Ciekawość filozofów

Mimo to może warto zapytać, powtarzając wyzwanie Putnama. czy sztuczna inteligencja nauczyła do tej pory filozofów czegokolwiek ważnego o umyśle. Putnam uważa, że nie, i popiera swój pogląd retorycznie dziwacznym oskarżeniem: sztuczna inteligencja całkowicie zawiodła w czasie ćwierć wieku w stosunku do problemów, których filozofii całkowicie się nie udało rozwiązać przez dwa tysiąclecia (program uprawnienia budowlane na komputer). Sądzę, że ma rację, ale nie jest to dla mnie żadna rewelacja. tak, jakby filozofowie sugerowali porzucenie współczesnej biologii, ponieważ biolodzy nie zrobili wiele więcej poza zadaniem pytań w rodzaju: Czym jest życie? To rzeczywiście nic; sformułowali tylko lepiej pytania, które powinny rozwiać lub skierować w inną stronę ciekawość filozofów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Powiem więcej, filozofowie (bardziej od innych) powinni przyznać, że rozwiązania problemów nie są jedynymi dobrodziejstwami ich pracy; ważne nowe problemy są równie dobre! Odnosząc się do Putnamowskiej retorycznej ciekawości, przytoczę jako przykład najlepszego przyczynku sztucznej inteligencji do filozofii głęboki, nowy, nierozwiązany problem epistemologiczny, ignorowany przez pokolenia filozofów: tak zwany frame problem. Platon prawie go dostrzegł (uprawnienia budowlane).

Platon widział, że samo posiadanie wiedzy (takiej, jaką mają ptaki w dziedzinie latania) nie wystarczy; trzeba umieć zarządzać tym, co się posiada. Żeby dobrze działać, trzeba umieć użyć właściwego kawałka wiedzy, by móc na przykład dolecieć na krawędź skały we właściwym czasie (w czasie rzeczywistym, jak mówią inżynierowie). Ale nie docenił trudności swojego triku, a przez to rodzaju teorii, jaką trzeba by dysponować o organizacji wiedzy, by wyjaśnić nasze ptako-podobne talenty (uprawnienia budowlane). Ani Platon, ani żaden z kolejnych filozofów, o ile wiem, nie widział w tym samego w sobie godnego problemu epistemologicznego, ponieważ wymogi efektywności i ścisłości wyblakłyby do szczętu w porównaniu z filozoficznym wymogiem pewności. Dlatego też problem ten wyłonił się dopiero w dziedzinie sztucznej inteligencji.

Filozofia umysłu

Dokładnie tak samo jak nowe problemy i nowe rozwiązania ważny dla filozofii jest now’y trudny materiał. A tego sztuczna inteligencja dostarcza w obfitości. Zapewniła obfitość obiektów do przemyślenia - indywidualne systemy w całej ich szczegółowości, które są znacznie żywsze i bardziej fikuśne niż te, które ja (dajmy na to) mógłbym sobie wymarzyć w jakimkolwiek eksperymencie myślowym. To nie jest banalny plon (opinie o programie).

Porównajmy filozofię umysłu (analityczne badanie granic, możliwości i implikacji możliwych teorii umysłu) z literacką teorią powieści (analitycznymi badaniami granic, możliwości i implikacji możliwych powieści). Na dobrą sprawę da się napisać doskonałą teorię literacką przy braku powieści jako przykładów. Arystoteles, na przykład, mógłby w zasadzie napisać traktat przewidywanych mocnych i słabych stronach, zaletach i wadach różnych możliwych typów powieści - od dzisiejszego teoretyka literatury nie wymaga się zbadania istniejących przykładów, choć czasem przynajmniej pełnią one rolę. powiedzmy, pożytecznych podpórek (segregator aktów prawnych).

Poszerzają rozmiary wyobraźni i pewność siebie nawet najbardziej błyskotliwego teoretyka i zapewniają otrzeźwiający sprawdzian entuzjastycznych uogólnień i wniosków. Miniteorie, szkice i modele w sztucznej inteligencji nie są może wielkimi powieściami, ale są najlepszymi, jakie dotąd mamy. i dokładnie tak jak drugorzędne powieści są często dobrodziejstwem dla teoretyków literatury - mają słabości wypisane na czole - tak samo złe teorie, błędne modele beznadziejnie chybione domysły w sztucznej inteligencji są dobrodziejstwem dla filozofów’ umysłu. Ale trzeba je poznać, by czerpać z nich korzyści (promocja 3 w 1).