Cienkie powłoki kryjące

Cienkie powłoki kryjące z gorącego asfaltu stosuje się po uprzednim zagruntowaniu powierzchni fundamentu na zimno płynnym roztworem asfaltu lub emulsją asfaltową. Używa się tego rodzaju zabezpieczenia do powierzchni narażonych na umiarkowaną wilgoć, lecz nie na ciśnienie wody, jeżeli przy tym nie ma obaw pojawienia się naprężeń rozciągających lub ścinających (program uprawnienia budowlane na komputer). Asfalt używany jako materiał izolacyjny powinien mieć temperaturę mięknienia w granicach 50°-85° przy pomiarze pierścieniem i kulą. Przed użyciem do roboty poddaje się asfalt stopieniu do zupełnej płynności (t = 150°-200°) w niedużym kotle w pobliżu miejsca robót, aby uniknąć stygnięcia przy przenoszeniu, gdyż temperatura materiału nie powinna przed powleczeniem spaść poniżej 150° (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Każdorazowe posmarowanie powierzchni (szczotką lub pędzlem) daje warstwę około 1 mm grubości przy użyciu 1 do 1,5 kg/m² asfaltu. Do smarowania używa się czystego asfaltu albo z domieszką 10-h40°/o (wagowo) włókien azbestowych, lub odpornej na kwasy niepęczniejącej mączki kamiennej.

Drugie zastosowanie w stanie rozgrzanym mają asfalty jako główny składnik lepików. Lepiki są to przetwory bitumiczne służące do klejenia i dokładnego uszczelniania izolacji papowych. Mają one zwykle niską temperaturę mięknienia (t = 45°-70° przy pomiarze pierścieniem i kulą) (uprawnienia budowlane).

Trzeci sposób wykorzystania asfaltów do układania na gorąco polega na użyciu asfaltów lanych w warstwach grubości do 20 mm z dodaniem do asfaltu kruszywa mineralnego o uziarnieniu 0-5 mm, dobranego do minimum próżni. Zawartość asfaltu powinna przewyższać objętości próżni o 7%K-10%. Asfalty lane bardzo rzadko stosuje się przy fundamentowaniu; zastępuje się je zazwyczaj papą (program egzamin ustny).

Emulsja asfaltowa

Materiały te sporządza się jako masy plastyczne ciastowate, półpłynne lub płynne przy użyciu zwykle benzolu jako rozpuszczalnika. Swoistym przetworem jest emulsja asfaltowa, stanowiąca zawiesinę proszku asfaltowego z rozmulonym w wodzie bentonitem (opinie o programie). Emulsja asfaltowa odznacza się specjalną zaletą, a mianowicie można ją stosować na powierzchniach wilgotnych, gdy wszelkie inne przetwory asfaltowe trzeba nakładać na powierzchnie bezwzględnie suche.

Emulsji asfaltowej lub płynnego roztworu asfaltu w benzolu używa się jako podkładu gruntującego pod warstwę asfaltu, nakładaną następnie na zimno lub na gorąco. Zużycie emulsji wynosi 200-300 g/m² przy jednokrotnym pokryciu szczotką lub pędzlem. Zużycie asfaltu upłynnionego wynosi 250-300 g/m² przy dwukrotnym posmarowaniu. Schnięcie asfaltu płynnego nie powinno przekraczać 3 godzin, emulsji asfaltowej 24 godzin.

Asfalty półpłynne i lepiki wykazują większe lub mniejsze upłynnienie zależnie od zawartości w nich rozpuszczalnika (zwykle benzolu) (segregator aktów prawnych). Ponieważ temperatura powietrza wpływa znacznie na stan ich zagęszczenia, zaleca się w chłodniejszej porze roku przenosić je do cieplejszego pomieszczenia na parę dni przed użyciem. Zużycie asfaltów półpłynnych lub lepików wynosi 1-Pl,2 kg/m² przy jednokrotnym posmarowaniu i grubości powłoki około 1 mm. Czas schnięcia nie powinien przekraczać 24 godzin (zwykle wystarcza 12 godz.). Tak samo jak przy powlekaniu na gorąco, ochronę tego rodzaju można stosować tylko tam, gdzie zależy na izolacji od wilgoci, lecz nie na ochronie od parcia wody.

Past asfaltowych wyrabianych do układania na zimno w stanie plastycznym ciastowatym nie używa się do izolacji fundamentów; służą one jako izolacja do innych robót budowlanych (promocja 3 w 1).

Wszelkie materiały do powlekania powinny odznaczać się dobrą przyczepnością do suchych powierzchni betonowych, a emulsja asfaltowa - również do z lekka wilgotnych. Asfalty używane na zimno nie powinny przy powlekaniu wytwarzać ciągnionych nitek asfaltowych i muszą pokrywać dokładnie drobne nierówności betonu dając po wyschnięciu jednolitą powłokę.