Kraty rzadkie

Wykonane z grubych prętów stalowych lub nawet żelbetowych w odstępach 0,5-^0,15 m, mają za zadanie zatrzymywanie dużych przedmiotów pływających lub wleczonych w wodzie (program uprawnienia budowlane na komputer). Łączy się je często z belkami przeciwlodowymi lub z progiem ujęcia. Ustawiane są pionowo lub pod kątem • 10-^20° do pionu. Przy prawidłowym wykonaniu i ustawieniu w stosunku do strug wody straty spadu są tak nieznaczne, że mogą być pominięte.

Zadanie krat gęstych sprowadza się do zatrzymywania drobnych części pływających oraz ryb przed dostawaniem się do turbin (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Kraty:

a) ustawienie krat,

b) kształty prętów i współczynnik strat (5,

c) możliwości powstawania strat dodatkowych się je bezpośrednio przed wlotem do spirali turbinowej, a także przed wlotem do sztolni lub rurociągu (uprawnienia budowlane).

Kraty gęste ustawia się w nachyleniu ok. 70° do poziomu dla umożliwienia oczyszczenia; składają się one z osobnych elementów, które można oddzielnie wyjmować i wymieniać. Są wykonywane z kształtowników stalowych łączonych w całość poprzecznymi prętami z rozporkami utrzymującymi równe odstępy.

Na rzekach nizinnych, gdzie pojemność spiętrzenia jest zazwyczaj niewielka, osadzanie rumowiska koncentruje się na obszarze powyżej stopnia piętrzącego; w takich okolicznościach jest rzeczą wielkiej wagi utrzymywanie ciągłego dopływu wody do siłowni, gdyż inaczej nie osiągnie ona zaplanowanej mocy i produkcji energii (program egzamin ustny). Pociąga to za sobą konieczność takiego usytuowania budowli w stosunku do nurtu rzeki, aby rumowisko nie gromadziło się na partii wlotowej do siłowni, lecz raczej koncentrowało powyżej jazu, skąd może być usuwane periodycznym płukaniem. Przykłady takich koncepcji stopnia przedstawiają szkice, gdzie wykorzystuje się bądź naturalne luki rzeki, bądź też stwarza specyficzny układ prądu wody przez budowę przetamowań i kierownic.

Wszelkie tego typu koncepcje rozplanowania stopni piętrzących powinny być oczywiście badane na modelach hydraulicznych.

Wymiary basenu osadnika

Osadniki w postaci osobnych basenów w krajowych warunkach będą stosowane rzadko, gdyż specjalnie dokładnego oczyszczenia wody z części stałych wymagają jedynie turbiny wysokiego spadu (H ^ 70-^80 m) pracujące na wodzie pobieranej z ujęć w potokach górskich, prowadzących w okresach powodzi znaczne ilości twardego, krystalicznego piasku niszczącego turbiny.
Istnieje szereg typów osadników wszystkie pracują na tej samej zasadzie wytrącania stałych cząstek przez redukcję prędkości wody, a różnią się jedynie szczegółami konstrukcyjnymi i możliwością usuwania zebranych osadów połączonego z przerwą pracy siłowni lub bez tej przerwy (opinie o programie).
Najistotniejszym czynnikiem jest uspokojenie wody, zmniejszenie prędkości i ułatwienie osadzania przez rozmieszczenie w dnie osadnika kierownic, a także zainstalowanie przegród poprzecznych oraz siatek i krat na wejściu do basenu osadnika.

Wymiary basenu osadnika zależą od maksymalnych wymiarów ziaren piasku dopuszczalnych dla danego typu turbin. Wartości te są następujące:
a) dla turbin Kapłana i śmigłowych d^l-f-3 mm,
b) dla turbin Francisa d ^ 0,4-1,0 mm,
c) dla turbin Peltona d ^ 0,2-^0,4 mm. Większe średnice powinny być wyeliminowane (segregator aktów prawnych).

W przeciwieństwie do kanałów żeglugowych, których wymiary wynikają z wielkości taboru, przy czym najkorzystniejsze są możliwie najmniejsze spadki i prędkości wody, wymiary kanałów energetycznych wynikają wyłącznie z warunku osiągnięcia największej korzyści ekonomicznej. Ta przesłanka decyduje ostatecznie o doborze spadku dna, kształtu przekroju, prędkości wody, rodzaju umocnień itp.

Obliczenia sprowadzają się do analizy stanów ustalonych (zwierciadło wody równoległe do dna) oraz sprawdzenia wymiarów dla stanów nieustalonych, wywołanych gwałtownymi zmianami przepływu (promocja 3 w 1).