Ciało promieniujące fale

Pojęcia i jednostki stosowane w technice świetlnej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Światłem nazywamy energię powstałą przy zmianie układu cząsteczek materii, wskutek silnego rozgrzania, reakcji chemicznych lub innych przyczyn, i wypromieniowaną w postaci fal elektromagnetycznych o długości 400-700 milimikronów.
Ciało promieniujące fale nazywa się źródłem światła.

Strumień świetlny ( ) źródła światła jest to jego moc promieniowania, oceniana według wywołanego wrażenia świetlnego. Jednostką strumienia świetlnego jest lumen (lm).
Światłość (/) powierzchni źródła światła w danym kierunku jest to gęstość strumienia świetlnego w kącie przestrzennym, wyrażająca się stosunkiem wielkości strumienia świetlnego do kąta przestrzennego obejmującego ten strumień (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Jaskrawość (B) powierzchni źródła światła w danym kierunku jest to stosunek światłości tej powierzchni do pola jej rzutu na płaszczyznę prostopadłą do danego kierunku. Jaskrawość jest zasadniczym pojęciem określającym intensywność wrażenia wzrokowego. Jednostką jaskrawości jest stilb (sb).

Używane są również milistilb (msb = 0,001 sb) oraz nit (nt) (uprawnienia budowlane).
Natężenie oświetlenia (E) na danej powierzchni równomiernie oświetlonej (dawniej nazywane jasnością) jest to gęstość strumienia świetlnego na powierzchni oświetlonej, wyrażona stosunkiem wielkości strumienia świetlnego padającego na tę powierzchnię do jej pola. W praktyce mamy do czynienia zwykle z powierzchniami oświetlonymi nierównomiernie, dlatego w technice świetlnej wprowadzono pojęcie średniego natężenia oświetlenia Etr oraz natężenie w określonym punkcie F oświetlonej powierzchni Ep.

Równomierność oświetlenia (ó) danej powierzchni jest to stosunek natężenia oświetlenia minimalnego do maksymalnego na danej powierzchni (program egzamin ustny).
Każde ciało pochłania częściowo padający na niego strumień świetlny, częściowo zaś odbija lub przepuszcza. Stosunek pochłoniętej, odbitej lub przepuszczonej części strumienia świetlnego do całkowitego strumienia padającego na dane ciało nazywa się odpowiednio współczynnikiem pochłaniania, odbicia lub przepuszczalności świetlnej danego materiału.
Odbicie i przepuszczanie światła może być kierunkowe, rozproszone lub kierunkowo-rozproszone.

Kierunkowe odbicie

Kierunkowe odbicie ma kąt odbicia promieni świetlnych równy kątowi padania (opinie o programie). Takie odbicie dają powierzchnie bardzo gładkie (lustra), polerowane metale, ew. polerowane kamienie i polerowane drewno. Przy odbiciu kierunkowym jaskrawość powierzchni we wszystkich kierunkach z wyjątkiem kierunku odbicia równa jest zeru.
W rozproszonym odbiciu odbity strumień świetlny rozproszony zostaje we wszystkich kierunkach. Jaskrawość powierzchni odbijającej jest wtedy we wszystkich kierunkach jednakowa i proporcjonalna do natężenia oświetlenia tej powierzchni. Do powierzchni dających odbicie rozproszone należą praktycznie gładko tynkowane powierzchnie ścian i sufitów.

W kierunkowo-rozproszonym odbiciu odbity strumień światła rozprasza się w granicach pewnego kąta przestrzennego, którego oś zgodna jest z kierunkiem odbicia kierunkowego. Odbicie tego rodzaju dają np. metalowe matowane powierzchnie, powierzchnie emaliowane, polerowane, albo zmatowiałe marmury i alabastry.
Rodzaje przepuszczania światła przez przezroczyste i przeświecające materiały są analogiczne do rodzajów odbicia (segregator aktów prawnych).

Kierunkowe przepuszczenie powstaje wówczas, gdy promień świetlny po przejściu przez ciało zachowuje pierwotny kierunek - materiał taki jest przezroczysty (np. szkło okienne).
Rozproszone przepuszczenie powstaje wówczas, gdy strumień świetlny po przejściu przez materiał rozprasza się na wszystkie strony - jaskrawość powierzchni w ten sposób przepuszczającego światło materiału jest jednakowa we wszystkich kierunkach. Tak przepuszcza światło np. szkło mleczne (promocja 3 w 1).

Kierunkowo-rozproszone przepuszczenie powstaje wówczas, gdy strumień świetlny rozprasza się w pewnym kącie przestrzennym, którego oś zgodna jest z kierunkiem strumienia padającego. Tak przepuszcza światło np. szkło matowe.