Rozstaw krokwi

Niekiedy pod papę, zamiast deskowania, stosuje się podkład z płyt pilśniowych, stanowiący równocześnie konstrukcję nośną. Rozstaw krokwi powinien być w takim przypadku zmniejszony do 50-60 cm, a podkład wykonywany z dwu warstw płyt: porowatej i twardej. Jako spodnią stosuje się płytę porowatą grubości nie mniejszej niż 12,5 mm, układaną wzdłuż spadku dachu i przybijaną do krokwi gwoździami o rozstawie do 20 cm; styki płyt prostopadłe do okapu powinny być sytuowane wzdłuż linii środkowej na górnej powierzchni krokwi (program uprawnienia budowlane na komputer). Przed ułożeniem płyty powinny być zaimpregnowane środkiem grzybobójczym, przy użyciu wodnych roztworów preparatów solnych i należycie przesuszone. Ze względu na obniżenie przyczepności lepików nie zaleca się stosowania impregnatów oleistych (xylamit).

Górną warstwę z płyt twardych grubości 5,0 mm przykleja się do płyt porowatych klejem mocznikowym lub lepikiem, po uprzednim zagruntowaniu roztworem asfaltowym. Do krycia stosuje się papę smołową 500/1500 lub papę asfaltową 500/1700. Układanie papy odbywa się na ogół pasami równoległymi do okapu, a tylko przy większych spadkach (> 30°) pasami prostopadłymi. Krycie realizuje się nieprzerwanymi rolami lub odcinkami papy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rozwiniętą wzdłuż okapu rolę papy przybija się do podkładu gwoździami papowymi, sklejając styki lepikiem smołowym lub asfaltowym, zależnie od rodzaju zastosowanej papy. Przy stosowaniu lepików na gorąco zużycie ich wynosi: ok. 0,5 kg/m² dla lepików smołowych i ok. 0,75 kg/m² dla lepików asfaltowych (uprawnienia budowlane). Te ostatnie stosuje się także na zimno i wówczas, przy stosowaniu jako dodatków wypełniaczy mineralnych oraz rozpuszczalników organicznych, uzyskuje się dokładniejsze sklejenie poszczególnych warstw. Ma to istotne znaczenie nie tylko ze względu na zwiększenie wodoszczelności pokrycia, lecz także dla zabezpieczenia papy od podrywania jej przez wiatr.

Wielkości zakładów dla sąsiednich ról tego samego pasa, szerokości nakładki sąsiadujących pasów oraz rozmieszczenie ocynkowanych gwoździ papowych G, przy dolnej krawędzi i do tymczasowego mocowania G_z przy górnej krawędzi. Sposób rozwiązania pokrycia kalenicy dachu podano w dwu wariantach (program egzamin ustny).

Kosze zlewowe

Kosze zlewowe kryje się w ten sposób, że ukośnie obcięte role każdej połaci przykleja się do uprzednio ułożonego wzdłuż kosza pasa papy szerokości ^ 50 cm (po min. 25 cm w każdą stronę). Wykonawstwo tego fragmentu pokrycia musi być szczególnie staranne ze względu na duże niebezpieczeństwo przecieków. Na okapie jeżeli nie ma rynny papę zagina się i podwija na ok. 2 cm poniżej dolnej krawędzi deski okapowej, przybijając gwoździami papowymi w rozstawie co 5 cm (opinie o programie).

Krycie odcinkami polega na podziale 10 m długości roli papy na 4 części i przybiciu ich do podkładu z zachowaniem zakładów i rozstawu gwoździ jak poprzednio. Uzyskuje się w ten sposób mocniejsze powiązanie izolacji z podłożem niż w przypadku krycia nieprzerwanymi rolami. Ponieważ ta forma krycia znajduje zastosowanie w miejscach narażonych na silne wiatry, należy tym szczególniej przestrzegać prawidłowego usytuowania skośnych zakładów papy (segregator aktów prawnych).

Krycie na listwy stosuje się w przypadku słabego podkładu, stosowania pokrycia papowego na starej blasze lub w tych warunkach, gdy pokrycie ma charakter prowizoryczny. Używa się na ogół papy smołowej 500/1500. Listwy o przekroju trójkątnym, przycięte z desek grubości 32 mm, sytuuje się prostopadle do okapu, przybijając je z obu stron gwoździami o rozstawie ok. 25 cm (promocja 3 w 1).

Krycie na listwach stosuje się z paskami, w sposób, bądź też bez pasków i wówczas rozwinięta rola papy sięga jednym brzegiem do wierzchu listwy, drugim zaś przykrywa następną listwę całkowicie z obu stron.