Chybotliwość studni

Większe znaczenie na zmniejszenie oporu ma nadawanie niewielkiego pochylenia bocznym powierzchniom studni (program uprawnienia budowlane na komputer). Pochylenie to w znacznym stopniu ułatwia pogrążanie się studni, lecz jednocześnie sprzyja odchylaniu się jej od pionu, a nieraz powoduje ogólną chybotliwość studni. Przy zbytnim pochyleniu studnia idzie w dół niespokojnie i przechyla się to w jedną, to w drugą stronę. Z tego powodu boczne pochylenie studni nie powinno być zbyt duże (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Można spotkać się z zaleceniem, żeby zamiast lekkiego pochylenia bocznego studni dawać tylko w dolnej części pochyły występ 1 o wymiarze 10-20 cm z każdej strony. Stworzenie takich występów, jak twierdzi Wasiljew, chroni studnię przed odchyleniami od pionu. O metodzie tej nie podaje on bliższych szczegółów, związanych z głębokością studzien i jakością gruntów. Wątpliwą jest rzeczą, żeby ta metoda mogła udawać się w piaskach lub przy znacznych głębokościach (ponad 12 m) (uprawnienia budowlane).

Zewnętrzną powierzchnię studni należy gładko wyprawić. U spodu studnia musi mieć nóż dla ułatwienia opuszczania jej. Dolną część noża stanowi ostrze, z zasady wykonywane ze stali; ułatwia ono wcinanie się noża w grunt. Z tego względu ostrze musi mieć cienkie zakończenie, lecz jednocześnie musi być dostatecznie mocne, żeby po natrafieniu na kamień, kłodę drzewną itp. nie ulegało zgięciu (program egzamin ustny). Nóż powinien mieć taką formę, żeby stopniowo pogrążał się w grunt, lecz nie wcinał się zbyt głęboko, gdyż wówczas nie można by nigdy zdążyć z wybieraniem ziemi wewnątrz studni. Ponadto studnia musiałaby być znacznie dłuższa, niż wówczas gdy nóż opuszcza się tylko ok. 1 m poniżej poziomu gruntu wewnątrz studni (głębokie wcinanie się noża w grunt nie jest szkodliwe, a nawet może być korzystne, gdy studnia ma dojść ostatecznie do skały) (opinie o programie). A więc w gruntach bardziej spoistych nóż może mieć przekrój klinowaty z wypełnieniem klina betonem lub z niewielkim oparciem poziomym.

Konstrukcja ostrza noża

Konstrukcja ostrza noża podana jest w dwóch rozwiązaniach:

• jako konstrukcja nitowana lub
• spawana, przy czym ta ostatnia składa się z dwuteownika z obciętą półką, blachy i zakotwienia.

W gruntach piaszczystych lub spoistych o słabym oporze nóż musi mieć oparcie znacznie szersze. Nieraz nóż wytwarzany jest z żelbetu i ma tylko ostrze stalowe, które jest mocno połączone z betonem przez przyspawane pręty okrągłe - wąsy i przez połączone śrubami lub przyspawane pręty przeciągnięte przez przyspawane do blachy krótkie kątowniki (segregator aktów prawnych). Zastosowanie takiego noża może być nieraz korzystne ze względów organizacyjnych, gdyż nie trzeba w tym wypadku czekać na przygotowanie konstrukcji stalowej przez warsztat. Należy jeszcze wspomnieć o nożach drewnianych ze stalowym ostrzem (typ dla studzien okrągłych), lub nawet bez ostrza (typ tylko dla studzien o bokach prostych). Noże drewniane można użyć, gdy mają one pozostać stale pod wodą i w łatwiejszych warunkach opuszczania.

Można spotkać się z zaleceniami, żeby na ostrze noża brać:

1. blachę stalową grubości d (mm) = 2D, gdzie D - wewnętrzna średnica studni w m, lecz d ma być nie cieńsze od 5 mm i nie grubsze od 10 mm,
2. kątowniki równoramienne o bokach równych 10 d i rozstaw nitów w odstępach od 3,5 do 5-krotnej ich średnicy. Zalecenia te mają swoją wartość praktyczną, lecz nie mogą być traktowane zbyt rygorystycznie. Jako materiał do budowy studni może być brany pod uwagę w studniach kolistych - mur z cegły, a raczej z klinkieru i beton, w studniach prostokątnych - żelbet ze względu na występujące większe momenty zginające (promocja 3 w 1). Wzmianki o budowie studzien z drewna lub z drewna z wypełnieniem w środku betonem trzeba uważać za opisy nieudanych rozwiązań technicznych, gdyż drewna do konstrukcji studzien opuszczanych nie należy używać ze względu na jego lekkość.