Ceny opali

Opalom nadaje się zwykle postać kaboszonu, z wyjątkiem opalu ognistego, któremu nieraz nadaje się szlif fasetkowy. Opale używane są zwłaszcza do wyrobu brosz i wisiorków. Wskutek niezbyt wielkiej twardości ulegają często zarysowaniu; zarysowane opale szlifuje się nieraz po raz drugi. Ceny opali zależą od gry barw i rodzaju opalescencji. Najwyższe osiągają opale czarne (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przez długi okres opale szlachetne wydobywano głównie na południowym zboczu Karpat, niedaleko Koszyc (Czerwienica).

Obecnie największe ilości opali wydobywa się w Australii, zwłaszcza w Nowej Południowej Walii i Queenslandzie, w Meksyku (Querśtaro i Zimapan), gdzie występują piękne opale ogniste, oraz w Ameryce Północnej (Virgin Valley w Nevadzie). W Polsce opale występują w niewielkich ilościach na Dolnym Śląsku, zwłaszcza w skałach serpentynowych (Jordanów, Sobótka i in.) w postaci naskorupień i żyłek barwy mlecznobiałej, kremowej lub zielonawej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Skalenie należą do najpospolitszych po kwarcu minerałów występujących w przyrodzie. W skałach magmowych stanowią na ogół ponad 50% składników mineralnych. Są to glinokrzemiany przestrzenne potasu, sodu i wapnia, rzadziej baru. Zawierają izomorficzne domieszki litu, rubidu, cezu, strontu i żelaza. Występują w skałach przeważnie jako składniki jasne, barwy białej, biało- szarej lub z odcieniem czerwonawym, kremowożółtym lub nie- bieskoszarym, wyjątkowo tylko mają barwę ciemną.

Niektóre odmiany skaleni ze względu na piękną barwę i własności optyczne zaliczane są do kamieni szlachetnych i ozdobnych. Należą do nich: kamień księżycowy, amazonit, labrador i kamień słoneczny (uprawnienia budowlane).
Skalenie krystalizują w układzie jednoskośnym lub trój skośnym i wykazują duże podobieństwo postaci. Duże kryształy występują nierzadko w pegmatytach i w żyłach hydrótermalnych. Skalenie odznaczają się doskonałą łupliwością w dwóch kierunkach prostopadłych (w układzie jednoskośnym) lub prawie prostopadłych (w układzie trójskośnym) do siebie. Twardość skaleni wynosi 6, niekiedy dochodzi do 6,5 w skali Mohsa. Gęstość zależnie od składu chemicznego wynosi 2,54-2,76 g/cm3

(program egzamin ustny).

Czysty albit

Ze względu na skład chemiczny skalenie dzielą się na dwie grupy:

1) skalenie potasowe,

2) skalenie sodowo-wapniowe, czyli plagioklazy (opinie o programie).
Do skaleni potasowych należą jednoskośny ortoklaz i trój- skośny mikroklin. Odmianami ortoklazu są adular, występujący w postaci przezroczystych kryształów w szczelinach skał, i szklisty sanidyn. Odmianą mikroklinu barwy zielonej jest amazonit. Ortoklaz i mikroklin mają taki sam skład chemiczny: K[AlSi308].

Skalenie sodowo-wapniowe (plagioklazy) krystalizują w układzie trójskośnym. Glinokrzemianem sodowym jest albit Na[AlSi308], glinokrzemianem wapniowym - anortyt Ca[Al2Si208]. Plagioklazy te mają zdolność tworzenia kryształów mieszanych o wszystkich możliwych przejściach. Czysty albit, zwłaszcza czysty anortyt, występuje rzadko, natomiast pospolite są plagioklazy będące mieszaninami tych dwóch skaleni. Dla plagioklazów o pośrednim składzie chemicznym wprowadzono nazwy: oligoklaz, andezyt, labrador, bytownit. Labrador jest plagioklazem, w którym zawartość skalenia sodowego (albitu) wynosi 50-30%, a skalenia wapniowego (anortytu) 50-70% (segregator aktów prawnych).

Współczynniki załamania światła skaleni są stosunkowo niewysokie. Główne współczynniki załamania światła ortoklazu wynoszą 1,518 i 1,526, mikroklinu są nieco wyższe - 1,522 i 1,536, natomiast jeszcze wyższe współczynniki załamania ma anortyt - 1,576 i 1,588. Plagioklazy o pośrednim składzie chemicznym mają współczynniki załamania światła wyższe od albitu, a niższe od anortytu (promocja 3 w 1).

Kamień księżycowy (ang. moonstone, franc, pierre-de-lune, liem. Mondstein) jest jednoskośnym skaleniem potasowym (najczęściej adularem) z małą domieszką skalenia sodowego (albatu), A-ystępującego w postaci bardzo delikatnych, prawidłowo ułożonych warstewek.