Chlor w powietrzu

Chlor w powietrzu (1,5-4 mg/1) może pochodzić z zanieczyszczeń fabrycznych i tą drogą dostaje się do opadów atmosferycznych. Przeważnie jednak do wód opadowych dostaje się w pobliżu powierzchni ziemi.
Kwas siarkowy H2S04 przedostaje się do wód powierzchniowych z dymów spalinowych zawierających dwutlenek siarki lub wskutek oddziaływania tlenu i wody na siarczki. Kwas siarkowy może powstać z gipsu lub związków organicznych rozkładających się pod wpływem bakterii. Wydzielany podczas tych procesów siarkowodór jest przez tlen utleniany do kwasu siarkowego. Zawartość S03 w wodach atmosferycznych waha się w granicach 1-16 mg/1 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Substancje humusowe są ciałami koloidalnymi; stwierdzono w nich obecność kwasów organicznych. Do wód opadowych dostają się z gnijących substancji organicznych. Dlatego też wody bagienne i torfowe są aktywne dzięki zawartości COa i kwasów organicznych. Czynnikiem chemicznym są również bakterie, które mają zdolność rozkładania siarczków. Wskutek agresywnych właściwości wód bagiennych zachodzi szereg reakcji chemicznych, jak utlenianie, hydratacja, redukcja, karbonizacja itd. Stężenie jonów wodorowych wód atmosferycznych może dochodzić do pH = 5 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ze względu na agresywne działanie tych wód należy brać pod uwagę odpowiednie zabezpieczenie konstrukcji i materiałów budowlanych.
Rodzaje wód gruntowych. Skład chemiczny wód gruntowych bywa bardzo różnorodny. W zależności od zawartości rozpuszczonych gazów i soli wody dzielą się na: kwaśne, zasadowe, twarde, obojętne i żelaziste (uprawnienia budowlane). Do szczególnie agresywnych wód niszczących elementy konstrukcji i instalacji należą wody kopalniane. 

Grunty pylaste

Grunty stanowią bardzo aktywny ośrodek korozji materiałów budowlanych. Określenie stopnia agresywności gruntów jest skomplikowane. Sam skład fazy gazowej w gruntach znacznie różni się od składu powietrza atmosferycznego, wywiera wpływ na ich właściwości korodujące. Szczególnie 02, C02, S02 i H2S w obecności wody nadają właściwości korodujące gruntom; woda w gruntach we wszystkich swoich postaciach rozpuszczając różne sole tworzy agresywne elektrolity. Ważną rolę w tym odgrywa przepuszczalność gazowa gruntu (program egzamin ustny).

Grunty pylaste i ilaste wpływają najbardziej korodująco na metale. Natomiast grunty piaszczyste nie sprzyjają korozji metali. Specjalną rolę spełniają rozpuszczalne składniki gruntu, które w roztworach biorą żywy udział przy procesach korozji (opinie o programie).
Z tych też powodów określenie składu chemicznego wód występujących w gruncie nie jest wystarczające do określenia właściwości korodujących gruntu jako ośrodka. Przy opracowaniu ochrony antykorozyjnej bardzo ważnym czynnikiem jest sprawdzenie przewodności elektrycznej gruntów.

Korozja przez niszczenie korzeniami. Budynki podziemne często są uszkodzone przez korzenie roślin. Uszkodzenie to może mieć zarówno charakter mechaniczny, jak i chemiczny. Pokrycie asfaltowe nie chroni przed niszczącym działaniem korzeni roślinnych. Z tego powodu nie wolno zasypywać konstrukcji budowlanych ziemią zanieczyszczoną substancjami roślinnymi (np. torfem lub odpadami drewna), które butwiejąc tworzą związki organiczne (segregator aktów prawnych). Związki te rozpuszczone w wodzie atakują materiał budowlany.

Korozja mikrobiologiczna. Korozja mikrobiologiczna występuje w gruntach mulastych, błotnistych, w gruntach zawierających siarkowodór i substancje gnijące. W zależności od zdolności rozwijania się w obecności tlenu rozpuszczonego w wodzie, bakterie dzielą się na dwie odmiany: aerobowe i anaerobowe.

Bakterie anaerobowe są odmianą bakterii bardzo rozpowszechnioną (w gle- często obniżają pH ośrodka i przyspieszają utlenianie metali. Bakterie te powodują, że procesy korozji zachodzą aż do zupełnego zniszczenia metalu, nie dopuszczając do polaryzacji (promocja 3 w 1).