Centralka włamaniowa

Centralka włamaniowa - centralka sygnalizacyjna do przyjmowania sygnałów od ostrzegaczy włamaniowych i do sygnalizowania miejsca włamania.

Centralne twierdzenia graniczne - twierdzenia graniczne.

Centroida - miejsce geometryczne chwilowych środków obrotu nie odkształcającej się figury płaskiej poruszającej się w swojej płaszczyźnie: na płaszczyźnie nieruchomej powstaje c. nieruchoma, a na płaszczyźnie poruszającej się wraz z figurą c. ruchoma (program uprawnienia budowlane na komputer).

Centropłat - środkowa część skrzydła związana z kadłubem samolotu, z którą połączone są jego części zewnętrzne.

Centrum chiralności - najmniejszy zespół kilku atomów, będący fragmentem cząsteczki (rzadko całością), który jest przyczyną jej nie identyczności z odbiciem lustrzanym, a stąd jej optycznej aktywności.

Centrum koordynacji - ośrodek koordynacji.

Centrum luminescencyjne - obszar w krysztale, zawierający jony lub atomy domieszki, wraz z najbliższym otoczeniem, decydujący o świeceniu luminoforów.

Centrum obliczeniowe, ośrodek obliczeniowy - jednostka organizacyjna wyspecjalizowana w prowadzeniu prac projektowo-obliczeniowych, głównie za pomocą komputerów, dysponująca odpowiednią obsadą kadrową oraz wyposażona w sprzęt komputerowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Centrum obróbkowe - obrabiarka (skrawająca) wielooperacyjna.

Centrum symetrii - środek symetrii.

Centryfuga - wirówka separacyjna.

Centy - pierwszy człon wyrazu stosowany w metrycznym systemie jednostek miar do tworzenia nazw jednostek wtórnych o wartości 10.

Centyl - kwantyl rzędu.

Ceownik - kształtownik walcowany o kształcie przekroju zbliżonym do litery C, o ostrych krawędziach zewnętrznych i zaokrąglonych krawędziach wewnętrznych.

Ceownik ekonomiczny - ceownik o zmniejszonej grubości ścianek (uprawnienia budowlane).

Cep - proste narzędzie do ręcznego omłotu zbóż; (2) listwa w urządzeniu młócącym młocarni cepowej.

Cer, Ce - pierwiastek chemiczny oddzielnej rodziny lantanowców (III grupa układu okresowego), liczba atomowa 58, o własnościach zasadowych; metaliczny c. stosuje się do uszlachetniania stali, do stopów z magnezem i glinem, w spieku z żelazem do wyrobu kamieni do zapalniczek; tlenek c. wraz z tlenkiem toru służy do wyrobu koszulek żarowych lamp gazowych (program egzamin ustny).

Ceramika

Ceramika - (I) wyroby formowane z surowców mineralnych lub ich mieszanin z dodatkami mineralnymi i organicznymi, a następnie wypalane; surowcami stosowanymi w c. są; gliny, krzemionka, skalenie, skały węglanowe, tlenki metali, węgliki, azotki, borki, krzemki, siarczki, koks itp. najczęściej o wysokim stopniu rozdrobnienia; (2) dział technologii zajmujący się wytwarzaniem opisanych wyrobów.

Ceramika architektoniczna - wyroby ceramiczne z gliny, terakoty, klinkieru, kamionki, używane do zdobienia budowli.

Ceramika budowlana - wyroby ceramiczne stanowiące materiały budowlane (cegły, dachówki, kalle, kamionka kanalizacyjna itp.).

Ceramika czarna, ceramika magnetyczna - tlenkowe materiały magnetyczne (ferryty) wytwarzane metodą ceramiczną.

Ceramika elektrotechniczna - elementy elektro-izolacyjne wykonane z materiałów ceramicznych (opinie o programie).

Ceramika magnetyczna - ceramika czarna.

Ceramika metali - metalurgia proszków.

Ceramika półszlachetna - wyroby ceramiczne wytwarzane z mniej szlachetnych glin, piasku kwarcowego, pegmatytu, trachitu, rzadziej skalenia; do grupy tej należą wyroby kamionkowe, majoIikowe filtry ceramiczne.

Ceramika radiotechniczna - ceramika o stosunkowo małej stratności w porównaniu z innymi rodzajami ceramiki w zakresie przebiegów wielkiej częstotliwości.

Ceramika reaktorowa - ceramika stosowana do budowy elementów paliwowych, moderatorów, osłon, prętów regulacyjnych oraz jako materiał konstrukcyjny i na izolatory, odporna na działanie wysokiej temperatury i na korozję.

Ceramika szlachetna - wyroby ceramiczne wytwarzane z bardzo czystych kaolinów lub glin kaolinitowych, skalenia i kwarcu.

Cerata - tkanina powleczona z jednej strony nieprzemakalną, najczęściej błyszczącą powłoką (masą pokostową) (segregator aktów prawnych).

Ceratka elektroizolacyjna - tkanina bawełniana, jedwabna lub szklana, nasycona lakierem olejnym lub krzemoorganicznym, tworzącym giętką warstwę o dużej wytrzymałości dielektrycznej i wodoodporności.

Ceratyty - podrząd amonitów występujących jako skamieniałości przewodnie w utworach od permu do triasu.

Ceres - oczyszczony tłuszcz z miąższu orzechów palmy kokosowej; biała lub kremowa substancja o temperaturze topnienia 23 - 28 ”C; c. stosowany jest jako tłuszcz kuchenny i do wyrobu margaryny.

Ceresan - środek grzybobójczy, zawierający organiczne związki rtęciowe, stosowany jako podstawowy składnik zapraw do nasion zboża siewnego.

Cerezyna - mieszanina stałych węglowodorów nasyconych, otrzymywana głównie z pozostałości po destylacji ropy naftowej; używana w elektrotechnice (na masy izolacyjne), do wyrobu smarów, powłok ochronnych, w kosmetyce (promocja 3 w 1).

Cerezyt - mieszanina soli wapniowej kwasu olejowego z roztworem wodorotlenku wapniowego; c. jest stosowany w mieszaninie z czystym piaskiem jako kruszywem do uszczelniania zapraw cementowych.