Cięcie stali

Najistotniejszą czynnością przy cięciu zbrojenia jest dokładne odmierzenie długości pręta, w celu uniknięcia za długich lub za krótkich prętów. Ponadto pręty powinny być tak dobierane, aby przy cięciu nie pozostawały za duże odpady. Ustalając długość pręta wprowadza się poprawkę na wydłużenie spowodowane gięciem pręta (program uprawnienia budowlane na komputer).

Poprawki te powinny być w zasadzie uwzględnione przez projektanta, aby zbrojarz biorąc długość podaną w rysunku konstrukcyjnym mógł ją bez żadnych przeliczeń odmierzyć.
Dobór prętów polega przede wszystkim na użyciu odpowiedniej średnicy pręta. Do sprawdzenia średnicy używa się suwmiarek.

Do pomiaru prętów składowanych w zasiekach służą łaty, przypominające łaty niwelacyjne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Podobne łaty, tylko zaopatrzone w specjalny suwak oporowy, stosuje się przy odmierzaniu prętów ciętych nożycami.
Pojedyncze pręty odmierza się też miarką składaną lub zwijaną. Przy większej ilości zbrojenia stosuje się przymiary kreskowe, tj. łaty, na których długość pręta zaznacza się wyraźną kreską. Stosuje się też znaczenie samych prętów kredą po wyrównaniu jednego ich końca. Wadą tego sposobu jest strata czasu na układanie prętów tak, aby jedne ich końce tworzyły płaszczyznę prostopadłą do osi prętów (uprawnienia budowlane).

W przypadku stosowania stołów wałkowych łaty pomiarowe z suwakami oporowymi mocuje się z obu stron stołu; zaraz za nożycami w miejscu, gdzie powstaje odpad, umieszcza się łatę pomiarową bez suwaka. Ułatwia ona segregowanie odpadów wg długości.
Najpiymitywniejszym sposobem cięcia stali jest podcinanie jej przecinakiem i łamanie. Do grubszych prętów stosuje się jeszcze podcinak, który ustawia się w otworze stołu zbrojarskiego. Kładzie się na nim pręt, ustawia w przedłużeniu przecinak i uderzając młotkiem wykonuje nadcięcia ułatwiające odłamanie odpadu.
Do cięcia większych ilości stali stosuje się nożyce ręczne, a przy produkcji masowej - nożyce mechaniczne.
Stal mniejszych średnic tnie się ręcznie nożycami dwuręcznymi, większych - nożycami dźwigniowymi. Stosowanych jest wiele rodzajów nożyc dźwigniowych. Wszystkie one działają na tej samej zasadzie i różnią się przeważnie tylko kształtem (program egzamin ustny).

Cięcie nożycami prętów

Nożyce krajowej produkcji NR-32 składają się z podstawy, noża nieruchomego, noża ruchomego i mechanizmu napędzającego nóż ruchomy. Obracając ramię dźwigni, wykonane z rury lub płaskownika, powoduje się przesunięcie noża do położenia, w którym krawędź jego zachodzi za krawędź ostrza noża nieruchomego. W efekcie następuje przecięcie stali włożonej uprzednio w szczelinę pomiędzy ostrzami noży (opinie o programie).
Każdy typ nożyc ma określoną minimalną i maksymalną średnicę prętów, które można nimi pociąć. Przecinanie prętów o większej powierzchni przekroju powoduje pękanie noży lub śrub łączących noże z kadłubem. Cięcie nożycami prętów o mniejszym przekroju powoduje rozsunięcie szczęk utrzymujących noże w kierunku poprzecznym.

Na dużych budowach, gdzie stal jest składowana w zasiekach zajmujących nieraz dużą powierzchnię, nożyce są montowane na podwoziu ułatwiającym ich przemieszczanie.
W dużych zbrojarniach stosowane są nożyce mechaniczne. Mają one układ przekładni zębatych i korbowód poruszający nóż ruchomy. Bezpośrednio do staliwnego korpusu zamocowany jest nóż nieruchomy. Oba noże są wymienne (segregator aktów prawnych). Korpus staliwny stoi na spawanej ramie oporowej. Na ramie oporowej spoczywa również silnik elektryczny napędzający urządzenie.

Najnowocześniejszym urządzeniem do cięcia stali zbrojeniowej są nożyce hydrauliczne produkcji krajowej typu NH-35, wyprodukowane przez Łódzką Fabrykę Urządzeń Technicznych. Urządzenie napędowe jest umieszczone na lekkim zwrotnym wózku i połączone za pomocą giętkiego stalowego przewodu z głowicą tnącą o ciężarze 18 kG. Ułatwia to użycie nożyc na placu budowy (promocja 3 w 1).