Chłodnie wentylatorowe

Ze względu na zastąpienie w chłodniach wentylatorowych naturalnego ciągu, wytwarzanego przez komin wywiewny, ciągiem sztucznym wytwarzanym przez wentylator, zarówno konstrukcja jak i wygląd zewnętrzny chłodni wentylatorowych różnią się znacznie od chłodni kominowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obecnie chłodnie wentylatorowe budowane są najczęściej jako wielocelkowe baterie z wentylatorami ssącymi, umieszczonymi na stropach poszczególnych celek. Zwykle w takiej baterii poszczególne 2 lub 4 celki oddzielone od pozostałych dylatacjami stanowią samodzielny, niezależny od całej baterii zespół chłodzący. Jak już podano w chłodniach celkowych odróżnia się 3 główne typy ustrojów konstrukcyjnych: pełnościenne, ramowe z wypełnieniem i ustroje prefabrykowane. W ustrojach pełnościennych ściany zewnętrzne chłodni wraz ze stropem oraz ściany zbiornika z płytą denną stanowią monolit (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Najbardziej rozpowszechnioną obecnie konstrukcję chłodni wentylatorowej, tzw. ustrój składany. Istota tej konstrukcji polega na tym, że cala chłodnia powyżej górnej krawędzi ściany basenu składa się z szeregu elementów o zasadniczym kształcie litery H, które odpowiednio z sobą połączone w kierunku podłużnym i poprzecznym tworzą nie tylko samą zewnętrzną konstrukcję prefabrykowaną, ale równocześnie konstrukcję nośną pod urządzenie zraszające i wodorodzielcze. Styki slupów i rygli tych elementów łączone są spawami na nakładkę do wystających z lica prętów zbrojenia. Po zespawaniu poszczególne styki elementów obrzucane są zaprawą cementową (uprawnienia budowlane).

Płyta stropowa jest betonowana na mokro w deskowaniu podwieszonym do prefabrykatów. Rygle górnych prefabrykatów mają wypuszczone specjalne łączniki do zabetonowania w płycie, dzięki czemu tworzy się jednolity ustrój. Urządzenia wewnętrzne chłodni, tzn. eternitowe płyty zraszalnika i koryta lub eternitowe rury wodorozdziału, montowane są bezpośrednio na ryglach prefabrykowanych elementów. Wypełnienie ścian chłodni wykonuje się najczęściej z eternitowych płyt falistych mocowanych na nakrętki do kołków stalowych wstrzeliwanych przez płyty, lub podwieszanych do specjalnych obejm słupów (program egzamin ustny).

Opis chłodni

Chłodnie dyfuzorowe stanowią zarówno ze względów technologicznych, jak też konstrukcyjnych pośredni typ pomiędzy chłodniami kominowymi a chłodniami wentylatorowymi celkcwymi. Chłodnia dyfuzorowa ma ogólny kształt chłodni powłokowej walcowej, opartej na podbudowie ze słupów ukośnych i posiadającej stożkową nadbudowę dyfuzora.
Ze względu na znaczne wymiary części walcowej i stożkowej chłodnia tego typu w zimniejszej porze roku może pracować przy zatrzymanym wentylatorze jak zwykła chłodnia kominowa (opinie o programie).

Zasadnicze obciążenia chłodni dyfuzorowych są takie same jak chłodni powłokowych, tj. ciężar własny i parcie wiatru, przy czym rozkład parcia wiatru można przyjmować zgodnie z podaną tu funkcją. Dynamiczne obciążenia pracą dużego wentylatora (średnica skrzydeł 12-20 m) nie przenoszą się na konstrukcję chłodni, gdyż wentylator osadzony jest na stopowym łożysku pionowego wału napędowego obudowanego płaszczem żelbetowym (segregator aktów prawnych).
Obliczanie. Konstrukcję chłodni dyfuzorowej stanowi zespół trzech powłok (walcowej i dwóch stożkowych) powiązanych ze sobą w pionie w jednolitą całość. Przy obliczaniu statycznym każdą z tych powłok można rozpatrywać osobno; warunki ich pracy są jednak inne niż przy omawianych chłodniach powłokowych.

W chłodniach dyfuzorowych każda z rozpatrywanych powłok obciążona jest liniowo wzdłuż swego górnego brzegu, na którym, ze względu na załamanie południka, następuje silne zaburzenie. Z tych też względów w miejscach przejścia powłoki walcowej w stożkową i w stożek rozwarty dyfuzora wykonuje się odpowiednie pierścienie wzmacniające lub też pogrubienia w kierunku do wnętrza powłoki (promocja 3 w 1).
Zarówno dla części dyfuzorowej jak też dla części walcowej chłodni, traktowanych oddzielnie, muszą być spełnione warunki brzegowe statycznie wyznaczalnego stanu naprężeń.