Cieńsza powłoka

Możemy skorzystać z rozwiązania dla zbadania wpływu lekkiego wygięcia kołowej płyty. W grubszej powłoce moment zginający ma taki sam rozkład, jak w płaskiej płycie (linia przerywana), jest tylko trochę mniejszy. a porównaniu z prawie stałymi wartościami sił błonowych, a ich rozkład wzdłuż promienia jest istotnie różny od rozkładu sił błonowych (program uprawnienia budowlane na komputer). W części środkowej płyty występuje ściskanie i przynajmniej część obciążenia przenoszona jest dzięki sklepieniowemu działaniu powłoki, ale w szerokim obszarze brzegowym naprężenie równoleżnikowe jest dodatnie. Obszar ten zastępuje pominięty tu pierścień podstawy; za pomocą siły równoleżnikowej przenosi on parcie promieniowe części wewnętrznej.

Cieńsza powłoka stanowi przypadek przejściowy między podobną do płyty grubszą powłoką a typową powłoką cienką. Momenty zginające mają wyraźną tendencję do koncentracji w obszarze brzegowym, mimo że ten ostatni jest w dalszym ciągu raczej szeroki, a część wewnętrzna nic jest na pewno wolna od zginania. Na wykresie N₀ miejsce zerowe przesunęło się na zewnątrz, a w’ części środkowej N„ nie tylko zbliża się do wartości błonowej, ale znacznie ją przekracza (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jeśli powłoka jest jeszcze cieńsza, to obszar brzegowy stanic się jeszcze węższy, a dodatni szczyt N„ jeszcze wyższy.

Tutaj wykreślono Mą, dla środka, a N₀ dla brzegu powłoki w funkcji bjt. Wyraźnie występuje szybki spadek momentu zginającego, który może nawet przyjąć wartości ujemne i zbliża się do zera jak szybko tłumione drgania (uprawnienia budowlane). Z drugiej strony N₀ zwiększa się coraz bardziej, ponieważ parcie błonowe powłoki wymaga pewnego naprężenia równoleżnikowego skoncentrowanego w obszarze, który jest tym węższy, im powłoka staje się cieńsza. Fakt ten jasno wskazuje na konieczność zastosowania silnego wzmacniającego pierścienia na brzegu cienkiej powłoki, podczas gdy w grubej powłoce pierścień nie jest potrzebny, ponieważ zachowuje się ona w zasadzie tak jak płyta (program egzamin ustny).

Konstrukcja dachowa

Drugim i ważniejszym zastosowaniem wyprowadzonych wzorów jest analiza naprężeń w otoczeniu małego otworu w wierzchołku powłoki, jak na przykład otworu włazowego kotła lub świetlika w kopule. Jako przykład może służyć konstrukcja dachowa. Powłoka ma dwa brzegi i każdy z nich należy potraktować inaczej. Dla górnego brzegu </> = 9,96°. W tym obszarze nie można stosować rozwiązań podanych, a ścisłe rozwiązanie wymaga zbyt dużo pracy; zauważmy jednak, że podstawowe założenie dotyczące równań są spełnione. Człony tych równaniach nadają się do opisu naprężeń zginających w pobliżu górnego brzegu, ale człony zawierające A przyjęłyby największe wartości w dużych odległościach wzdłuż południka, tj. tam, gdzie równania nie są już ważne (opinie o programie).

Nie można ich stosować do rozpatrywania zagadnienia zginania na dolnym brzegu, ale tam można korzystać z rozwiązań poprzedniego punktu, np. z równań, w których należy opuścić człony z B. W przypadku obciążenia opisanego występuje siła błonowa = 3949 kG/m na brzegu powłoki i siła ta działa jako mimośrodowe parcie na pierścień. Wywołuje ona tam nie tylko ściskającą siłę równoleżnikową, ale także moment zginający prowadzący do równomiernego obrotu wszystkich przekrojów pierścienia (patrz Dodatek) (segregator aktów prawnych).

To ostatnie odkształcenie nie pasuje do odkształcenia błonowego powłoki, które polega wyłącznie na zmniejszeniu średnicy otworu bez dużych obrotów stycznej do południka. Tak więc, między pierścieniem i powłoką muszą działać siły poziome H i momenty M, a wyznaczyć je można traktując je jako wielkości nadliczbowe w układzie statycznie niewyznaczalnym (promocja 3 w 1). Dla przeprowadzenia analizy’ musimy znać odkształcenia pierścienia i powłoki pod działaniem jednostkowych obciążeń H = 1 kG/w i M - 1 kGin/m.