Cienkowarstwowe tynki strukturalne

Ostatnio pojawiły się na rynku nowe dekoracyjne tynki cienkowarstwowe: silikatowe i silikonowe. Nadają się zarówno na elewację budynku, jak i do nakładania wewnętrznego (program uprawnienia budowlane na komputer). W odróżnieniu od tynków akrylowych tworzą trwałą powłokę, a zarazem doskonale przepuszczają parę wodną, są odporne na zmywanie, korozję biologiczną. Tynki silikonowe posiadają zdolność samooczyszczania pod wpływem opadów atmosferycznych, co powoduje, że zanieczyszczenia spływają wraz z wodą opadową.

Wyprawy z tynków cienkowarstwowych znalazły głównie zastosowanie w systemach izolacji cieplnej budynków jako ostatnia warstwa elewacyjna. Odpowiednie faktury tynku cienkowarstwowego można uzyskać nanosząc masę tynkarską za pomocą wałka. pacy gładkiej lub zębatej lub innych narzędzi np. pędzla ławkowca (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Cienkowarstwowe tynki strukturalne mogą przypominać stary, nierówny, popękany mur lub kamienną ścianę. Mogą być stosowane na elewacjach zewnętrznych budynku, a także we wnętrzach. Aby dobrze wyeksponować atrakcyjność takiego wykończenia ściany, lepiej nakładać je na duże powierzchnie.

W zależności od rodzaju użytego spoiwa rozróżnia się tynki:

1. mineralne na spoiwie cementowym, wapiennym itp.,
2. organiczne (akrylowe),
3. mieszane (polimerowo-mineralne) (uprawnienia budowlane).

Tynki mineralne lub polimerowo-mineralne produkowane są w postaci suchej mieszanki do mieszania z wodą przed ich nałożeniem na powierzchnię tynkowaną. Tynki organiczne nic wymagają mieszania z wodą, są gotowe do nakładania bezpośrednio z plastiki) wy ch opakowań.

Zależnie od wielkości zawartego w mieszance kruszywa (1,5-3,0 mm) stosowane są faktury tynków „baranek” posiada strukturę drobno- lub gruboziarnistego grysu zależnie od średnicy dodanego do masy tynkarskiej kruszywa, nakłada się go pacą ze stali nierdzewnej, wyrównuje i wydobywa odpowiednią strukturę pacą z tworzywa sztucznego.

Podłoże pod takie wykończenie ściany musi być równe i gładkie. podłoża stare i nierówne należy wyrównać masą szpachlową lub tynkiem podkładowym. Tynki strukturalne można nakładać na podłoże ceglane, betonowe, cementowo-wapienne, gipsowe, drewniane i drewnopochodne (program egzamin ustny).

Podłoża betonowe i cementowo-wapienne powinny być wyszonowane przez okres co najmniej 4 tygodni. Na podłożach gipsowych i gipsowo-wapiennych należy nałożyć warstwę preparatu gruntowego, który je wzmocni i wyrówna ich chłonność.

Zalety tynków strukturalnych

Dokładny sposób przygotowania każdego podłoża pod tynk strukturalny określają producenci. Zaleceń tych należy bezwzględnie przestrzegać (opinie o programie). Tynki strukturalne nakłada się pacą nierdzewną, warstwą grubości 1-5 mm. Po częściowym stwardnieniu masy tynkarskiej (po kilku minutach) nadaje się odpowiednią fakturę. Zabezpieczenie otynkowanej powierzchni przed zabrudzeniami uzyskuje się malując środkiem uszczelniającym.

Zalety tynków strukturalnych:

1. można je wykonywać prawie na każdym podłożu,
2. Mają niską nasiąkł i w ość, dają się zmywać,
3. są paroprzepuszezalne umożliwiają oddychanie ściany,
4. są odporne na zabrudzenia,
5. nie pochłaniają wilgoci z otoczenia właściwości hydrofobowe,
6. można kształtować z nich dowolną fakturę (segregator aktów prawnych).

Wady:

• wymagają równego podłoża,
• są drogie.

To wygładzające wykończenie ściany lub sufitu, wykonane z gipsu szpachlowego. Najczęściej służą do wyrównywania chropowatej powierzchni innych tynków, zwykle cementowych, cementowo-wapiennych, gipsowo-wapiennych. Są zbyt cienkie (2-3 mm) aby pokryć nimi nietynkowane mury.

Tynki te muszą być jednak równe, gdyż gładź jest dość cienka. Nakładanie masy gipsowej rozpoczynamy od nałożenia pierwszej warstwy (zgrubnej). Traktowana jest ona jako podkład pod warstwę drugą - wierzchnią warstwę wykończeniową (promocja 3 w 1).

Masę nakłada się równomiernie na przygotowane podłoże nierdzewną, metalową packą, dociskając ją mocno do powierzchni tynkowanej. Na ścianie obowiązuje zasada - nakładanie pasami od dołu ku górze, na suficie należy ciągnąć pacą w kierunku od okna w głąb pomieszczenia.