Chropowatość powierzchni metalu

Według Bolomeya zjawisko przyczepności polega głównie na penetracji betonu w chropowatości powierzchni metalu. Wartość przyczepności wynika z wielkości oporu na ścinanie betonu wypełniającego nierówności na powierzchni wkładki stalowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Okazało się jednak w świetle doświadczeń, że hipoteza ta nie wyczerpuje zagadnienia, gdyż niewątpliwie na wartość przy. czepności wpływają również inne czynniki, jak zjawisko spójności (kohezji) tarcia itp. Abrams na przykład, rozróżnia przyczepność wywołaną spójnością ob: materiałów i przyczepność wskutek poślizgu (tarcia). Pierwsza występuje d! chwili, kiedy nie obciążony koniec pręta tkwiącego w badanej próbce porusz] się (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po przesunięciu się pręta w betonowej próbce wchodzi w grę drugi czynnik, tj. tarcie. Inni badacze (jak Glanville, Brice) określają przyczepność jako zjawisko dające się porównać do tarcia wywołanego przez nacisk wywierany prze: jeden materiał na drugi. Wszystkie te hipotezy, upraszczające zjawisko przyczepności, nie oddajs jego istoty, która do dziś nie jest dokładnie wyjaśniona. Obecnie rozróżniam; cztery rodzaje czynników, które wywołują przyczepność: chemiczne, fizyczne zazębienie mechaniczne i tarcie. W czasie wiązania betonu mogą mieć miejsce reakcje chemiczne między zaczynem cementowym i stalą (uprawnienia budowlane).

Powodowałyby one powiązanie cząsteczek obu materiałów lub wytwarzały powłokę działającą podobnie do kleju. Jeśli wię< na gładką płytę stalową naniesiemy świeży zaczyn cementowy, to w rezultacie powinna się wytworzyć warstwa związków chemicznych zawierająca składniki cementu i stali. Dotychczasowe badania powierzchni styku niewykazały jednak takiego zjawiska, stwierdzono jedynie, że gdy powierzchnia stali jest lekko zardzewiała, część tlenków żelaza wchodzi w reakcję z cementem. Tlenki te są, jak wiemy, bardzo luźno związane ze stalą, a więc tylko w bardzo małym stopniu mogą stanowić czynnik łączący (program egzamin ustny).

Wartość sklejenia

Natomiast, jeżeli warstwa ich jest dostatecznie gruba i występuje w postaci łusek, to oddziela beton od stali i zamiast wzmacniać, niweczy przyczepność. Wynika więc z powyższego, że czynnik chemiczny nie odgrywa większej roli we współpracy betonu i stali (opinie o programie). Badań tych nie można jednak uważać za ostateczne i całkowicie obalające hipotezę reakcji chemicznych. Równie niewielką rolę odgrywają czyste siły sklejenia pomiędzy stalą i betonem.

Jeżeli w czasie wiązania cząsteczki zaczynu cementowego szczelnie wypełnią powierzchnie styku materiałów, to powstanie zjawisko silnej adhezji, to jest przyciągania międzycząsteczkowego pomiędzy betonem i stalą. Kierunek powstałych sił jest prostopadły do powierzchni, a ich wielkość zależy od rodzaju stali i struktury betonu. W całości zjawiska przyczepności betonu do stali siły te nie odgrywają jednak poważniejszej roli. Wartości ich określane w licznych doświadczeniach wielu badaczy wypadły bardzo różnie.

Według Marshalla [26] można je ocenić na ok. 7 kG/cm2 (segregator aktów prawnych). W badaniach opisanych przez Simonsena i Springa wartość sklejenia osiągnęła ok. 5 kG/cm2. W celu określenia czystej siły sklejenia pomiędzy stalą i betonem, zabetonowano pręt stalowy o średnicy 60 mm i powierzchni „normalnie surowej” do połowy jego średnicy. Przez prostopadłe podnoszenie wbetonowanego pręta określono siłę potrzebną do przezwyciężenia siły sklejenia naturalnego. Podobną wartość otrzymali w swoich badaniach Muller i Bach.

Badania miały tę słabą stronę, że aby uzyskać wartości odpowiadające warunkom naturalnym, stosowano pręty okrągłe nieogładzone, do połowy zabetonowane. Odrywano je prostopadle do osi pręta. W ten sposób jednakże siły odrywające działały częściowo prostopadle (u dołu pręta), częściowo równolegle (z boków) do powierzchni styku. Dużo większe znaczenie, od czynników wyżej wymienionych, posiadają siły ścinające wywołane przez chropowatą powierzchnię pręta stalowego (promocja 3 w 1).