Cementy glinowe

Cementy glinowe odznaczają się bardzo krótkim okresem twardnienia. Nadają się one do bardzo szybkich napraw, np. w górnictwie, do napraw dróg o dużym ruchu itp. Ponieważ podczas wiązania i twardnienia wydzielają dużo ciepła, można je stosować w zimie. Cementy glinowe wykazują dobrą odporność na działanie wody zawierającej duże ilości soli mineralnych, dzięki czemu używane są w budownictwie morskim (program uprawnienia budowlane na komputer).

W charakterze spoiw do zapraw i kitów, poza wyżej omówionymi, stosowane są również takie substancje, jak szkła wodne (sodowe lub potasowe), siarka, asfalty, paki, smoły oraz różne tworzywa sztuczne. Zaprawą budowlaną nazywa się mieszaninę spoiwa z cieczą i odpowiednim kruszywem (np. piaskiem, żwirem itp.). Jako ciecz do zaprawy stosuje się najczęściej wodę (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zadaniem kruszywa jest zmniejszenie skurczu podczas utwardzania, zwiększenia wytrzymałości zaprawy i obniżenie kosztów wytwarzania materiału wiążącego, jakim jest zaprawa, w porównaniu do czystego spoiwa. Ze względu na swój początkowy stan plastyczny oraz dobrą wytrzymałość na ściskanie po stwardnieniu zaprawy są bardzo wygodnym i szeroko stosowanym materiałem budowlanym (uprawnienia budowlane).

Przygotowanie zaprawy polega przede wszystkim na dobraniu właściwych ilości wszystkich składników i należytym wymieszaniu ich ze sobą tak, aby utworzyły jednorodną masę. Mieszanie zaprawy odbywa się w mechanicznych mieszadłach lub ręcznie (program egzamin ustny).

Głównym zadaniem zapraw jest łączenie z sobą elementów ścian. Dzięki wypełnieniu spoin między cegłami lub prefabrykatami wielkowymiarowymi ściana może równomiernie przenosić obciążenia i odznacza się odpowiednią szczelnością na działanie czynników atmosferycznych. Zaprawa odgrywa również rolę zabezpieczenia przed tymi czynnikami jako tynk, a więc w postaci warstwy nakładanej na powierzchnię ściany. Zaprawy w postaci tynków nadają ścianom i stropom estetyczny wygląd. Poza tym z zapraw produkuje się również wyroby budowlane, jak cegły, dachówki, płytki posadzkowe, pustaki i inne (opinie o programie).

Zaprawy gipsowe

Zaprawy wapienne (PN-65/B-14502). Otrzymuje się je z wapna gaszonego, piasku i wody. W zależności od przeznaczenia używane są zaprawy o różnym stosunku wapna gaszonego do piasku (średnio 1 : 3). Zaprawy wapienne mogą być stosowane w miejscach o dostatecznym dopływie powietrza, potrzebnym w procesie wiązania spoiwa, oraz w miejscach suchych, nie narażonych na zetknięcie z wodą gruntową. Ze względu na długi okres twardnienia i niską wytrzymałość na ściskanie (do 6 kG/cm²) zaprawy wapienne są obecnie rzadko stosowane (segregator aktów prawnych).

Zaprawy gipsowe i gipsowo-wapienne (PN-65/B-14505). Wykonuje się je jako mieszaninę gipsu, piasku i wody (gipsowo-wapienne zawierają gips, wapno gaszone i piasek w stosunku objętościowym 1:3:9), przy czym gips do zaprawy dodaje się zawsze jako ostatni. Ze względu na szybkie wiązanie, niemal zupełny brak skurczu przy wysychaniu i twardnieniu oraz dobrą przyczepność do drewna i trzciny zaprawy te stosuje się do robót tynkarskich oraz do mocowania płytek okładzinowych w suchych pomieszczeniach.

Zaprawy cementowe (PN-65/B-14504). Otrzymuje się je przez zmieszanie cementu (spoiwo), piasku i wody w stosunku zależnym od zastosowania. Zaprawy te odznaczają się bardzo dużą wytrzymałością na ściskanie (do 400 kG/cm²). Twardnienie zapraw cementowych trwa 5-11 dni, przy czym muszą być one stale wilgotne. W tym celu cegły budowlane muszą być uprzednio dobrze namoczone, a wyroby z tych zapraw, takie jak dachówka, płyty podłogowe, pustaki, muszą być w okresie twardnienia polewane wodą (promocja 3 w 1).

Zaprawy cementowe o stosunku cementu do piasku 1:1 do 1:2 stosuje się do wykonywania wypraw-wodoszczelnych, fundamentów w gruntach wilgotnych; od 1 : 2 do 1:3 do wyrobu dachówki cementowej; od 1 : 3 do 1 : 4 do wyrobu ^ce£*y okładzinowej i gładzi cementowej. Gorsze zaprawy znalazły zastosowanie przy wyrobie pustaków cementowych i wypraw. Jakość zapraw cementowych jest ściśle związana z ilością wody dodanej podczas wyrabiania. Optymalne własności uzyskuje się dodając wodę w ilości 23% masy cementu i 15% masy piasku.