wapno w ilości 1/3 objętości skrzyni, po czym zalewamy je wodą i dolewamy jej w miarę rozpadania się brył. Przy wapnie chudym należy gasić wapno, dolewając wodę bardzo powoli. Przy gaszeniu w chłodnej porze, dobrze jest używać wody podgrzanej.
Gdy roztwór wapna z wodą przyjmie konsystencję jednolicie płynnej śmietany, spuszczamy je do sąsiedniego dołu przez siatkę drucianą o oczkach 3 mm (promocja 3 w 1). Części nierozpuszczalne nie przejdą przez siatkę i pozostaną w skrzyni. Na zgaszenie 1 tony wapna palonego trzeba około 1,7 m3 wody. Dół na wapno posiada zwykle wymiary 2 x 3 m, głębokość 1,5 m. Dół do wapna najlepiej jest wykonywać w gruntach nieprzepuszczalnych.
