Cementy dekoracyjne

Cementy kolorowe i białe różnią się między sobą nie tylko kolorem ale i wytrzymałością. Produkowane są dekoracyjne cementy marki „200“, „250“, „300“, „400“, „500“ i „600“ (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zależnie od stopnia białości rozróżnia się cementy: 1. biały BC ) (odbielony), biały SCA’) (nie odbielony) i jasny SCT.
Najlepszymi właściwościami dekoracyjnymi odznacza się biały cement BC używany do robót wysokiej jakości.

Cementy dekoracyjne produkowane są w następujących kolorach: jasnoszarym A-3 i A-320; kremowym A-7, A-725 i A-20254; różowym A-10 i A-30; popielatym A-l; czarnym A-L Niebieski i zielony dostarczane są na specjalne zamówienie. Można otrzymać różne odcienie mieszając biały cement portlandzki z kolorowymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ponieważ przemysł produkuje na razie kolorowe cementy w małych ilościach i koszt ich jest stosunkowo wysoki, przeto do robót terrazzowych przygotowuje się je najczęściej przez staranne wymieszanie na sucho cementu szarego, rozpylonych minerałów rozjaśniających (mączka kamienna) i farb mineralnych.

Do wyrobu cementów kolorowych nadają się wszystkie rodzaje cementów portlandzkich odpowiadających warunkom OST: zwykłe cementy portlandzkie, pucolanowe i żużlowe. Najlepsze barwy otrzymuje się z cementów portlandzkich pucolanowych i z najjaśniejszych cementów portlandzkich (produkcji cementowni Arnwrosi jeńskiej i Noworosyjskiej). Do zapraw białych bardzo jasnych używać należy cement biały bez żadnych domieszek (uprawnienia budowlane). Do bardziej ciemnych stosować można zwykły cement.

Marki cementu należy tak dobierać, aby wytrzymałość podłoża betonowego lub podkładu i warstwy okładziny były jednakowe (trzeba liczyć się ze zmniejszeniem wytrzymałości mieszaniny w warstwie okładziny wskutek dodania substancji bielących i barwiących).
Przy dodaniu do cementu substancji bielących i grysiku twardych skat (granit, tabradoryt itp.) należy używać cementu marki „300“ lub wyższej.

Grysik marmurowy

Najprzydatniejsze do mieszanin kolorowych są cementy pucolanowe o zwiększonej wytrzymałości. Dają one możność uzyskania żądanej barwy, natomiast nie powodują wykwitów soli na powierzchni terrazzo (program egzamin ustny).
Mączkę kamienną otrzymuje się przy produkcji tłucznia kamiennego przez przesianie najdrobniejszych cząstek. Przy dodawaniu, maksymalnej ilości mączki (30%), tzn. kiedy potrzebne jest terrazzo w jasnym kolorze, należy stosować cement o dużej wytrzymałości („300“ - „400“). Do cementu średniej wytrzymałości nie wolno dodawać więcej niż 20% mączki kamiennej.
Zabrania się używania kredy i gipsu jako substancji nadających jaśniejsze odcienie (opinie o programie).

Piasek używany do podkładu pod terrazzo powinien być czysty kwarcowy o zawartości domieszek iłu nie większej niż 7% domieszek organicznych - nie większej niż 2%. Piasek powinien
zawierać ziarna o ostrych krawędziach, różnej wielkości, nie większej jednak niż 22,5 mm. Do robót terrazzowych używa się jako kruszywa grysiku ze skał (marmuru, granitu, diorytu, labradorytu, onyksu). Kolor’ grysów kamiennych jest zazwyczaj jaskrawy, a struktura grube krystaliczna nadaje im mocny blask. Jaskrawość grysów używanych do terrazzo powinna być wystarczająca,- aby koloru ich nie stłumiła szara barwa cementu, ale też nie powinna być zbyt wielka (segregator aktów prawnych).

Do terrazzo należy używać marmuru o najbardziej jednorodnym zabarwieniu z małą ilością żył. Pstry marmur daje niejednolity efekt barwny. Ponadto wykazuje on w różnych miejscach rożną twardość i niejednakowo daje się szlifować i polerować Jasnoszare i gruboziarniste marmury mają zazwyczaj przezroczyste kryształy i nadają terrazzo pełne zabarwienie i skrzący się blask. Najlepsze właściwości dekoracyjne wykazuje biały grysik marmurowy (onyks, gazgan) oraz gruboziarnisty granit jak również bardzo trwałe labradoryty nadające powłoce terrazzowej mocną barwę i ładną fakturę (promocja 3 w 1)..

Nie nadają się do terrazzo skały kruszejące pod wpływem powietrza i wody (kamienie z warstwami ilastymi, niektóre wapienie, marmur z górnych zwietrzałych warstw, skały ilaste i marglowe i in.).